แถก กันไป แถก กันมา...จนงงแล้วว่าถึงไหน...
คู จึงต้องปรับปรุงการสอน ให้มาดาม กอ. (Coquette) มองเห็นว่า...
ตั้งใจเตรียมการสอนและใส่ใจ...ซักกะหน่อย..
(กัว ตัดเงินเดือน หรือไม่ก้อ ไล่ออก....)


แถกที่ 1...เกี่ยวกับ ตัว คู ทิงเอง....
ใน style สัมภาษณ์ตัวเอง แบบ self-centered
คือมี "ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง" โดยมี Angy_11 เป็นแม่แบบนำความนิยมในปีที่ผ่านมา

บางส่วนได้รับคำถามเสริมจาก "มือพิมพ์ไทย" ที่เกิดข้อกังขา...ขวางหู...หมั่นไส้...ขณะพิมพ์ ...แกะเทป...และเรียบเรียงข้อมูล..

คู ทิง เชื่อว่า...หากคำตอบของ คู ทิง สามาด "กวน" เหล่า "มือพิมพ์" ได้...มันก้อคง "กวน" ท่านผู้อ่านได้ไม่มากก้อน้อยเช่นกัน...
จึงเปิดโอกาสให้มือพิมพ์ทุกคนถามตอบแทนท่านผู้อ่านทั้รักไปด้วยในตัว....

ดังนั้นคำถามใดที่ไร้ค่า...ไม่มีประโยชน์..งและไม่เหมาะสม...คู ทิง ถือว่า...เป็นความผิดพลาดของ "มือพิมพ์" ของ สยาม รีเฟลคชั่นส์ ทั้งหมด..ทุกคนไป...

และ...คำตอบใดๆที่ ดี..มีสาระ...โดนใจท่านผู้อ่าน...
คู ทิงยินดีขอน้อมรับไว้...แต่ผู้เดียว...


ถาม
เห็นเคยโพสไว้ว่า "พูดอังกฤษมากว่า 50 ปี" แต่เอาออกไปแระ...
ถามว่าตอนนี้อายุ 70-80 แล้ว หรือไง?...
ถ้าใช่ ทำไมยังทำตัวยังกับวัยเดียวๆกับชาวบลอกทั่วๆไป คือ 18-25...
และ..ที่พูดอังกฤษมา กว่า 50 ปี นั้น...มัน ควอลิฟาย qualify ให้ตั้งตัวเป็น "ครู" ได้หรือ?
แล้วยังคุยอีกว่า พูดได้ทั้งแบบอังกฤษ อเมริกัน และยังเลียน ออสซี่ ได้อิก....เว่อป่ะ?
ตอบที่ถามมานี่...มันก้อนับได้เป็น 5 ข้อแล้วนะ...

ข้อแรก...เอาออกไปแระ...เพราะเบื่อ...อยากเขียนอย่างอื่นมั่ง...
ที่เคลมว่าเราพูดอังกฤษมากว่า 50 ปีก้อเพราะว่า เราเริ่มได้สัมผัสและต้องสื่อสารกับภาษาอังกฤษเมื่ออายุประมาณ 2 ขวบ ขอเล่าเพิ่มนิดนึงว่า นั่นคือเมื่อเรายังเจริญวัยอยู่ที่หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบล...

บุคคลที่เราได้สัมผัสมี สามีภรรยาชาวอังกฤษ-ออสเตรเลีย จนท. TUFEC หน่วยงานหนึ่งของ UN
และ นักวิชาการทางมนุษยวิทยาชาวอเมริกัน อีกท่านหนึ่ง..ท่านนี้ภายหลังแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเรา..และรับเราเป็น บุตรบุญธรรม เป็นข้อสำคัญ...

ยังมีสุภาพสตรีชาวอเมริกันอีกท่านหนึ่ง(ซึ่งกลับไปเป็นจนท.เกี่ยวกับประเทศไทยของ Smithsonian Institution ที่ กรุงวอชิงตัน หลายปี)จะบอกใครๆอยู่เสมอเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ว่า...เราคือ "Thai daughter" ของท่าน

ความภูมิใจของท่านทั้งหมดนั้นก้อคือ ท่านได้สอนให้เรา speak English properly ในแบบฉบับของประเทศของท่าน... เวลาเราอยู่กับท่านใด...เราก้อจะพูดอย่างท่านท่านนั้น...

เราจึงเคลมว่า...เราพูดได้ทั้ง แบบอังกฤษ...อเมริกัน...และ "เลียน" แบบออสเตรเลีย

เดี๋ยวนี้อายุ 54 แล้ว...
เมื่อเคลมว่าได้พูดอังกฤษมานานกว่า 50 ปีก้อไม่น่าผิด...
(จับผิดจิงวุ้ย...)

ข้อที่ ... ทำไมทำตัวเหมือน "เพื่อนบลอก" คนอื่นๆ...
ก้อ...ทำตัวแก่..เป็นอาจารย์....วางตัวเองไว้บนหิ้ง...นั่งจับผิดคนที่ใช้ภาษาอังกฤษ...นั่งแฉ...นั่งสอน...นั่งบ่น...นั่งร่ายสูตรแกรมม่าร์....

ถามจิง...อิหมี...อิจี้ อิชิด อิคุด อินา อิตุ้ง อิเด้ง อิโก้ คุณอ้อบ และ หญิงจันทร์ มานจาคบกะชั้นจนซี๊ปึ๊กป้กยังงี้เหรอแกรรรร...
เราเชื่อว่าการสอนที่ "ผู้สอน" ทำตัว "เป็นกันเอง" กับ "ผู้เรียน" จะทำให้การเรียนรู้ง่ายกว่าการสอนแบบ "มาจากเบื้องบน"
ก้อ style ใคร style มันนะ
เราชอบแบบนี้
เราก้อทำงี้...

ข้อที่เท่าไหร่แล้วนะ....ควอลิฟาย...ตอบได้เต็มปากว่า...คู ทิงไม่ ควอลิฟาย ไปทั้งหมด...ที่จะสอนภาษาอังกฤษ...
แต่การสอน ภาษาและวัฒนธรรม Cross-Cultural English นั้น "ได้"
เพราะสอนจาก My Life
และ ชีวิตคนที่ได้พบปะมาทั่วโลก...และได้สื่อด้วยภาษาอังกฤษมาตลอดชีวิต

ตอบแบบ "ฟันธง" ว่า คู ทิง เป็น "ผู้ชี้แนะ"..ให้ "ผู้ศึกษา" ได้เข้าใจถึงภาษาและวัฒนธรรมที่มากับภาษาซึ่งเป็น "สากล"...มากว่าที่จะเป็น...อาจารย์สอนภาษาอังกฤษ...
เพราะว่า..เรื่อง grammar ... คนไทยทุกคนก้อเรียนมาอย่างน้อยก้อ 10-20 กว่าปีแล้ว...
คู ทิงก้อสอนไม่เป็นอีก...บอกได้แต่ว่า..ใช้ยังงัผิด...ยังงัยถูก...

อย่าลืมว่า "สากล" ไม่ได้แปลว่า "การทิ้งความเป็นไทยสู่ความเป็นฝรั่ง"

"สากล" แปลว่า "อันเป็นที่นิยมว่างามในมุมมองของคนทั้งโลก"...จีนก้อว่าดี...อัฟริกาก้อว่าดี...ยุโรป....อเมริกา...ออสเตรเลียก้อว่าดี...

เราอยากเห็น คนไทย..."เป็นไทยอย่างสากล"...

ถามถามยาวเป็นอรัมภบทตังหาก...
คู จะได้ ร่ายยาวๆๆๆ..งเป็นการ warm up งัย...
ตานี้จะถามทีละจุด...
หลายสถาบันหลายโรงเรียนเคลมว่าสอน "สำเนียงนั้น" "สำเนียงนี้"...
อยากรู้ว่า...คูทิงสอนหลายที่ หลายคน หลายสถานะ...
สอนให้คนไทยพูดสำเนียงอะไร?
ตอบข้อแรกเราจะบอกว่า...คนไทยที่เกิดเมืองไทย...คุณพ่อคุณแม่ ญาติพี่น้อง...พูดไทยทั้งสิ้น..ไม่เคยไปต่างประเทศเพื่ออาศัยหรือเรียน...ก้อควรพูดสำเนียงไทย...

ก่อนอื่น...ต้องบอกว่า..งถ้ารักเมืองไทยและควาเป็นไทย...เราก้อต้องพุดไทยด้วยสำเนียงไทย...
มันคือเอกลักษณ์ของเรา...
ทำไมต้องไปพูดเหมือนคนอื่น...
นี่หละ..การศึกษาไทย..ที่ทำให้คนไทย "อาย" ความเป็นไทย...
คนไทยอิสาน...อายว่าตัวเองเป็นอิสาน...เป็นชาวนา...
ลูกชาวนา...อาย...ที่พ่อแม่เป็นชาวนา...
เพื่อนๆก้อดูถูก...ไหนว่า "ชาวนาเป็นสันหลังของชาติ"
ถ้า "อายสันหลัง" ตัวเอง...แล้วเสแสร้งทำเป็น "ฝรั่ง" นี่...
เรามี identity crisis กันแล้วหละ...

อีกอย่าง....คนไทยเราหลง....หลงทาง...คิดว่า สำเนียงเสียงพูด กับ accent ในทางภาษาศาสตร์ มันคืออันเดียวกัน...

accent คือ....การออกเสียงหนักเบา...จะพูดอย่างอังกฤษ หรือ อเมริกัน... ก้อไม่สำคัญ...เลือก "เน้น" ให้ถูก...
เช่น development ที่เราคนไทยมักออกเสียงว่า
เด๊บ-วา-หลอบ-เม้นท์ ... ในน้ำหนักที่เท่ากันทุกพยางค์
English speakers ชาติไหนก้อฟังเรายาก (ต่อให้เราทำเสียงขึ้นๆลงๆ อย่างที่เราคิดว่าเป็น "ฝรั่ง" แค่ไหนก้อตาม)จะให้ฟังง่าย...
ต้อง "เน้น" พยางค์ที่ 2 ดังนี้
ดึ-เว๊ะ ลึบ-มึ้น-ทฺ

ถาม
คูๆๆๆ ถามนิดเดียว...คูตอบซะยาว...
และยังไม่ตอบว่า คู สอนสำเนียงอะไร...
ตอบเออ...เพลิ้นอ่ะ...โทดที...เราจะสอนตามแต่การใช้...ว่า
"ผู้เรียน" จะไปไหน...ใช้กับใคร...
ท่านที่จะไปออสเตรเลีย...เราก้อจะแนะ...ศัพท์บางศัพท์...วัฒนธรรม...ที่แตกต่าง....

ท่านที่จะไป อเมริกา...อังกฤษ...เราก้อจะแนะต่างๆกันไป...
และ สรุป..."แบบสากล"...ให้...

ถามสอนที่ไหน...? ราคาชั่วโมงเท่าไหร่?
ตอบไม่ได้รับสอนทั่วไป...จะเป้นตามคำแนะนำหรือผู้ใหญ่เรียกใช้...

ราคาค่าสอนก้อแล้วแต่ ผู้เรียน หรือ ผุ้ใหญ่ที่แนะนำมา...

ถาม
อ้าว....แปลว่า "เลือกนักเรียน" อะดิ...
เอาแต่ที่ ผู้ดี มีเงิน มีฐานะ...
อย่างนี้ คนที่ไม่มีเงิน..ไม่มีชื่อเสียง..งไม่มีฐานะก้อไม่มีสิดสิ?
ตอบแค่นี้ก้อจะไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเท่าไหร่แล้ว...
โรงเรียนภาขึ้นกันเป็นดอกเห็ด...มีทุกราคา...ให้เลือกเยะแยะ...
อย่ามาต่อว่าเรานะ....

คนเรียน...เลือกโรงเรียน..งเลือกครูได้...
เราก้อเลือกคนที่เราจะสอนได้มั้นกัน...

ถามลำเอียงๆๆๆๆๆๆ
ตอบเออดิ...แล้วจะทำไม?....
อยากรู้อะไรก้อถามมาดิ...ตอบได้ก้อตอบ...

ถาม
คิดยังไงกับที่คนไทยเรานิยมพูดสำเนียงนั้น..สำเนียงนี้...และนิยมเรียนกับ "เจ้าของ"ภาษา" คูทิง..มีน้อยใจมั้ย...ว่าคนไทยดูถูกคนไทยที่เก่งอังกฤษ...คิดว่า ฝรั่ง ดีกว่า...?
ตอบเป็นค่านิยมที่ผิด...
ลืมเรื่องเอกลักษณ์ของตัวเอง...
ถ้าไปนั่งฟังสมัชชาสหประชาชาติ...จะเห้นว่าใน 20-30 ปีที่ผ่านมา คนทุกชาติไม่นิยม "ปั้น" สำเนียงให้ "เลียนมหาอำนาจชาติใดชาติหนึ่ง" แต่จะพุดสำเนียงประเทศตัวเอง...
นอกเสียจากว่า...ได้ไปโตและเรียนในประเทศนั้นๆ...

คนชาติใดก้อดี...ที่พุดภาตัวเองมาตลอด
เมื่อมาเรียนภาษาที่สอง...ยากที่จะพุดได้เหมือน...หากเรียนหลังอายุ ประมาณ 10 ปี...

เรื่อง "เจ้าของภาษา" เราว่าเป่นมุขการขายโรงเรียนภาษาในไทย..คือ...ให้รู้ว่าโรงเรียนเรามี "ฝรั่ง" สอนนะ
แต่ในโลกนี้ ไม่เคยได้ยินมีใครใช้คำส่า owner of the language
มีแต่ English speaker(s) ผู้ใช้ภาษาอังกฤษ(ในการสื่อสาร)
หรือ Native speaker "ผู้อยู่ในถิ่น"
คือ "คน(ทีโตมาพูด)พื้นบ้าน(นั้นๆ)"

สื่อ และ โฆษณา มีอิทธิผลมากกับความคิดคนไทย...
เสียดายที่การโฆษณา มุ่งไปที่ "การขาย" มากกว่า "การให้การศึกษา"

ถามฟังแล้ว "เครียด" เลยอ่ะ...
คู พูดให้ หนุกๆ หน่อยดิ... อย่า "ซีเลียด" นัก
ตอบก้อถามมา "หนุกๆ" ดิ....
นี่...serious แปลว่า "ไม่เหลาะแหละ..เอาจริง...เป็นงานเป็นการ ....เป็นหลักเป็นฐาน" นะ.....
ไม่ได้แปลว่า "เครียด"

ถาม
อ้าว...ตะแว๊วววว...
แล้ว "The situation down south is getting serious" ล่ะ คู?
ตอบแปลว่า "ถึงขั้นใกล้วิกฤติ" แล้ว...

ถาม"วิกฤติ" ล่ะ?
ตอบ"Crisis" งัย....

ถาม
เออ...ช่ายๆๆๆ..........
ถามต่อ....
ที่ว่ากันว่า "สำเนียง" นั้น... ถ้าเราพูดผิดถูกแกรมม่าร์ไม่สำคัญ...ขอให้สำเนียง "ใช่" เข้าไว้...รับรอง ฝรั่ง ฟังออก...คุยกันได้น้ำไหลไฟดับ... คูว่างัย...
ตอบนั่นก้อเป็น "มุขการขาย"...
คนที่พูดแบบนั้นเป็นคนสาย marketing (ขายหนังสือ ขายชั่วโมงเรียน)
ไม่ใช่ คนสาย education

เพราะ ถ้าแกรมม่าร์ไม่สำคัญแล้วทำไม English speakers เขายังให้ความสำคัญมันอยู่อีกเล่า...
คนที่ทำวิทยานิพนธ์ปริญญาโท-เอก ในต่างประเทศก้อต้องระวังเรื่องการเขียนให้ถูกหลักเป็นพิเศษ...

การพูดให้ถูกหลักนั่นช่วยให้การสื่อสารชัดเจน...ไม่มีพลาด...

แต่....ที่เราพูดกันว่า "พูดไปเลย อย่าไปกังลวกับแกรมม่าร์" นั้น
เพราะเราต้องการให้คนที่พูดไม่เก่ง...ไม่กล้า...
เกิดความกล้า..พูดออกมาก่อน...อะไรก้อได้...
แล้วมา "ซักไซร้ไล่เรียง" เล่น "20 คำถาม" กันอิกต่อนึง..

ถามพรืดดด ไปทั้งผิดๆถูกๆเนี่ยนะ...
แล้วเค้าไม่ "ดูถูก" เอาเรอะ?
ตอบช่าย....
เรื่อง "ดูถูก" เขาอยากสื่อกะเรา..งเค้าไม่มานั่งดูถุกเราหรอก..
ถ้าดูถูก....เค้า เดินหนี..เลี่ยงไม่พุดด้วยง่ายกว่า...และ เรื่อง "ดูถูก" มีแต่ "คนไทยเราด้วยกันนี่แหละ" ที่จะคิด "ดูถูก"
หรือ คอยฟังว่า "สำเนียง" ใคร "ใช่" "ไม่ใช่" "เพราะ" "ไม่เพราะ"
ในการสื่อสารนั้น ไม่สำคัญหรอกว่า "เพราะ" "ไม่เพราะ"
ถ้าจะคิดว่า เพราะ" "ไม่เพราะ"
เขาฟังกันตรง "โวหาร" ตังหากว่า "ไพเราะ" "จับใจ" แค่ไหน....

ถาม
เพราะ" "ไม่เพราะ"
อยู่ที่ สิ่งที่พุดออกมาและการ กลั่นกรอง เรียบเรียงถ้อยคำและความคิดชิมะ คู?
ตอบน่านแหละ....

ถามอยากพูดอังกฤษเก่ง...ต้องทำไง คู?
ตอบต้องปรับจากข้างใน....ตัวเราเอง...
ต้องพูดไทยเก่ง...ชัดเจน...
เขาว่า "คนที่จะเก่งภาษาที่ 2 ต้องเก่งและชัดเจนในภาษาที่ 1 หรือภาษาแม่"

ถาม
มีคนที่เค้าบอกว่าเค้าพุดอังกฤษเก่งจนเป็น "ภาษาแม่ที่ 2" เลย..
เค้าทำงัยล่ะคู....?
ตอบก้อ..."เค้ามั่วนิ่ม" และ "อำ" นะสิ...
คนเรามี "แม่" ที่คลอดเรามาได้คนเดียว ฉันท์ใด...
ก้อมี "ภาษาแม่" ได้แค่ภาษาเดียว...
คือ "ภาษาที่คุณแม่พูดด้วยตั้งแต่อยู่ในท้อง ตั้งแต่อ้อนแต่ออก"
เค้าพูดแบบนั้น...มันฟังดูดี..ทำให้เราอยากเป็นอย่างเขาบ้าง....ก้อไป "เรียน" หรือ "ซื้อหนังสือเค้า"...
ไปนั่งในห้องนั้นก้อรู้สึกดี...ซื้อหนังสือมากอด...ก้อรู้สึกดี...
คือ..."ได้แค่...รู้สึกดี"....
แต่...

ถามงั้น "ภาษาแม่" ของคู ทิง คืออะไร?
ตอบ
ภาษา "อิสาน" ....


ถาม
นี่ "แข็งแรง" สุดละสิ?
ตอบไม่เลย...เป็นภาษาแรกที่เกิดมาก้อได้ยิน ได้ฟัง ได้พูด...และยังพูดอยู่(กับคุณนายแม่)....แต่ไม่ได้พัฒนา...อยู่ในขั้น"แข็งแรง"...เพราะว่า..ไม่ได้ปรับปรุงการใช้ให้สูงเกินกว่าการพุดคุยเรื่องพื้นๆ ทั่วๆไป...
ไมสามาดใช้ในการกล่าวขอบคุณ...ต้อนรับ...หรือว่า...สอนหน้าห้องเรียนได้
เพราะ "สำเนียง" เป็น อุบลฯ.... แต่ "ศัพท์" ที่ใช้นั้น "ไทยกลาง" ทั้งกระบิ...
เจอคำ "อิสานแท้ๆ" หลายคำก้อพอนึกออก...แต่ไม่รู้จักนำมาใช้เอง...
อาการนี้ไท่ต่างกับที่พุด ฝรั่งเศส... นึกศัพท์ไม่ออก...
แต่ถ้าใครใช้มาก้อรู้จัก...
อาการเดียวกันกับที่นักเรียนไทยมักบอกว่า...พุดอังกฤษไม่ได้....เพราะ "นึกศัพท์ไม่ออก"...นั่นเอง...
เรียกว่า เรา "recognise" ภาษาอังกฤษ....แต่...
ยังไม่ถึงขั้น "produce" ได้....

ถาษาที่ 1 ของ คู ทิง...ก้อ "ผลัดกัน" ระหว่าง อังกฤษ และ ไทย...
นี่เป็นกันทุกคนแหละ...
ช่วงไหนใช้น้อย....ช่วงนั้น..การใช้ก้อ "อ่อนแอ"....


ถามงั้น "ดูหนังฝรั่ง" มากๆๆๆ จะได้เก่งอังกฤษ...ใช่มั้ย?
ตอบเออ...แล้วพวกที่ดูหนังภารตะ...มาตั้ง 20-30 ปี พูด "อูรดู" หรือ "ปันจาบี" ได้มั้ย?

ถาม
ไม่ได้ ดิ...
ถามแปลก...คูก้อ....
ตอบดูหนังเกาหลี...ก้อพูดไม่ได้...นอกเสียจากว่าจะเรียนมาก่อนแล้วใช่มั้ย?.....
ไปคิดเอาเอง.....


ถามแล้วที่ว่า...ดุเรื่องนี้...ศัพท์ง่าย...ศัพท์ยาก..ล่ะ คู?
ตอบใครเขาทำหนังโดยมีการกำหนดว่า "ศัพท์ต้องง่าย หรือ ยาก" กันมั่งอ่ะ?
เค้าสร้างตาม period เนื้อเรื่อง วิถึชีวิตของตัวละคอน...
และระดับที่ว่า คือ Speaking naturally....พุดได้อย่าง "ธรรมชาติ" ....
คือระดับ 4... รู้ สำนวน...idioms.......expressions.....slangs...metaphors....'''

ถาม
งั้น...ดูหนัง ดีงัยกับการเรียนภาษา?
ตอบได้ เห็น ... ได้ ยิน...ได้เรียนรู้...
จังหวะ....ท่วงที....ลีลา...อารมณ์...
ของทั้ง "ภาษา" และ "วัฒนธรรม"....ควยบคู่กันไป....

ถามคู..."คำหยาบ" และ "คำสบถ" ล่ะ...?
ตอบ"กองเซนเซอร์" คงไม่อยากให้คนไทยอ่าน เห้นและใช้คำหยาบ...ในภาษาไทย...ดังนั้น...คำหยาบทั้งหลายจึงถูกแปลเป็น..."บ้าเอ๊ย"...ไปหมด..
ทั้งๆที่มันคือคำ "พรุสวาท" ทั้ง "บิดร" และ "มารดา" ไปทั้งนั้น...
รวมถึงคำว่า "สัมพันธ์สวาทกับมารดาของท่าน".... หรือ "มารดาของท่านเป้นนักสัมพันธฺสวาทที่ไม่เลือกตัวบุคคล สิ่งของ หรือ สถานที่" ท่านก้อแปลว่า.... "บ้าเอ๊ย" ไปทั้งหมด...


ถาม
คนไทยเราเลยมองว่า คำเหล่านั้นไมหยาบใช่หรือไม่...?
ตอบตั้งแต่คุยมานี่..เพิ่งจะลงรอยกันก้อตอนนี้...
ยาวมากแล้ว...เปิด floor ให้เพื่อนๆ เสวนาต่อดีก่า....

ประกาศ....บลอกนี้จะไปลงในหนังสือเล่มต่อไปของ คู ทิง...
ใครที่ไม่ประสงค์จะออกนาม...หรือ ความเห็น
โปรด แจ้งว่า