ธรรมเนียมผีไทย (1)
ธรรมเนียมผีไทย (1)
ขนหัวลุก
ใบหนาด
คนไทยทั่วๆ ไปเชื่อว่า เมื่อคนเราตายไปแล้วก็ต้องกลาย เป็นผีแน่นอน ไม่มีอะไรน่าสงสัยทั้งสิ้น!
ส่วน จะเป็นผีดีหรือผีร้ายก็สุดแท้แต่กรรม คือบุญกุศลบ้าง เวรกรรมที่ได้กระทำไว้เมื่อยังมีชีวิตอยู่บ้าง จะเป็นสิ่งดลบันดาลให้เป็นไปในปรโลก หรือไปสู่ภพภูมิดีชั่ว แล้วแต่วิบากกรรมของแต่ละคน ซึ่งไม่เหมือนกัน
ผิดกับพวกฝรั่งที่เชื่อว่า "ตายแล้วตายเลย" ไม่มีนรก-สวรรค์ ไม่มีการเกิดใหม่ให้ยุ่งยาก ตายเมื่อไหร่เป็นได้ดับสูญไปเมื่อนั้น พวกฝรั่งอั้งม้อทั้งหลายแหล่ก็เลยไม่ค่อยแยแส กับการทำดีทำชั่วเท่าไหร่
ถ้าจะมีอะไรมั่ง ก็ต้องไปรอเอาจนถึงวันพิพากษา หรือวันล้างโลกโน่นแน่ะ!
เมื่อ คนไทยเชื่อเรื่องบุญเรื่องกรรม ก็จะพยายามกระทำแต่คุณงามความดี หรือพากเพียรถือศีล 5 ข้อตามคำสอนของพระบรมศาสดา ซึ่งก็ถือศีลที่ว่านั้นได้บ้างไม่ได้บ้าง โดยหวังว่าจะทำให้ชีวิตมีความสุขความเจริญ หรืออย่างน้อยก็สงบสุข ไม่มีอะไรมารบกวนให้เดือดร้อนรำคาญใจ...ตายไปก็ไม่ต้องตกนรก ถ้าถือศีล 5 ได้จริงน่ะ!
แต่ถ้าเกิดพลาดพลั้งผิดศีลข้อใดข้อหนึ่งก็ดี หรือผิดพลาดหลายข้อก็ดี ก็มักจะออกเนื้อออกตัวกับผู้อื่นและตนเองอยู่เนืองๆ ว่า "บุญก็ทำ-กรรมก็สร้าง" เป็นเชิงว่าจะให้บุญกับบาปหักลบกลบหนี้กันไปเลย
ไม่ต้องขาดทุนหรือได้กำไรก็ยังดี-ว่างั้น!
ที่ แน่ๆ อีกอย่างก็คือ มีความหวังว่าลูกๆ หลานๆ หรือญาติมิตรทั้งหลายจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ทำให้ตนเองได้รับส่วนบุญกุศลนั้นในปรโลก ชีวิตใหม่ที่อาจจะยังไม่ได้ตระเตรียมเสบียงกรังอะไรไว้ล่วงหน้า ก็จะได้ไม่ถึงกับเดือดร้อนลำเค็ญนัก เพราะมีคนทำบุญกรวดน้ำไปให้อย่างที่ว่า
ส่วน มากลูกหลานและญาติสนิทมิตรสหายก็มักจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้จริงๆ เสียด้วย...ส่วนพระท่านจะเป็นบุรุษไปรษณีย์ให้หรือไม่ก็อย่ามาถกเถียงกันดี กว่า
คนไทยถือว่าคนที่ตายไปแล้วเป็นผีทั้งนั้น แยกประเภท เป็นผีธรรมดา หรือผีตายโหง ผีตายห่าก็ว่ากันไปอย่างที่เคยเล่ามาแล้ว และคนไทยก็มีวิธีปฏิบัติกับผีต่างๆ ที่เป็นญาติมิตรไม่เหมือนกัน ตามแต่วิธีการตายของแต่ละคนที่กลายเป็นผีนั้นๆ หรือตามความเชื่อถือของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน
ส่วนมากก็จดจำมาจากบรรพบุรุษทั้งนั้นแหละครับ
ลองเรียบเรียงให้เข้าใจง่ายขึ้นก็ยังได้
คน ที่ล้มตายนอกบ้านจะไม่นำศพมาเข้าบ้านเป็นอันขาด แต่จะนำไปตั้งบำเพ็ญกุศล สวดศพที่วัดเลย ส่วนจะเป็น 3 วัน 7 วัน 100 วัน หรือแม้แต่ 1 ปีก็สุดแล้วแต่เจ้าภาพแต่ละคนจะเห็นสมควร
หรือพูดกันให้ถึงที่สุดก็คือขึ้นอยู่กับฐานะ หรือกำลังทรัพย์ของเจ้าภาพนั่นเอง!
คน จนตายแล้วก็รีบเผา คนรวยมักเก็บไว้นานหน่อย ให้ผู้คนมากราบไหว้ขอขมาหรือเคารพศพ ยิ่งมากมายเท่าไหร่ก็ถือว่าเป็นเกียรติยศแก่ผู้ตาย หรือเป็นหน้าเป็นตาของลูกหลานมากเท่านั้น ทั้งๆ ที่หลายคนอาจจะมากราบไหว้ศพ พลางร้องห่มร้องไห้ว่าทำไมถึงได้อายุยืนเหลือเกิน! ทู่ซี้ก่อกรรมทำเข็ญให้เพื่อนมนุษย์ได้เนิ่นนานนักหนาก็ไม่ทราบได้
...น่าจะตายไม่ให้หนักแผ่นดินตั้งนานแล้ว ก็เพิ่งจะมาตายเอาตอนนี้เอง! เฮ้อ...
เมื่อ มางานสวดศพ ก็จำเป็นต้องมีพวงหรีดติดไม้ติดมือมาด้วย ถ้าเป็นพวงหรีดของคนใหญ่คนโตจะต้องติดไว้หน้าโลงศพ หรือโดดเด่นเป็นสง่า ยิ่งมีหลายพวงหรือหลายคนยิ่งดี เพราะแสดงว่าคนตายหรือลูกหลานคนตายมีหน้ามีตา มีเกียรติยศชื่อเสียงไม่ใช่เล่น ไม่งั้นจะมีคนเรืองอำนาจวาสนา หรือมีชื่อเสียงโด่งดังส่งหรีดมาเคารพศพได้ยังไง? ปัดโธ่!
จากหรีด ดอกไม้ ดอกไม้สด ก็พัฒนามาเป็นไม้กระถาง จนถึงผ้าห่มที่นำมาใช้ประโยชน์ได้ดีกว่าหรีดดอกไม้สด ที่มีสนนราคาหลายร้อยบาทจนถึงพันกว่าบาท เมื่อเหี่ยวเฉาหรือเสร็จงานแล้วก็โยนทิ้งไป เหลือแต่โครงที่เก็บไปขายให้ร้านทำหรีดประดับดอกไม้ใหม่เท่านั้นเอง
แต่ หลายๆ งานก็ประกาศให้ทราบว่า "งดพวงหรีด" เจตนาก็คือต้องการเงินสดไปทำบุญ บริจาคให้การกุศลต่างๆ ตามแต่ผู้ตายหรือลูกหลานได้ตั้งปณิธานไว้ตั้งแต่ต้น
//www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREE0TVRBMU1nPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09TMHhNQzB3T0E9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
