วิญญาณที่กลับมา
วิญญาณที่กลับมา
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"ปวีร์" เล่าถึงภาพหลอนสุดสยองขวัญ
การเห็นภาพหลอนนี่เป็นประสบการณ์ที่น่าขนหัวลุกจริงๆ นะคะ บางคนจะเห็นสิ่งที่คนอื่นมอง ไม่เห็น เราไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมีอยู่จริงในอีกมิติหนึ่ง หรือเป็นภาพที่สมองอันผิดปกติของคนคนนั้นสร้างขึ้นมาเอง
จำหนังเรื่อง "อะ บิวตี้ฟูล มายด์" ได้ไหมคะ?
หนัง สร้างจากเรื่องจริงของจอห์น ฟอบส์ แนช (รับบทโดย รัสเซลล์ โครว์) เขาเป็นนักคณิตศาสตร์รางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ จากผลงานทฤษฎีเกม เขาเป็นคนเก่งมาก มีความมุ่งมั่น ค้นคว้า แต่ขณะเดียวกันก็มีความผิดปกติของสมอง
เขาเห็นและเป็นเพื่อนกับนัก สืบหน่วยราชการลับ และช่วยงานกันมานาน และยังเห็นเด็กผู้หญิงน่ารักเล็กๆ คนหนึ่ง แต่ปรากฏว่าทุกคนคือภาพหลอน เขาบอกเด็กผู้หญิงคนนั้นว่าเธอไม่มีตัวตน เพราะเวลาผ่านไปเป็นสิบปีแต่เธอไม่เคยโตขึ้นเลย
แนชไม่ได้รักษาอาการนี้ เพราะมีผลต่อความสามารถทางคณิตศาสตร์ของเขา และเขาก็ยังเห็นเด็กผู้หญิงแสนเศร้าคนนั้นมาตลอด!
กลับมาเรื่องที่ดิฉันกำลังจะเล่าดีกว่านะคะ เพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา
มัน เป็นประสบการณ์สยองของดิฉันเอง เกิดขึ้นใน รีสอร์ตที่เชียงรายเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้ว เราจองบ้าน หรือที่จริงคือกระท่อมเล็กๆ น่าอยู่ติดกันสองหลัง ไปกันสามครอบครัว คุณแม่กับครอบครัวน้องชายดิฉันอยู่หลังหนึ่ง ครอบครัวดิฉันกับพี่สาวอยู่อีกหลังหนึ่งซึ่งเล็กกว่าเป็นกระท่อมไม้กรุกระจก โดยรอบทำให้โปร่งตา มองเห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม
เรื่องเกิดขึ้นในเช้าของวันที่เรากำลังจะเดินทางกลับ...
ดิฉัน เก็บข้าวของลงกระเป๋าเดินทางไม่เสร็จสิ้นสักที คนที่มีลูกเล็กๆ ตั้งสามคนก็แบบนี้ล่ะค่ะ วุ่นวายพิลึกละ ดิฉันให้สามีกับลูกไปกินอาหารมื้อเช้ากับคุณแม่และพี่สาวที่หลังโน้น จากนั้นดิฉันก็กลับมาที่บ้านพักตามลำพัง
พอเดินมาถึงดิฉันก็ต้องชะงักและแปลกใจมาก ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในบ้าน เธอมาได้ยังไงไม่รู้ แต่ท่าทางเหมือนอยู่ที่นั่นมานานแล้ว!
ภาพ ของเธอติดตามาจนบัดนี้...เธอเป็นฝรั่งค่ะ ท่าทางเป็นชาวยุโรป อายุราวหกสิบ ตัวเล็ก บอบบาง สวมชุดกระโปรงติดกันสีขาวดอกน้ำเงิน คอเชิ้ตยาวเลยเข่า แขนสามส่วน มีเข็มขัดรอบเอวเล็กๆ นั่น และมีผ้าพันคอเป็นลายตารางสีเขียวแก่สลับขาว ผมเธอเป็นสีขาวดอกเลาทั้งศีรษะ หยิกสลวยขอดกอดกันเป็นกลุ่มก้อนยาวแค่บ่า ใบหน้าเป็นรูปไข่เรียวเล็ก
เธอกำลังทำงานบ้านค่ะ! จะว่าเข้าบ้านผิดน่ะไม่ใช่แน่ ดิฉันถึงว่าเธอมีท่าทางว่าได้อยู่ที่นั่นมานานแล้วไงคะ เธอเดินไปเดินมาอย่างแคล่วคล่องว่องไว และเพิ่งวางมือจากการจัดหนังสือ แล้วเดินไปเช็ดกระจกหน้าต่าง
ดิฉันตกใจจริงๆ ขนลุกด้วย แล้วรีบวิ่งกลับมาที่บ้านพักของพี่สาว บอกให้รีบมาดูอะไรด้วยกันหน่อย พี่กับคุณแม่และน้องชายกับภรรยากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามกันมา...พอมาถึงฉันยัง เห็นแหม่มคนนั้นตั้งหน้าตั้งตาเช็ดกระจกอย่างขยันขันแข็ง แต่คนอื่นๆ ไม่เห็นอะไรเลย
ดิฉันแทบร้องไห้ ความกลัวประดังประเดขึ้นมาอย่างสุดบรรยาย
กลัว ว่าสิ่งที่เห็นคือภาพหลอนอย่างในหนังบิวตี้ฟูล มายด์ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นก็แปลว่าดิฉันสมองผิดปกติ หรือสมองเสื่อม! กลัวว่าตัวเองเป็นโรคประสาท กลัวว่านั่นคือผี!
เชื่อไหมคะ ดิฉันจะโล่งอกมากถ้านั่นคือผี เพราะแสดงว่าดิฉันปกติดีไงคะ
ทว่า ที่น่าขนลุกที่สุดก็คือ ถ้าเป็นผี เธอผู้นั้นน่าจะหายไปได้แล้ว แต่ดิฉันยังเห็นเธอทำอะไรต่อมิอะไรง่วนอยู่คนเดียว บอกตรงๆ ว่าดิฉันไม่กล้าไปจัดกระเป๋าต่อ มิไยที่แม่จะบอกว่าไม่มีอะไร และจะเข้าไปเป็นเพื่อน ดิฉันไม่ยอมเข้าไปและไม่ยอมให้ใครเข้าไปด้วย...ก็ดิฉันยังเห็นอยู่น่ะซีคะ!
ในที่สุด พวกเขาต้องพาดิฉันมาอยู่กับสามีและลูกๆ แล้วเข้าไปเก็บข้าวของ ขนกระเป๋าออกมาให้เรียบร้อย ดิฉันเสียขวัญมากๆ
เพิ่งมารู้ความจริงเมื่อหลายเดือนก่อน น้องชายไปสืบจากคนที่รู้จักกับเจ้าของรีสอร์ตแห่งนั้น
เรื่อง ของเรื่องคือ บ้านพักของดิฉันเคยมีฝรั่งมาเช่าอยู่กันสองสามีภรรยา เป็นชาวเนเธอร์แลนด์ รักเมืองไทยมาก เช่าอยู่เป็นปีเลยค่ะ แล้วก็กลับไปอย่างอาลัยอาวรณ์ โดยเฉพาะภรรยาซึ่งมีลักษณะตรงกับที่ดิฉันเห็นทุกประการ...เธอไม่อยากกลับ เลย!
เป็นไปได้ใช่ไหมคะ ว่าบัดนี้เธอจากโลกนี้แล้ว วิญญาณได้กลับมายังที่ที่เธอรักและอยู่อย่างมีความสุขที่สุด? ถ้าเป็นเช่นนั้น ดิฉันขอทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เธอ และก็จะสบายใจว่าสมองดิฉันปกติดีทุกอย่าง
//www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREl5TVRJMU1nPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09TMHhNaTB5TWc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
