อันเนื่องมาจาก บลอก Angy_11 แองจี้....น้องรัก....
และ ประกาศที่ติดไว้ในบลอกชิดๆ

และ.......เมื่อ คู ทิง ถูก Tag....
เพิ่งโดนไปหลายตะหลบใน email...มาเจอในบลอกจนได้...
เอาวะ....
เฮ้ย...มีต่างตรงที่...โดน "แถก" ซ้ำมีต้องเล่าใหม่อิกเหรอ...
ใครตั้งกติกาฟะ?....
แบบนี้เรียกว่า...
You are making it up as you go along.
แปลว่า....
เล่นไป...ตั้งกฏใหม่ไป...ตั้งแบบโกงนิ๊ดดๆๆ..ให้เป็นกำไรแก่ตัว...
พูดง่ายๆ..ก้อ..."มั่ว"..."นิ่มๆ" ...นั่นแหระ...
ฮาๆเอิ๊กสสสสส...แหะๆ....คู ทิง นี่โดน "แถก" แล้ว "พาล"



ก่อนอื่น Tag ก้อคือ ... เล่น "ไล่จับ"...
เราจะมีคนที่ "เป็น" คือ "IT"

ก่อนจะเล่นเราจะถามกันให้แซ่ดเชียวว่า...
"Who's IT?"
จะได้วิ่งหนีถูกทิศถูกทาง... ทิศที่ว่าก้อ..ตรงข้ามกะเจ้าคนๆนั้นแหระ...
พอมีใครตอบว่า ...
"Tony's IT."
[P TA ยืม (ชื่อ)สามี มาเป็นตัวอย่างหน่อยน๊า...เดี๋ยวคืน...ธ่อเพื่อนฝูงยืมใช้แป๊บเดียวหน่ะ...ไหนว่ารักกันจิงงัย?]

ทีนี้อีตา โทนี่ ก้อวิ่งไล่ "Tag แตะ" ใครก้อได้ที่ใกล้ไม้ไกล้มือ....
วิ่งกันป่าราบ....ไม่มี "หลัก" ไม่มีเสาให้พักพิงได้
ต่างกับ "โป้งแปะ" ที่เราเรียกว่า Freeze Tag
ใครโดน Tag ก้อต้องเกิดอาการ Freeze ตัวแข็ง..ท่าไหนท่านั้น...
ไปไหน..ดุกดิกไม่ได้...จนก่าจะมีใครอื่น ที่ไม่ใช่ IT มาแตะตัว....
ออกมาวิ่งต่อ...

ใคร "โชคดี" โดน "Tag แตะ"
That person's IT.
ก้อ ต้อง "เป็น" ไล่จับคนอื่นอิกแทน พี่โทนี่......
งัยเนี่ย...เด๋วเรียก "อีตาโทนี่" เด๋วเรียก "พี่โทนี่"...
ยังงี้...คู (กรูรรร) เรียก "อีตาโทนี่"
เพราะเค้าเป็น "เด็ก P TA" นักเรียนหญิงทุนอ้อดเตเลียห้องเรา...
แต่...พวกเด่ะๆๆๆ ต้องเรียก "พี่โทนี่"ข้าจจ๋ายยยย?

Blog Tag
ต่างจาก Tag จิง ตรงที่...
ไม่มีการวิ่งหน๊...
เป็นเป้านิ่ง อย่างเดียว...แหะๆๆ

ชีวิตนอกเน็ต...เวลาที่เจอกันทีแรก...ตอน introduction แนะนำตัว
ไม่ว่าเป็นการ คุยกันทั่วไป แนะนำหน้าห้อง หน้ากลุ่มสมาคม ที่ประชุม หรือ เบิกโรงสัมภาษณ์
วัฒนธรรม ผู้พูดอังกฤษ English speakers เราจะไม่ยิงคำถามต่อกัน
เพราะเราอาจจะไปถามอะไรที่สะกิดใจคนฟังที่เราไม่รู้จัก
เราจึงบอกว่า
Tell me something about yourself.
คือ ให้เราเล่าเอง...ไม้ต้องเจอคำถามจาบจ้วงใน privacy เนื้อที่ส่วนตัว

ในลักษณะเดียวกัน Blog Tag ช่วยให้เราได้รู้จักกันง่ายและเร็วขึ้น

ที่ Blog Tag ได้รับความนิยม ใน blogs นั้น เพราะไปไล่ถามทีละคนมันก้อน่าเบื่อ...
มาหลังๆกลายเป็นการแฉ...แบ...เรื่องเปิ่นๆ และความลับของตัวเอง....
ก้อดี...แล้ว ตูจะเล่ามั้ยเนี่ย...???



เอาละ ก่อนที่จะถึง...5 ข้อของคูทิง...
เพิ่มให้นิดนึงว่า...
เปิดเวทีให้ถามต่อตอนท้ายได้ทุกเรื่อง.....

เรื่องที่ 1
ทำไมถึงมาเปิดบลอก?
ก้อ...คุณ นพ(นามสมมุติที่ดันไปตรงกับคนมีตัวตนจิง)เค้าบอกว่า
"อาจารย์ไม่ค่อยได้สัมผัสคนไทยทั่วไป ผมใคร่ขอแนะนำให้เปิดดูเวปพันทิป
เพราะที่นั่นเป็นศูนย์กลางของคนไทยที่หลากหลายที่ดีที่หนึ่ง"
เราก้อ...ดีค่ะ...แล้วก้อ...เปิดไปพันทิปก้องง..เพราะว่า...ไม่ชินอะไรหลายๆอย่าง...
คุณนพก้อเป็นธุระต้องมาเปิดให้ดู...จิ้มตรงนี้ไปการเมือง..ตรงนี้การศึกษา...ที่เราสนใจ...
เปิดไปเจอแต่..."พี่ปี 4 อยากได้น้องปี 1 ไว้ดูแล.."
เราก้อ...เออดีจัง...พี่ๆสมัยนี้เค้ามีน้ำจิตน้ำใจ...
อ่านต่อ..."ขอขาวๆ หมวยๆ อย่าอ้วนมาก"...งง...
คุณนพต้องมาอธิบาย...
เออ...ก้อชั้นไม่รู้หนิ...ว่าพวกมานคิดอะไรกันอยู่...
ไม่ได้ฉลาดเหมือนพวกแกรรรรร นัก blog ทั้งหลายหนิ...
อ้าว...พาล...(พอรู้ตัวว่าโง่ทีไร จะ "พาล" ทุกที)

ก้อคลิกไป...การศีกษา...คลิก..."ประถม"...
เจอ "เราเพิ่งย้ายโรงเรียน ตอนนี้อยู่ป.6 อยากได้แฟนป.4"...
เฮ้ย...อะไรวะ...คูณโน๊บบบบบบ!!!!...
ทั่นก้อหาว่าเราเนี่ยะอ่านแค่กระทู้เดียวเจออย่างนี้ก้อตีโพยตีพาย...
ก้อเปิดๆไปก้อมีแค่เนี้ยะ...กานสึกสาไรฟะ...

ผ่านไป...สักพัก คุณนพมาแนะนำให้เปิดบลอก...
เพราะ..ได้มีที่ของตัวเอง...ไปมาหาสู่เพื่อนๆได้...
มีเพื่อนหลากหลาย...

เปิดไม่เป็นอิก...คุณนพก้อทำให้...
ป่าวหรอก...ทั่นก้อใช้บริวารทั่นทำ...ทั่นเป็นผู้ใหญ่จะมาทำเองทำไม..
(คืนนึง..เราห่างบลอก..ขอให้ทั่นคอยตอบ chat กับ ชิด นา หมี..ปรากฏว่า
เจอนามแฝง "หญิงหื่น" ของนู๋นาเข้าให้...แถมนู๋นาไม่รู้นึกว่าหนุ่ม...
ตอนนั้นมานบ้าปู้จายมาก...ดันจีบหนุ่มนพวัย 58 หน้าตาเฉย..ตายไปเลย...5555)

ได้หมี จี้ ป้ามด ช่วยตั้งหน้าแรก ทำโลโก้ ...
และคุณนพให้ "มือพิมพ์ไทย" ประจำหนึ่งคน...ชื่อ คุณเอก...
พอ คุณเอกไปต่างประเทศ ก้อเปลียนมือมาเรื่อยๆ

ที่แน่ๆ ไม่มี หมี ไม่มีจี้ ไม่มี คู ทิง (ยุคแรก)...
เดี๋ยวนี้ก้อต้องบอกว่า ... ไม่มีเพื่อน Bloggang ไม่มีค คู ทิง...

ที่กลับมายุคนี้ก้อเพราะ คิดถึงเพื่อนๆ...

เรื่องที่ 2ตอนเด็กๆ ที่บ้าน...
คุณนายแม่ (คุณท่านจะรักชาติ[เกิด]มาก)
จะพูด อิสาน กับทุกคน...และ ไม่พูดไทย กับคู ทิง เด็ดขาด
ส่วนคุณพ่อ...จะพูดอังกฤษเมื่อพูดกับ คู ทิง คนเดียวโดยตรง
นอกบ้านก้อพูดไทยกลางกัน...

จะเพราะไม่ใส่ใจ .... หรือไม่รู้ซึ้งในภาษา ...หรือสับสนทางความคิด ไม่แน่ชัด..
วันนึง คุณท่าน เรียกไป..ส่งซองจดหมายให้ฉบับนึง...เราต้องคลานเข้าไปรับจากมือ..
แล้วท่านก้อบอกว่า "เอาไปทิ้งให้ด้วย"

ผ่านไป...ท่านถามทุกวัน..."จดหมายที่ให้ไปทิ้งหนะ..ทิ้งหรือยัง?"...
ก้อตอบว่า.."ทิ้งแล้วครับ"...
...เออ...
เราพูด "ครับ" กับคุณพ่อคุณแม่....เด๋วนี้ก้อยัง "ครับ" อยู่....
ใครมีไรข้องใจ...หือ???...

เดี๋ยวท่านก้อถามว่า "ทิ้งทันทีหรือเปล่า?" ก้อตอบว่า "ทันที" อะดิ...
ทีนี้เราไม่ใช่เด็กไทยประเภทสงบเสงี่ยมเกรงกลัวผู้ใหญ่...
แถมรำคาญชมัด..ถามอยู่ได้...
ทิ้งแล้วก้อถามอยู่นั่น...หันมาย้อนเลย...
"คุณน๊าย...ทิ้งแล้วก้อทิ้งไปจะถามถึงมันทำไมอิก?"...
นั่นหละ...คุณท่านถึงบางอ้อ...เจ้าลูกอิสานสมองฝรั่ง...ทำพิษอีกแล้ว...
แว๊ดดดว่า ..."ไปทิ้งที่ไหน?"...
"ก้อ...ไป "ทิ้ง" ในถังผงห้องสมุด อันที่วางไว้ข้างโต๊ะทำงานคุณพ่อ...งัยครับ"
เท่านั้นแหละ...เทศฯ์มหาชาติ...เจ็ดวันเจ็ดคืน...

คูรพ่อจะไต่ถามและให้พิจารณาตัวเอง...
...เราก้อคิดอยู่มั้นกัน...ว่า..
"ซองดีๆ..ทิ้งทำไมนะ..?" ..ก้อเคยถามกลับว่า
"ทิ้งจริงๆเหรอครับ?"


เรื่องที่ 3เป็นคนยังงัย...ดี...น่ารัก...มีเสน่ห์...พูดจาเพราะ..
โอบอ้อมอารี..มีน้ำใจแบบไทยๆ...รักสงบ..ไม่ทะเลาะกับใคร(ก่อน)..
ไม่สู้ใคร(เพราะกลัวมันตาย)...เยือกเย็น(นิยมเชือดนิ่มๆทีเผลอ)...
ไม่ทำคนที่รัก...และเคยรัก...ไม่ทำเพื่อน..น้อง...พี่...

ไม่ชอบระบบ...ไม่ชอบระเบียบ...ไม่ชอบวินัย...ไม่ยอมอยู่ในระบบระเบียบใดๆ..
อ๊ะ...งั้นเป็นอาจานสอนนายทหารได้ยังงัย?...
ตอบ..ก้อ...เค้ามีระบบ ระเบียบ..วินัย..

ไม่ติดเพื่อน...แต่เพื่อนเยอะ...

ไม่ยุ่งเรื่องใคร...แต่ยุ่งทั้งปี...

ชอบพบ..ดู..คบคนหลากหลาย...



เรื่องที่ 4
เก่งหลายอย่าง...
แต่....
ทำกับข้าวไม่เป็น...ถีบจักรยานไม่เป็น...ขับรถไม่เป็น..และ..ว่ายน้ำไม่เป็น...
3 ข้อแรก...เพราะว่าชีวิตวัยเด็กไม่ได้เคยต้องทำ...มีคนอื่นทำทุกอย่างข้างต้นให้...
และ "คุณหนู" มาก...
ก้อมี house staff ขนาดต้องมี "เรือนคนใช้ 8 ห้อง"อ่ะ...ผิดด้วยหรือ?...
ข้อ.ว่ายนำไม่เป็น...ทั้งๆที่ไป Sport Club แทบทุกเย็นหลังโรงเรียนเลิก..
อาจเพราะภูมิแพ้...ป่วยบ่อย...และ ลงสระว่ายน้ำทีไร...คุณพ่อจะให้กอดคอไปทุกที...
พอโตเป็นปลาพะยูนแล้วคูณพ่อไม่ให้เกาะ...ชักหนัก..ก้อหันมาเป็น "สิงห์โตทะเลอาบแดด"แทน


เรื่องที่ 5
หน้าลาว...แต่...กินเผ็ดไม่ได้...จะทรมาณมาก...
ทั้งขาเข้าและขาออก....

คนปกติเมื่อกินข้าวเหนียวจะง่วง...
คู ทิง กินข้าวจ้าว ก้อง่วง..
ถ้าวันไหนสอนจะไม่กินข้าวเด็ดขาด...

เป็นอันจบครบ ห้าข้อ...ตามกติกา...
เฮ้อ....ปาดเหงื่อหัวล้าน....อิอิอิอิ


Sunday 14th January, 2007
ใครตั้งกฏว่า โดน "แถก" ที ก้อร่ายมา 5 ข้อ ทีฮึ...?
งี้มิโดนกันเป็นสิบๆเรอะ...
5 ข้อบน...จี้ "แถ่ก" ไว้....

ต่อว่าแร๊ว...รีบเพิ่มข้อมูล.....จากเพื่อนๆ....

เรื่องที่ 6) จากคุณ P TA ซึ่งเม้นท์เพิ่มว่า...
"อ้อ คูทิงลืมบอกไปป่ะ ว่าคูทิงชอบพกทอระสับเป็นพวงอ่ะ....คนไรไม่รุ๊ จะโทหาทีละก้อ ต้องกดกันจนเมื่อยมือเลย"
คู ทิง ตอบ:
ถูกต้องเลย...มีเยอะมากจนตัวเองเองก้อลืมเบอร์ทั้งหลาย...มีหนนึงเพื่อนๆในบลอกแซวกันว่ามี ...เบอร์นี้..เบอร์นี้ เบอร์นี้....สัก 4-5 เบอร์มั้ง...แล้ว คูบอกว่า...เออ ยังมีอิกเบอร์นะ..นึกไม่ออก....แล้วก้อนึกไม่ออกอยู่นั่น....ไม่นาน "คุณย่า" เข้ามาเลย บอกว่า...นี่ค่ะ...เบอร์นี้...นู๋มี...นู๋จดไว้.....

เบอร์เยอะก้อจิงแต่ไม่ได้เเปิดทุกเครื่องถึงได้โทรกันติดมั่งไม่ติดมั่ง...ที่แย่คือบางสถานที่ที่ต้อง "ปิด" เครื่อง ...บางที่ยังดี...ให้เปิดไว้ได้...แต่ต้อง "ฝาก" ไว้ที่เจ้าหน้าที่/พนักงานที่รออยู่ด้านนอก เขาจะรับให้บางเบอร์ที่สำคัญ....นอกนั้นต้องออกมา "รูด" ดูตาม Missed call.....

เรื่องที่ 7)
....เป็นแถ่กที่ PANDIN มา tag เอาไว้... ว่า
"คูเป็นคนมีความลับเยอะ.....หายไปไหนมา?"
ตอบ: อย่ามาอำ....ใครบอกหร่อนยะ?....ว่าชั้นฟามลับเยอะ....(ไปเอามาจากไหนล่อ้อบก้อ....)
"ความลับ"...เอามาบอกกัน...มันก้อไม่ลับสิ....อิอิอิ...
แล้วความลับบางอย่างไม่บอกก้อดี....น้องๆ เพื่อนๆ ลูกๆ หลานๆ ได้ไม่ห่วงงัย....
ตอบว่า.....
ที่หายไป ไปหลายที่....เล่าไปไม่หนุกหรอกมีแต่เรื่องเซ็งๆ..และยุ่งๆ ...เอาแต่เรื่องที่เล่าได้แล้วกันนะ...

หายไปไม่บอกกล่าว....ก้องง..โกด..น้อยใจ...ก้อขอโทด..ขออภัย....
แค่ทุกคนบอกว่า ดีใจที่เรากลับมา...(ยังรอ Bee1st และ จอมแก่นฯ อยู่นะ...ยังไม่มา อภัยให้เราเลย) เราก้อดีใจแล้ว....
เราก้อดีใจ...ทุกคนก้อดีใจ...แล้วทีนี้เราก้อควร Move on สิ...
"เดินหน้าต่อไป"สิ ...จิงม๊ะ.....คูไม่ใช่คนที่จะมาโอดครวญในสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และไม่ควรนำเรืองปวดหมอง(ที่จบๆไปแล้วด้วย)มาเล่าให้พวกเราไม่สบายใจย้อนหลัง.....

"ความลับ" บางอย่างบอกไป....อาจไม่ดีสำหรับไม่คูก้อพวกเรา....

"ความลับ" บางอย่างเกี่ยวกับคูเองที่ไม่ดี...เรื่องไรคูจะเล่า...ก้อหลอกให้พวกเทอคิดว่าคูน่ารัก...คูดี...ไปเรื่อยๆไม่ดีก่าเหรอ...อิอิอิ...

"ความลับ" ...เกิดคูเล่าว่าที่หายไปคูไปปล้นธนาคารมา...เงี้ยะ...เด๋วก้อมีใครมาบังคับให้คูซื้อเครื่องบินให้คุณ ณ มิตร ขับพาพวกเราไปเยี่ยม อิหมีที่ซาเปน...(แวะ "พูต๋าน" อิอิอิ...ยังไม่ลืม....โดยมีมาดามกอ...นำขบวน...) ว่างัยอ่ะ?...

ไม่บอกหรอก...จะดูแล "ธนาคารความลับ" ด้วยชีพและวิญญาณ....


แล้วคุณ คนทับแก้วก้อ Tag ซ้ำ เราอิก...เอาไปเรื่องเดียวก่อนนะคุณนะ...เรื่อง Tinglish....จะน่าสนใจกว่าสำหรับคุณ "คนทับแก้ว"
เรื่องที่ 8) ในหมู่เพื่อนที่เราเจอกันบ่อยๆ สนิทๆกัน จะเป็นชาวต่างประเทศที่มาอยู่เมืองไทยแบบนานนนมากกกกก...เช่น 25-40 ปี เวลาคุยกันเราจะพูดไทยปนปะกิต...เช่น...เพื่อนชาวอเมริกันของเราจะพูดว่า...
"วันนี้นึกอยากกินสะตอผัดเผ็ดจังเลยอ่ะ...แต่ว่าแม่บ้านเค้าไม่อยู่ I don't know how to ผัด it. Do you?"
"เฮ๊ยชั้นมันเด็กอิสานโตกุงเทบ เมืองนอก อังกิด เมกา...Why do you think I'd know how to ผัด it?"
เพื่อนบอก
"I don't know! I thought to ผัด the สะ-ตอ is not แตกต่าง to ผัดing any other ผัก"
อิกคนบอก
"Oh no! You got it wrong guys. ผัดing the สะ-ตอ is an art in itself. You ต้องมีศิลปะ in preparing it or else แมร่ง cannot be แดกed....even the สุนัข will เมิน it."
คูทิงบอก...
"เออ....I don't know what's so อร่อย about it. เหม็นก้อเหม็น worse than durian. What's worse is the กลิ่น of the ห้องน้ำ also ฟ้องs that you กินed the ผัดสะ-ตอ and the ส้วม will stink บรรลัย for days เลยอ่ะ"

Tinglish ที่พูดกันเนี่ยะ....ไม่รู้ว่า ไทยวิบัติ หรือ ปะกิตวิบัติ แน่นะ....

เออ...กะลังเล่ามันศ์...แถมคุณทับแก้วอิกเรื่องนึง....

เรื่องที่ 9) ลูกสาว คู ทิงกลับมาเยี่ยมบ้าน...ตอน Christmas...
ตอนคูจะไปรับก้อจะโทรไปเช็คเวลาเครื่องลง...โทรไป 1133 เพราะ ไม่มีเบอร์สุวรรณภูมิ...
คู ทิง... ขอทราบหมายเลข สายการบิน "คะทา" ค่ะ
1133... อะไรนะคะ...
คู ทิง... คะ-ทา ค่ะ
1133... "คาเธ่ย์" เหรอคะ?
คู ทิง... ไม่ค่ะ... "คา----ทาร์"
1133... ไม่มีหรอกค่ะ... "แควนตัส" หรือเปล่าคะ...
คู ทิง... ไม่ใช่ค่ะ คา-ทาร์ Q-A-T-A-R...
1133... อ๋ออออออออ (แบบรถหวอเปิดไซเรน .... รู้เลยว่าอดกลั้นเต็มที่แระ...) "กา-ต้า" ค่ะ "กา----ต้า" .... ไม่ใช่ "คา-ทา"
คู ทิง ... หน้าแตก ...รับเบอร์ไป...
โทรไปตามที่ 1133 ให้มา...เสียงที่เทปไว้ ก้อบอกว่า...
"สวัสดีครับ สายการบิน "กา-ต้า"....."
ก้อ...เป็นบทเรียน...ว่า...อยู่เมืองตาหลิ่ว...



Tag ต่อ.... 5 คน...
เด๋ว......เด๋วขอไปดูก่อนว่าใครยังไม่โดนมั่ง...
ไม่เอาดีก่า....นี่เลย....
1) ดช. นายขนมมตะโก้
2) Bee1st
3) จอมแก่นฯ
4) PANDIN
5) ASARISS

กะจะเล่น...ชิด...นา....มานโดนๆกันแระ....