Bloggang.com : อัสติสะ - ๔๗๖ - กลแห่งมาร ตอนที่ ๓ (จบ)

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๔๗๖ - กลแห่งมาร ตอนที่ ๓ (จบ)

เมื่อครบกำหนดเวลาตามสัญญาในการขอคำตอบของพระราชา ชายนักเดินทางถูกเรียกตัวมาเข้าเฝ้ายังท้องพระโรง ก่อนที่เขาจะพูดปฏิเสธและขอออกจากเมืองเพื่อเดินทางต่อ ทำให้พระราชาทรงพิโรธหนัก เพราะเหตุจากความเห็นผิดคิดว่าชายนักเดินทางเย่อหยิ่ง และเข้าใจว่าเขาดูถูกในสมบัติของพระราชาว่าไร้คุณค่า พระราชาจึงอ้างเหตุนี้จับกุมตัวชาบนักเดินทาง และให้ประหารชีวิตในวันรุ่งเช้า ตอนพระอาทิตย์โพล่พ้นทิวเขา แม้ว่าองค์หญิงจะขออดโทษให้ แต่ก็ไม่เป็นผลประการใด นอกจากว่าชายนักเดินทางจะเปลี่ยนใจรับข้อเสนอของพระราชา

“ฮึ ๆ ตั่งแต่ข้าเกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นผู้ใดโง่งมเท่าเจ้ามาก่อน ข้าอุตส่าห์มอบบัลลังก์ พร้อมทรัพย์สมบัติ รวมทั้งองค์หญิงลูกสาวของข้า เจ้ายังปฏิเสธ ประหนึ่งของสิ่งนี้มีค่าเพียงงเถ้าธุลีใต้ฝ่าเท้าเรา ถ้าหากเจ้ารักการเดินทางมากเพียงนั้น ก็จงไปแต่เพียงวิญญาณเถิด นอกเสียจากก่อนพระอาทิตย์รุ่งวันพรุ่งนี้ เจ้าจะเปลี่ยนใจรับข้อเสนอ ” พระราชาตรัสด้วยน้ำเสียงที่ดังก้องไปทั้วท้องพระโรง

ชายนักเดินทางพอทราบชะตากรรมของตัวเอง เขาจึงไม่ตระหนกใจอะไร และไม่พูดสิ่งใดอีก ปล่อยให้ทหารคุมตัวเขาไปขังในห้อง เพื่อทำการประหารชีวิตในวันพรุ่งนี้
ชีวิตความเป็นความตาย บางทีมันก็อยู่ที่เราจะเลือก ตลอดเวลาที่ผ่านมา พบผ่านเรื่องราวมากมาย ทำให้เขารู้จักชีวิตนี้ เป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นมาชั่วคราว ไม่ได้ถูกฆ่าในคราวนี้
พรุ่งนี้ก็อาจจะถูกสิ่งอื่นฆ่าตาย หรือไม่ก็ต้องตายด้วยเหตุจากโรค หรือไม่ก็ถูกความชราครอบงำและเข้ามาทำลายชีวิตนี้ ความตายแม้จะเร็วหรือช้า มันจะสำคัญมากมายขนาดนั้นเชียวหรือ

ตลอดค่ำคืนก่อนการประหาร องค์หญิงดูจะเป็นผู้มีความทุกข์ร้อนใจมากกว่าใคร เธอเองเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ทั้งหมด แม้ว่าความตายไม่อาจจะพรากชีวิตเธอได้ในตอนนั้น แต่พรุ่งนี้ก็ต้องมีคนมาตายแทนอยู่ดี องค์หญิงพยายามพูดเกลี้ยกล่อมให้ชายนักเดินทางรับข้อเสนอในฐานะผู้มีพระคุณ ในขณะเดียวกันก็ออดอ้อนอ้อนวอนพระราชาผู้เป็นบิดาลดหย่อนโทษให้

ชายนักเดินทางมองดูอาการขององค์หญิงรัชทายาท มำให้รู้สึกสงสารอยู่ไม่น้อย เขาได้พูดขอบพระทัยต่อองค์หญิงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ในชีวิตตั่งแต่เกิดมาหรือเท่าที่จำความได้ ก็ไม่มีใครเอาใจใจส่ดูแลมากมายเท่านี้มาก่อน

จวบจนกระทั่งรุ่นอรุณของวันใหม่เริ่มมาเยือน แสงสีทองเริ่มปรากฎเหนือเส้นขอบฟ้า อันเป็นสัญญาณเริ่มต้อนของวันใหม่ ชายชราผู้ถือสารแห่งพระราชา ทวนคำพิพากษาซ้ำ และประกาศว่า เพียงชายนักเดินทางพยักหน้ารับ การประหารครั้งนี้จะถูกยกเลิก และพระราชบัลลังก์รวมทั้งราชสมบัติมากมาย จะตกเป็นของเขา แต่ชายนักเดินทางก็ยังคงนิ่ง หากเขาตัดสินใจรับคำเสนอ การเดินทางก็คงต้องยุติหรือหากจะลักลอบหนีไปในภายหลัง ก็คงจะเสียสัจจะเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย กลายเป็นนักต้มตุ๋นหลอกลวงไปโดยเปล่า

พระอาทิตย์เริ่มโพล่พ้นขอบฟ้าอย่างช้า ๆ พร้อม ๆ กับชายนักเดินทางที่ถูกหิ้วมาถึงลานประหาร โดยมีเพชฌฆาตหนุ่มถือดาบเล่มโตรออยู่ ชายนักเดินทางถูกมัดมือและขาจนแน่นติดกับหลักประหาร น่าแปลกที่ว่า จิตใจของเขากลับรู้สึกสงบมาก แม้ความตายจะรออยู่ข้างหน้า เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญหน้ากับความตาย ดังนั้นจึงไม่ต้องมีความกลัวหรือความกังวลกับสิ่งที่กำลังจะมาเยือน ห่างออกไปหลายร้อยเมตร เทวบุตรตนนั้นซุ่มดูความเคลื่อนไหวของชายนักเดินทางอยู่ตลอดเวลา และเสียรู้สึกอับอาย ที่แผนการของเขากำลังจะล้มเหลว อย่างไม่เป็นท่าในอีกไม่นาน

“บุรุษผู้นี้ยอมแลกชีวิตเลยเชียวหรือ...” เทวบุตรตนนั้นพรำพรัม

ไม่นานนักชายชราผู้อ่านสารก็ประกาศให้เริ่มต้นการประหารชีวิต เพชฌฆาตผู้รู้หน้าที่และจังหวะเวลา ก็เตรียมเหวี่ยงดาบลงบนคอชายนักเดินทาง แต่ก่อนที่ดาบนั้นจะสับเข้าต้นคอของเขา สรรพสิ่งรอบ ๆ กายของชายนักเดินทางกลับหยุดนิ่ง พันธนาการที่รัดกุมถูกปลดด้วยอำนาจบางอย่าง ชายนักเดินทางค่อยลืมตามองรอบ ๆ ตัว

'นี่มันอะไรกัน...' ภาพผู้คนในลานประหารต่างหยุดนิ่งไม่ไหวติง ไม่ใช่เพียงแค่มนุษย์ แต่ธรรมชาติรอบ ๆ ตัวต่างหยุดนิ่งไปด้วย เขานิ่งเงียบสักพักหนึ่ง ก่อนจะมีเสียงบุรุษพูดออกมา

“ไม่น่าเชื่อว่า เจ้าจะมีจิตใจเด็ดเดี่ยวขนาดนี้...” เสียงของเทวบุตรตนนั้นนั่นเอง เขามาปรากฎตัวเพื่อยุติการประหาร เพื่อไม่ให้บาปกรรมที่ก่อ ส่งผลมาถึงตัวของเขาเอง

“ท่านเป็นใครกัน...” ชายนักเดินทางถาม

“เราเป็นเทวบุตร มาเพื่อขัดขวางไม่ให้ท่านเดินทางปสู่ดินแดนนิพพาน” เทวบุตรตนนั้นอธิบายตามความเป็นจริง

“ถ้าเช่นนั้น เรื่องราวต่าง ๆ ก็เป็นเพราะฝีมือของท่าน”

“ถูกต้องแล้ว เราต้องขออภัยและขอโทษกับสิ่งที่ทำไปด้วย เหตุเพราะนี้เป็นหน้าที่ของเรา ที่เกิดมาให้กงล้อแห่งวัฏฏะยังคงหมุนวนต่อไป แต่ท่านไม่ต้องห่วง ต่อแต่นี้ไป เราจะไม่มาก่อกวนท่านอีก เว้นเสียแต่เทพบุตรตนอื่น กรณีนี้ข้าไม่รับรอง” เทพบุตรตนนั้นพูด

“เอาเถอะ ๆ ผมเจอเรื่องราวประเภทนี้จนชินแล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร อีกอย่าง ผมก็ก็พอคาดเดาเหตุการณ์ได้ ต่อให้ผมตายจริง จิตที่ผูกพันในการเดินทาง มันก็จะทำหน้าที่นำทางกลับมายังที่เดิม และเดินทางต่ออีกครั้งอยู่ดี...” ชายนักเดินทางพูด

“ฮึ ๆ นั่นนะสินะ เหตุนี้เอง เสนามารจึงกล่าวชื่นชมในตัวท่าน” เทพบุตรตนนั้นชม

หลังจากที่หมดเวลาสำหรับการสนทนา ชายนักเดินทางก็จัดแจงเตรียมหาเสบียงและออกเดินทางต่อ ก่อนที่ฤทธิ์เทพบุตรตนนั้นจะจางหาย และพวกทหารของพระราชาออกตามล่าตัวเขา

วันนี้ชายยนักเดินทางได้บททดสอบกำลังใจสำคัญ ยอมตายเพื่อหนทางดับกิเลส ดีกว่าอยู่กับความสุขเพียงชั่วคราว และหลงทางอยู่ในวัฏฏะอันยาวนาน...

Thank you images from '//photo.lannaphotoclub.com/index.php' and '//www.daz3d.com/media/catalog/product/cache/1/image/9df78eab33525d08d6e5fb8d27136e95/r/a/rain05nov12c_1.jpg'

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2557

Last Update : 4 พฤศจิกายน 2557 23:04:01 น.

9 comments

Counter : 563 Pageviews.

สวัสดีปีใหม่ 2558 ค่ะคุณอัสติสะ

ขอให้ มีหัวใจที่เข้มแข็งและแข็งแรง
พอที่จะรับทั้งความสุขและความทุกข์ได้...ตลอดไปค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 30 ธันวาคม 2557 เวลา:19:19:17 น.

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 มกราคม 2558 เวลา:7:55:55 น.

เนื่องในปีพุทธศักราช 2558 ขอให้มีความสุขมากๆนะขอรับ

โดย: ขุนเพชรขุนราม

วันที่: 2 มกราคม 2558 เวลา:2:19:46 น.

มีความสุขมากมากนะคะ

โดย: white in the dark

วันที่: 2 มกราคม 2558 เวลา:9:23:11 น.

สุขสันต์วันหยุดครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:13:58:21 น.

สุขสันต์วันตรุษจีนครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:19:28:02 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ อัสติสะ เรียบร้อยแล้วนะคะ
สบายดีนะคะ คุณอัสติสะ
มีความสุขมากมากนะคะ

โดย: white in the dark

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:17:31:42 น.

ตั้งแต่ปีใหม่คุณอัสติสะไม่ได้อัพบล็อกใหม่เลยนะคะ ไม่ทราบว่ายุ่งเรื่องงานหรือมีปัญหาสุขภาพ

ป้ายังเป็นกำลังใจให้กับการเดินทางของนักเดินทางนะคะ จะว่าไปเป้าหมายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ขยับเข้าไปทีละก้าวๆ

เป้าหมายของจำนวนบล็อกเป็นรูปธรรมและเห็นชัดกว่าเป้าหมายของนักเดินทาง แต่ทั้งสองเป้าหมายล้วนต้องการกำลังใจที่เข้มแข็ง

ป้าเป็นกำลังใจค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 12 พฤษภาคม 2558 เวลา:9:48:51 น.