Bloggang.com : อัสติสะ - ๔๘๐ - แรงดึงดูดของกาม

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๔๘๐ - แรงดึงดูดของกาม

ครั้งหนึ่งเมื่อเดินไปตามทางเท้า คิดทบทวนเรื่องราวของชีวิต ปล่อยวางความเป็นตัวเอง ไม่มีความโลภ ไม่มีความหิว ไม่มีความอยากได้ มีเพียงความรับรู้ความมีชีวิต รับรู้ความปรุงแต่งของชีวิตและสิ่งกระทบ ในวินาทีที่ไม่ได้ต้องการสิ่งใด เหลียวมองดูรอบ ๆ ตัว ในวินาทีต่อมา ทุก ๆ อย่าง ดูไร้ประโยชน์ ไร้แก่นสาร ผู้คนมากมาย เดินบ้าง นั่งรถบ้าง ผ่านมาและผ่านไป เสียงจอแจแน่นหู ไม่แน่ใจว่าทุกวันนี้ ผู้คนวิ่งวุ่นวายไปเพื่ออะไร ต่อจากนั้นความซึมซับเกี่ยวกับสิ่งที่มากระทบเริ่มทวีความเข้มข้นขึ้น ทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ และแล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนปกติ เรามีความโลภ เรามีความหลงใหล มองรูปร่างสวยงาม มองเห็นความอยากได้อยากมีของตัวเราเองเป็นปกติ

กลับมานึกทบทวนเรื่องราวต่อจากวันนั้น คิดว่าชีวิตนี้มันไม่ได้มีอะไรเลย นอกจากการปรุงแต่งที่เรียกว่า 'สังขาร' เราปรุงแต่งตัวเราเองว่ามี รัก ชอบ โกรธ หวง หึง แล้วก็ยึดติดกับสิ่งนั้น พอกพูนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนยากจะทำการสลัดออกไป

ปัญหา คือ ทำไมเราต้องสลัดสิ่งเหล่านี้ทิ้ง

ตราบใดที่เรายังไม่เห็นโทษ เราคงไม่สลัดมันทิ้ง แล้วอะไรเป็นโทษของมัน ในเมื่อทุก ๆ คนเห็นว่า สิ่งที่แสวงหาสามารถตอบสนองความต้องการ และจะเป็นสุขใจหรือกาย เมื่อได้เสพกับสิ่งที่ตนเองหามาได้ น้อยคนจะเข้าใจในโทษของกาม ข้าพเจ้าเองแม้ดูเหมือนจะมีความเข้าใจ แต่ก็ยังติดอยู่ในวังวนนี้เช่นกัน หากแต่มีบางวินาที บางขณะที่รู้สึกผิดปกติ พอนึกได้ก็จะจดบันทึกไว้ แล้วนำมาเขียนกันลืม ซึ่งเป็นส่วนน้อยนิดมาก ยอมรับว่าเวลาส่วนใหญ่ก็ตกเป็นเหยื่อของกาม

พระพุทธเจ้าอธิบายโทษของกามไว้มากมาย เปรียบเทียบเหมือนเนื้อที่ติดกระดูกบ้าง (มันอาจจะอร่อย แต่หาความอิ่มไม่ได้) เหมือนความฝันที่มีแต่ความว่างเปล่าเมื่อยามตื่นบ้าง หรือ เหมือนกับทรัพย์ที่ยืมคนอื่นมาแล้วต้องคืนไปบ้าง … คำเปรียบเทียบของพระพุทธองค์นั้น ทำให้เข้าใจง่าย ลองคิดดูอย่างละเอียด ก็จริงอย่างที่ท่านตรัสไว้ เพียงแต่เราต้องใช้ปัญญาในการคิดไตร่ตรองให้ลึกซึ้ง

หากเราเข้าใจในโทษของกาม เราก็จะหาวิธีละกาม และแสวงหาความหลุดพ้นจากกาม หากหนีไม่ได้ ก็คงต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างที่จะทำให้เกิดโทษน้อยที่สุด จนกว่าจะถึงเวลาอันควรที่เราจะหลุดพ้นจากแรงดึงดูดของกาม ในจิตใจของเราเอง...