น้ำเน่า เคล้า น้ำใจ

ตอนที่1

การป้องกันและเตรียมรับมือน้ำ

นับจากน้ำเริ่มมาเยี่ยม ซอยบ้านผม ในเขตบางเขน เมื่อวันที่ 26 ตค 54 ผลุบๆโผล่ๆตามท่อระบายน้ำ

ตั้งแต่ระดับตาตุ่ม และเพิ่มระดับอย่างรวดเร็ว ภายใน 1 คืน

จนโผล่ออกมาเต็มที่ คลอเคลียอยู่ที่ ระดับเอว

ผ่านมาถึงวันที่เขียนบลอกนี้ 13 พย. 54 ก็รวม 19 วันได้แล้ว

มีเรื่องราวผ่านเข้ามาในระหว่างนี้ บางเรื่องก็เศร้าสลด หดหู่ บางเรื่องก็สร้างรอยยิ้มบางเรื่อง ก็ถึงกับทำให้น้ำตาซึมได้อย่างง่ายดาย

เริ่มตั้งแต่ครั้งแรก ที่ผมรู้ว่าน้ำจะท่วมแน่แล้ว ก็เริ่มเตรียมตัวป้องกันเบื้องต้นก่อน โดยการจัดหากระสอบทรายมากั้นที่ประตูรั้ว

แต่พอไปที่ร้านทรายใกล้บ้าน ปรากฏว่าทรายขาดตลาด ต้องไปจองคิวไว้ก่อน ไปรออยู่ 2 วัน ยังไม่ได้กระสอบทรายมาเลย

มีเงินอย่างเดียวซื้อก็ไม่ได้ น้ำก็กระดืบเข้าซอยข้างๆมาแล้ว จนพ่อผมที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ย้ายไปไหน แม้น้ำจะท่วมสูงเท่าไร

ไปบ่นให้โฟร์แมนที่คุมงานก่อสร้างบ้านข้างๆ ที่กำลังสร้างรั้วอยู่ได้ยิน เย็นวันนั้นก็มีกระสอบทรายสูง 1.20 ม.มากองอยู่หน้าบ้านผม

ราวกับเนรมิต โดยฝีมือของโฟร์แมนและคนงานก่อสร้างบ้านข้างๆ ไม่นึกเลยว่าขนม น้ำ น้ำแข็ง

ที่บ้านผมส่งข้ามรั้วไปให้พวกเขา ตอนที่เริ่มมาก่อสร้าง จะกลับมาตอบแทนให้ บ้านผมเป็นบ้านแรกที่ได้กระสอบทรายมา

ในยามที่เดือดร้อน เราถึงจะรู้คุณค่าของน้ำใจคนเราจริงๆ

ในครั้งแรกตอนที่น้ำมาใหม่ๆ ผมก็คิดว่าน้ำคงจะท่วมไม่มาก ไม่ลึกเท่าไร

ก็ไปซื้อปั๊มไดรโว่ ไฟฟ้ามา 1ตัว วันที่ไปซื้อที่ร้าน เห็นคนมุงกันเต็ม คนแย่งกันยังกะแจกฟรี

ทั้งที่ปั๊มบ้านี่ตัวละ 5000-6000 ซึ่งถ้าเป็นสมัยน้ำยังไม่ท่วมนี่ ถูกกว่านี้แยะ

หันไปเห็นรองเท้าบูท ยางสีดำ แย่งมาได้ 2คู่ คู่ละ150 พอนั่งรถกลับมาลงปากซอย มีคนเอามาขายคู่ละ 100

เหมียนกันเด๊ะ 555 เออทีใครที่มัน

มาดูการเตรียมตัวป้องกันน้ำท่วมบ้านผม เริ่มตั้งแต่วางกระสอบทราย เทปูนอุดท่อระบายน้ำในบ้าน ส่วนที่ติดกับถนน

และบ้านข้างๆทุกด้าน ก่ออิฐทำกำแพงกั้นบริเวณที่ต่ำสุดของบ้าน ตรงห้องครัว กับห้องพระ สูงประมาณ 50ซม.

อิฐบลอกก็หาซื้อไม่ได้ พอดีมีอิฐมอญของเก่าอยู่ ซื้อปูนมา 3กระสอบ ก่อได้เท่าที่มีอิฐเหลืออยู่เท่านั้นเอง

วันต่อมาเริ่มเครียด เพราะดูแล้วซอยใกล้ๆกันน้ำเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เลยขี่จักรยานไปซื้อซิลิโคน

ตอนนี้พาหนะอย่างเดียวของผมก็คือจักรยาน รถทุกคนเอาไปจอดหนีน้ำไว้หมดแล้ว

ปั่นไปดูร้านในซอย หมดเกลี้ยง ปั่นออกถนนรามอินทรา ไปอีก3 โล เจอร้านนึงคนกำลังมุงกันเต็ม

ที่แท้แย่งกันซื้อซิลิโคนนี่เอง ผมแย่งมาได้ 5หลอด กลับบ้านจัดแจงปิดประตูหน้าต่างที่เป็นกระจกทั้งหมด

อัดซิลิโคน เข้าไปตามขอบ กะว่าถึงน้ำท่วม ยังไงก็เข้าบ้านไม่ได้แน่ เสร็จแล้วมานั่งหอบ

เพราะปิดประตูหน้าต่างหมด นอกจากน้ำเข้าไม่ได้แล้ว อากาศก็เข้ามาไม่ได้เหมือนกัน 555

มาดูเรื่องน้ำกิน น้ำใช้กันบ้าง น้ำกินไม่ค่อยห่วงเท่าไร เพราะใช้เครื่องกรองน้ำอยู่

แต่ท่านานๆไปโดนตัดน้ำตัดไฟ ก็ต้องเตรียมสำรองไว้บ้างอะ

อันนี้น้ำกินจ๊ะ แพงๆ หายากอีกต่างหาก ดีที่มีเครื่องกรองน้ำ

ไม่ต้องซื้อทั้งหมด

อันนี้น้ำรองไว้ ถังใช้ถังใส่ขยะนี่แหละ ถังใส่น้ำหาซื้อไม่ได้แล้วเอาไว้ใช้ เผื่อโดนตัดน้ำ ตัดไฟ ไม่ต้องมาก

สถานการณ์แบบนี่ ไม่ค่อยได้อาบน้ำ อิๆ จริงๆไม่ค่อยอาบทุกสถานการณ์แหละ 555

ส่วนเรื่องข้าวปลาอาหารที่จะซื้อมาเก็บเป็นเสบียง ก็ซื้อข้าวมาถังนึง

ไข่มา 20โหล ปลาเค็ม ปลาหมึก หมูแผ่น ไข่เค็ม มาม่านิดหน่อย นมกล่อง น้ำผลไม้

พออยู่ได้สัก เดือนนึง แค่นั้นเองจ๊ะ

มาเล่าต่อนะจ๊ะ

16 พย. 54

วันนี้ตื่นนอนขึ้นมา เห็นที่หน้าต่างมีตัวอะไรมาเกาะอยู่ ที่แรกนึกว่าตุ๊กแก

ปรากฏว่าเป็นงู ไล่เท่าไรก็ไม่ไปเลยต้องสำเร็จโทษซะ อโหสิด้วยแล้วกัน

ตอนนี้น้ำเน่า ยุงแยะมาก em ball ที่ปั้นโชว์ในทีวี ไม่เห็นมีใครเอามาแจกเลย โทรไปขอก็เงียบ

หมาที่บ้านโมโหโดนยุงกัด ไล่งับยุงใหญ่เลย สงสารให้มานอนในบ้าน พอดึกๆย่องขึ้นมานอนชั้น 2 ด้วยกันเลย 555

วันนี้ดีใจมากน้ำลดไปประมาณ 10ซม.

แต่ว่าชาวบ้านแถวดอนเมืองมารื้อถุงbig bag ทำฝายน้ำล้น เล่นซะนี่

ไม่รู้น้ำจะขึ้นอีกหรือเปล่า

อิอิ กรรม

วันนี้รายงานแค่นี้ก่อนนะ ปวดท้องอะ

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2554 15:05:03 น.		177 comments
Counter : 2299 Pageviews.
Share Tweet