พ่อ กับแม่ว่าจะส่งเอื้อไปโรงเรียนหลังจากที่เอื้ออายุ 3 ขวบไปแล้ว
โรงเรียนที่คุณพ่อเอื้อจะส่งเอื้อไปเรียนนั้น ค่อนข้างจะเป็นแนวใหม่ในสังคมไทย (แต่คงเก่าแล้วสำหรับสังคมโลก)
ไม่ใช่ว่าโรงเรียนทั่วไปไม่ดีนะ (เพราะพ่อ กับแม่ก็เรียนโรงเรียนแบบนี้ล่ะ)
แต่พ่อ กับแม่คิดว่าเป็นอีกทางเลือกที่น่าจะดีสำหรับเอื้อ
โรงเรียนที่มีคำตอบที่ถูกต้องได้มากกว่า 1 (เริ่มอยากรู้แล้วใช่ม๊ะ)
เช่นเมื่อมีคำถามว่า เด็กชายเอื้อมีเงิน 10 บาท ซื้อขนมไป 2 บาท จะได้เงินทอนเท่าไหร่...
ระบบโรงเรียนที่แม่เรียนมาก็จะได้คำตอบคือ 8 บาท เท่านั้นที่เป็นคำตอบที่ถูกต้อง
แต่โรงเรียนของเอื้อจะได้คำตอบว่า...
ไม่ได้รับเงินทอนเลย เพราะให้เงิน 2 บาทพอดี แต่จะเหลือเงินในกระเป๋า 8 บาท
หรือไม่ก็...ได้เงินทอน 3 บาท เพราะให้เหรียญ 5 แม่ค้าไป ส่วนเงินที่เหลือคือ 8 บาทเท่ากันครับผม...
หรือคำตอบอื่น ๆ
มันคงจะมีความสุขกว่า... ถ้าเด็กได้คิดในมุมอื่นๆ ด้วย ไม่ใช่กรอบเดียวเท่านั้น
โรงเรียนของเอื้อ จะไม่มีชุดนักเรียน ไม่มีการสอบวัดผล ไม่มีแม้แต่การบ้าน....
อาจจะมีคำถามว่า แล้วจะได้อะไรจากโรงเรียนนี้เหรอ?
แม่เลยขอคัดลอกบางบท บางตอนจากเว็บของโรงเรียนมาเป็นคำตอบ
ความสำเร็จของการศึกษาไม่อาจวัดได้เพียงจากการดูว่านักเรียนรู้และทำอะไรได้บ้าง
แต่ที่สำคัญยิ่งไปกว่าก็คือเขาเหล่านั้นเติบใหญ่ไปเป็นมนุษย์เช่นไร
จุดมุ่งหมายของการศึกษาแนววอลดอร์ฟอยู่ที่การตระเตรียมนักเรียนให้พร้อมสรรพสำหรับชีวิตในภายภาคหน้าของเขา ให้เขาพร้อมที่จะเผชิญกับการทดสอบใด ๆก็ตามที่ปูลาดคอยท่าอยู่บนเส้นทางชีวิตเบื้องหน้า
ให้เขาพร้อมที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย ปลุกศักยภาพซึ่งแฝงเร้นอยู่ในตัวเด็กแต่ละคนให้ฉายโชนออกมา
มิใช่เพียงแค่ตระเตรียมเด็กนักเรียนเพื่อการสอบเข้า หรือนำข้อมูลความรู้จากภายนอกใส่เข้าไปในเด็กเพื่อการผลิตซ้ำแค่นั้น
เป็นแค่บางช่วง บางตอนของปณิธานโรงเรียน
ไว้จะมาเล่าอีกในบล็อกต่อๆ ไป
และค่าเรียนก็ไม่ได้แพงกว่าโรงเรียนทั่วไป ซึ่งอันนี้ล่ะสำคัญกับแม่มาก.... อิ อิ อิ
แม่หวังว่าเอื้อจะมีความสุขในโรงเรียนแห่งนี้....
อันนี้ก็ต้องดูกันต่อปายยย ว่าปลุกได้จริงเปล่า
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แวะมาทักทายค่ะ
ขอให้มีความสุขกับวันทำงานนะคะ