แดนมรณะ
แดนมรณะ

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"ปรัศนีย์" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากฝันสยอง

หนทางไกลและเลือน...

สรรพ สิ่งรอบกายมีแต่หมอกขาวโพลน ความเยือกเย็นแผ่ซ่านมา จากทุกหนทุกแห่ง เสียงคล้ายลมพัดวู่หวิวดังมาจากทุกทิศทุกทาง... เหลียวซ้ายแลขวาด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง หัวใจเต้นระรัวเหมือนจะพังทลายออกมานอกอก

ฉันอยู่แห่งหนใดกันหนอ? แหละหรือว่านี่คือโลกหน้าที่จะต้องมุ่งไปเยือน?

ไม่มีใครอยากจะมาสู่ดินแดนที่เย็นเยือก ดูเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างจนน่าขนลุกขนพอง ลำคอตีบตันจนแทบจะไม่อาจหายใจเข้าออกได้สำเร็จ...

คุณพระช่วย! นี่ฉันยังมีลมหายใจอีกละหรือ?

ยก มือขึ้นกุมทรวงอกเมื่อนึกภาพนั้น...ภาพสุดท้ายก่อนที่ฉันจะถูกพลังเร้นลับ ดึงดูดมาสู่สถานที่น่าสยดสยองพองขน...ไม่มีใครอยาก มาเลยแม้แต่คนเดียว แต่ก็ไม่เคยมีใครหน้าไหนหลบหนีได้สำเร็จแน่นอน

ดินแดนแห่งความตาย!!

ภาพ สุดท้ายที่เห็นก็คือตัวของฉันเอง นอนหงายแน่นิ่ง เปลือกตาปิดสนิท แก้มยุบ นัยน์ตาคล้ายจมลึกลงไปในเบ้า...นัยน์ตาที่ไม่มีวันจะลืมขึ้นมามองโลกอันแสน สวยงามได้อีกแล้วตลอดกาลนาน...

ว่าแต่ภาพนั้นคือตัวของฉันแน่หรือ? เหตุใดจึงดูซีดเซียวทรุดโทรม คล้ายก้อนเนื้อที่กำลังจะกลายเป็นสีเขียวคล้ำ รอการเน่าเปื่อย สูญสลายกลายเป็นผงคลีดิน...เป็นเพียงฝุ่นธุลีที่ลงเอยด้วยการถูกลมพัดปลิวไป สู่ความอ้างว้างเดียวดาย เฉกเช่นทุกชีวิตที่เคยสุขและทุกข์ เริงร่าและร่ำไห้คล้ายจะประกาศให้โลกรู้ถึงความมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่เต็ม ประดา...

หัวเราะและน้ำตา! ก่อนจะกลับคืนไปสู่ธาตุเดิมแน่นอนเหนือสิ่ง อื่นใด!

มหาราช และนักรบผู้เกรียงไกรนับไม่ถ้วน ล้วนแต่ลงไปนอนอยู่ใต้พื้นพสุธานับประสาอะไรกับมนุษย์ตัวกระจิริด จะไม่ย่อยยับดับสลายเพราะถูกเข่นฆ่าด้วยกาลเวลา...

เสียงกัมปนาทหวาด ไหวคล้ายเสียงอสนีบาตฟาดเปรี้ยงปร้าง จนฉันสะดุ้งโหยงสุดตัว แผดร้องสุดเสียงก่อนจะลุกขึ้นมานั่งตระหนกอกสั่นอยู่บนเตียงอันยะเยือกเย็น ในห้องนอนของตัวเอง...

สวรรค์ทรงโปรด...ฉันยังไม่ตาย!!

ได้ ยินเสียงตัวเองถอนหายใจยาวเหยียดด้วยความโล่งอก ตามสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตทั่วไปที่รักสุข-ชังทุกข์ หวงแหนชีวิต...ชีวิตนี้เป็นที่รัก! ไม่มีสิ่งใดจะล้ำค่ายิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง และพยายามหลบเลี่ยงความตายทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้

ฉันระมัดระวังใน เรื่องอาหารการกิน ดูแลสุขภาพตัวเองอย่างเข้มงวด ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ อยู่อาศัยในที่อากาศปลอดโปร่ง อารมณ์แจ่มใส ไม่วิตกกังวลต่อปัญหาจิปาถะประจำวัน

ไม่มีสุราและยาเสพติดทุกชนิด ไม่ค่อยปล่อยตัวเพื่อเสาะหาความสำราญให้ตัวเองแบบโง่เขลา ไม่เคยอดหลับอดนอนให้ร่างกายทรุดโทรม...จนกระทั่งเวลาผ่านไป และผ่านไป...

กาลเวลาที่เป็นศัตรูตัวฉกาจของมนุษย์เราทุกผู้คน!

ไม่มีทางที่ใครจะหลบหนีจากมรณะซึ่งรอคอยอย่างมีน้ำอดน้ำทนได้สำเร็จ

ท่าม กลางความยาวนานของกาลเวลา ฉันเคยเจ็บป่วยเล็กๆ น้อยๆ จนถึงล้มหมอนนอนเสื่อ เมื่อความแข็งแรงของร่างกายกำลังถดถอยลงไป แต่การแพทย์แผนใหม่และโอสถทันสมัยก็ทำให้ธาตุทั้งสี่ยังรวมตัวอยู่ได้ โดยเฉพาะกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ให้ยาวนานที่สุด ช่วยให้ฉันเอาชนะความตายมาได้ทุกครั้ง

มฤตยูมารอคอยอยู่ข้างกาย แต่เมื่อเห็นฉันยังไม่ยอมแพ้ก็ต้องล่าถอยออกไป ด้วยท่วงท่าน่าครั่นคร้าม...เป็นสัญญาณว่าพร้อมจะกลับมาหาอีกครั้ง...และอีก ครั้งจนกว่าจะถึงวันนั้น

วันที่ฉันหมดสิ้นทั้งแรงกายและแรงใจที่ต่อสู้ดิ้นรน กระเสือกกระสนหลบหนีความตายอีกต่อไป!

ใน ที่สุด เกือบทุกคืนที่ฉันนอนหลับใหล ก็พบว่าตัวเองกำลังเดินไปสู่ดินแดนอันขาวโพลน เยือกเย็น อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวจนน่าขนหัวลุกเสียนี่กระไร

เสียงกึกก้องสะเทือน ขวัญก็ทำให้ฉันต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความอกสั่นขวัญหาย...เหงื่อกาฬแตก ซิกโซมกาย หัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความเหน็ดเหนื่อยและหวาดกลัวปานจะสิ้นใจ

จน กระทั่งคืนนี้ ความหลับสนิทชักนำฉันไปสู่ดินแดนอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงอีกแล้ว...แต่จิตใจ ที่เคยประหวั่นพรึ่นพรึงกลับสงบนิ่งคล้ายจะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นโดย ดุษณีภาพ...

หนทางไกลและเลือน...ฉันดุ่มเดินไปช้าๆ แต่มั่นคงและแน่นอนเหนือสิ่งอื่นใด!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREUwTURFMU1nPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09TMHdNUzB4TkE9PQ==



Create Date : 14 มกราคม 2552
Last Update : 14 มกราคม 2552 19:17:47 น.
Counter : 780 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

iamZEON
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [?]



ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ ^^/

ข่าวสารการ์ตูนญี่ปุ่น
กับเกี่ยวข้องอย่างภาพยนตร์-เพลง
รายชื่อการ์ตูนออกใหม่-งานหนังสือ
เรื่องทั่วๆไปทั้งในและนอกประเทศก็มีบ้าง
New Comments
Group Blog
All Blog
MY VIP Friend