ตัวตายตัวแทน

ตัวตายตัวแทน

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"รัตนา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากคลองรังสิต

ผี ตนหนึ่งเกือบมาเอาชีวิตฉันไปได้ ไม่รู้ว่าตอนนั้นควรจะเรียกว่า �ดวงดีหรือดวงตก� กันแน่ ถึงได้เจอผีที่มุ่งร้ายหมายขวัญ แต่เมื่อรอดมาได้ก็ต้องเรียกว่า �ดวงดี� ละนะ

เรื่องมันเกิดขึ้น เมื่อ 30 กว่าปีมาแล้ว ตอนนั้นฉันอายุย่าง 14 เป็นเด็กผอมกงโก้ ถึงจะเป็นลูกคนเดียว แต่ก็มีลูกพี่ลูกน้องเยอะแยะไปหมด ซนๆ ทั้งนั้น พ่อแม่ของเราไม่ค่อยเป็นห่วงหรอกค่ะ เพราะเราเอาตัวรอดได้ เก่งทั้งปีนต้นไม้ ว่ายน้ำและแก่นกล้ากันสารพัด

ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่พอดี...

เรา ไปรวมญาติกันที่บ้านคุณตา ริมคลองแถวๆ รังสิต บรรยากาศดีมากจริงๆ พอแดดร่มลมตก พวกผู้ใหญ่ทำกับข้าว กับแกล้ม ตั้งวงกินกันไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน พวกเราเด็กๆ ล้วนแต่เป็นญาติพี่น้องกันร่วมสิบคนเล่นอย่างอื่นจนเบื่อ เลยชวนกันลงเล่นน้ำในคลองโดยมีน้าสะใภ้ 2-3 คนและพวกพี่เลี้ยงมานั่งอยู่ด้วยริมท่าน้ำ เพื่อดูแลความปลอดภัย ซึ่งที่จริงพวกเขาคุยกันเองซะมากกว่า

บอกแล้วว่าพวกเราว่ายน้ำ เก่ง ไม่มีใครว่ายน้ำไม่เป็นแม้แต่น้องๆ อายุ 6-7 ขวบ สมัยนั้นน้ำในคลองยังสะอาด ยิ่งหน้าบ้านคุณตาด้วยแล้วไม่ต้องห่วงเลยค่ะ น้ำไม่ลึกมากแต่เด็กอย่างเราหยั่งไม่ถึงหรอกนะคะ

อากาศอบอ้าวทำให้ เราไม่อยากขึ้นจากน้ำ พวกผู้ใหญ่ปล่อยให้เราเล่นตามสบายฉันชอบที่สุดเลยเรื่องเล่นน้ำในคลองนี่น่ะ นานๆ จะได้มาซักที ขอเล่นให้ชุ่มปอดหน่อยเถอะน่า

ว่าแล้วฉันก็ว่าย ห่างออกมาจากพี่น้องคนอื่นๆ ขณะเล่นเพลินๆ ก็รู้สึกว่ามีเด็กคนหนึ่งลอยคอ มาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ เมื่อเหลียวไปมองก็พบว่าเป็นเด็กผู้หญิงแปลกหน้า เธอดำผุดดำว่ายเหมือนปลาตัวโตๆ จนฉันนึกขำ แต่ก็แปลกใจเหมือนกันว่าเธอมาจากไหน...

เอ...คงจะมาจากบ้านใดบ้าน หนึ่งแถวๆ นี้ละมั้ง? เด็กหญิงมีผมสั้นแค่หูเหมือนทรงนักเรียนทั่วไป เธอดำน้ำหายไปพักใหญ่จนฉันตกใจว่าคนอะไรดำน้ำอึดขนาดนี้ เธอหายไปราวๆ สามนาที ฉันเริ่มตาหูเหลือก คิดว่าเจอเด็กจมน้ำตายต่อหน้าต่อตา กำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่แล้ว พอดีเจ้าหล่อนทะลึ่งพรวดขึ้นมา...ห่างจากฉันช่วงแขนเดียว!

ฉันผงะ น้ำกระเซ็นเข้าหน้าเข้าตา พอมองอีกที เด็กคนนั้นก็ลอยคออยู่ที่เดิม ปากเขียวเชียว คงเล่นอยู่นานแล้ว ตาของเธอแดงเหมือนกระปูด มันแดงผิดปกติแต่ฉันยังไม่เอะใจ

เมื่อจ้องตากันอย่างนั้น ฉันก็ทึกทักเอาเองว่าเธอมาตีสนิทอยากเป็นมิตร อยากเล่นด้วย แหม...ได้สิ จะเป็นไรมี! เธอยิ้มแล้วพูดเสียงแหบๆ ว่า

จะพาไปดูปลา ไปไหม?

ฉัน พยักหน้า ขณะที่เธอว่ายน้ำนำไป ทำให้ห่างจากพี่น้องคนอื่นๆ เธอนำฉันไปริมตลิ่งที่มีต้นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้านจนจรดผิวน้ำ ฉันเดาว่าคงจะมีปลาชุมอยู่แถวๆ รากไม้นั่น...

พอไปถึงตรงนั้น เด็กหญิงแปลกหน้าก็คว้าข้อมือฉันหมับ มือเธอเย็นชืดๆ และมีเมือกลื่นๆ พิกล ฉันมองหน้าเธอ...อะไรกันนั่น! มันเป็นเพราะเงาไม้หรืออะไรกันแน่ ที่ฉันเห็นผิวหน้าเธอกลายเป็นสีดำ ไม่ใช่ดำสนิทนะคะ แต่ก็เกือบล่ะ...

ครั้นโตแล้วนึกย้อนไป ฉันถึงพอจะรู้ว่านั่นคือลักษณะศพที่กำลังเริ่มเน่า เนื้อดำเป็นจ้ำๆ

... นัยน์ตาแดงก่ำของเธอมีเลือดจางๆ ไหลออกมา ที่จมูกมีเลือดเป็นฟองๆ ปากก็มีฟองขาวปนเลือดด้วย มันน่ากลัวสิ้นดี! ฉันพยายามสะบัดมือแต่ไม่หลุด ยิ่งดึงเธอยิ่งยึดไว้แน่น

"มา...มาอยู่ด้วยกันน่า สนุกดีนะ"เธอหัวเราะเสียงแห้งๆ น่าสยดสยอง

ทันใด เสียงน้าสะใภ้เรียกชื่อฉัน อึดใจต่อมาก็ได้ยินเสียงวุ่นวายโกลาหล ฉันรู้สึกคล้ายจะหมดสติและใกล้จะจมน้ำอยู่แล้ว!

พวก พี่ๆ น้องๆ ผู้ชายกระทุ่มน้ำมาแต่ไกล พลางตะโกนเรียกฉันกันใหญ่ ผีเด็กนั่นกระชากมือฉันจนเจ็บ แล้วอยู่ๆ มันก็หายวับไปเฉยๆ พวกพี่น้องมาถึงแล้วพาฉันกลับไปที่ท่าน้ำของเรา น้าสะใภ้คนหนึ่งรับตัวฉันขึ้นจากน้ำแล้วเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ห่มให้

ฉันบอกว่ามีเด็กผู้หญิงน่ากลัวมากมาพาฉันไปตรงนั้น!

ผู้ใหญ่ตกอกตกใจกันมาก เรียกทุกคนกลับขึ้นบ้านทันที

ปรากฏ ว่าก่อนฉันไปบ้านคุณตาไม่นานนัก มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งลงเล่นน้ำตอนเย็น แล้วหายสาบสูญไป ไม่มีใครงมศพเธอได้เลย น้าๆ อาๆ วิพากษ์วิจารณ์ว่าฉันคงเจอวิญญาณเด็กผู้หญิงที่ตาย...จะมาลากไปอยู่ด้วย หรือเอาเป็นตัวตายตัวแทน

เป็นอันว่าหลังจากนั้น ผู้ใหญ่พาฉันไปวัด ไปทำบุญสู่ขวัญ เขาว่าโชคดีเหลือเกินที่ผีเอาตัวฉันไปไม่ได้

จนป่านนี้ฉันยังจำหน้าผีเด็กตนนั้นได้ติดตา น่ากลัวจริงๆ ค่ะ!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREl3TURjMU1nPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09TMHdOeTB5TUE9PQ==

Create Date : 20 กรกฎาคม 2552 Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 0:35:23 น. Counter : 774 Pageviews.		2 comments
Share Tweet