เพื่อนบ้าน ผี หมา ข้าวเกรียบกุ้ง
เพื่อนบ้าน ผี หมา ข้าวเกรียบกุ้ง ก่อนอื่นต้องขอออกตัวว่าเรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังในวันนี้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับงานตะพาบ งานเต่า งานปลาดุก ใดๆทั้งสิ้น เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไร ก้เท่านั้นเองครับ อิอิ เรื่องนี้ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ผมยังจำได้อย่างแม่นยำ ไม่เคยลืม ในละแวกบ้านของผมนั้น ไม่ใช่หมู่บ้านจัดสรร เป็นที่ดินที่ซื้อเอาไว้แล้วก้ค่อยมาสร้างบ้าน อยู่กันในภายหลัง บริเวณโดยรอบทั้งด้านซ้าย ด้านขวา ด้านหน้า ด้านหลัง ก็เป้นป่าต้นกก รกครึ้ม สูงท่วมหัว เวลากลางคืนบรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบและวังเวง มองไปด้านไหน ก็จะเห้นแต่ต้นกก โอนเอนไปมาตามแรงลม สลับกับเสียงร้องของ จิ้งหรีด กบอึ่ง และเสียงหวีดหวิวของสายลมที่พัดผ่านใบไม้ ข้างบ้านผมมีต้นก้ามปูต้นใหญ่ ลำต้นประมาณ 2 คนโอบ อายุก้คงไม่ต่ำกว่า 60-70 ปี ที่สำคัญอยู่มาก่อนที่ผมจะมาสร้างบ้าน ตอนที่จะสร้างบ้านช่างก้มาถามว่า จะให้โค่นทิ้งหรือเปล่า เห็นมีผ้าแดงผูกอยู่ด้วย ผมเห็นว่าที่บ้านยังไม่มีต้นไม้ใหญ่เลย เอาไว้เป็นร่มเงา น่าจะดี ก้เลยบอกให้ปล่อยเอาไว้แบบเดิม ตาคำ เป้นเพื่อนบ้านคนเดียวของผม แกพึ่งจะย้ายมาปลูกบ้านอยู่ติดรั้วบ้านผมทางทิศตะวันตก แกปลูกบ้านไม้หลังเล้กๆ เพราะอยู่คนเดียว ในบริเวณบ้านแก มีบ่อน้ำ ผมเคยแอบดู เห็นมีปลาช่อนตัวใหญ่ๆฮุบเหยื่ออยู่หลายตัว ตาคำเป้นชายวัยกลางคน ผมขาว หนวดเครารกรุงรัง หน้าตาประมาณ พี่หง่า ตอนกำลังกรึ่มๆ ยังไงยังงั้น ร่างกายตาคำผอมเกร็ง คงเพราะ ชอบกินเหล้า คือตั้งแต่ ผมเห้นแกย้ายมาอยุ่ก้ไม่เคยเห็น วันไหนที่แกจะไม่นั่งกินเหล้าตรงระเบียงสักวันเดียว มาแรกๆผมไม่กล้าทักทายแก ต่างคนต่างอยู่ ตามประสาคนเมือง มาอยู่วันนึง ตาคำกลับมาบ้านพร้อมกับลูกหมาตัวนึง สีประหลาด คือจะขาวก้ไม่ขาว ดำก้ไม่ดำ เป็นปื้นๆ ด่าง เป้นดอก ดวง ดูสกปรกมากๆ ไม่น่ารักเอาซะเลย เรียกว่าน่าเกลียดเลยก้แล้วกัน ตาคำอยู่กับลูกหมาตัวนั้นมาหลายเดือน ทุกวันผมจะได้ยินเสียงตาคำเอ็ดตะโร ด่าหมาแกเป็นประจำ เนื่องจากความซุกซนของมัน ที่คอยแทะ รองเท้า ข้าวของของแก ตอนเช้าๆผมจะขี่จักรยานไปซื้อน้ำเต้าหู้ กับปาท่องโก๋หน้าปากซอยทุกวัน ขากลับก้เจอตาคำ กำลังเดินจูงลูกหมา สวนทางมา ส่วนใหญ่ผมจะแกล้งทำไม่เห็นแก มองนู่นมองนี่ไปเรื่อย แต่วันนี้ผมกลับได้ยินเสียงแกร้องทัก มาแต่ไกลด้วยเสียงอันแหบแห้ง ว่า ไปไหนมาละเจ้านาย ออกกำลังเหรอครับ เป็นครั้งแรกที่ผมจอดรถและคุยกับแก ลุงจะไปไหนเหรอครับ แกบอกพลางดึงเชือกที่ล่ามหมา ว่า พาไอ้ตัวนี้ไปเดินเล่นหน่อยครับ มันซนเหลือเกิน กัดข้าวของพังพินาศไปจะหมดบ้านแล้วครับผมเอ่ยปากถามแกไปว่า พันธุ์อะไรครับนี่ น่ารักเชียว เริ่มตอแหลอีกแล้ว ตู อิอิ ตาคำเอ่ยปากตอบว่า บางแก้วครับ เอามาจากพิษณุโลก ผมก้พยักหน้า เออ ออคุยกับแกคำ 2คำ ก้แยกย้ายกันไป เป้นแบบนี้มาตลอดทุกๆวันเป็นเวลาหลายปี มีอยู่วันนึง เป็นช่วงที่ผมสอน นศ.ป.โทที่มาเรียนมหาลัยภาคค่ำ ต้องกลับบ้านดึก คืนนั้นราวๆ 4-5ทุ่ม ผมขับรถผ่านบ้านตาคำ สายตามองเข้าไปในบ้านแกไม่มีแสงไฟสักดวง มืดสนิท คิดในใจว่า แกคงเมาหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ แล้วก้ลืมเปิดไฟตามเคย ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ดึกๆขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับก็ได้ยินแต่เสียง กุกๆกักๆ สลับกับเสียงครางและร้องอันโหยหวน ของหมา ตรงระเบียงที่ตาคำ นั่งกินเหล้าอยู่ทุกวัน ด้วยความอ่อนเพลียผมก้ไม่คิดอะไร นอนต่อไปไม่สนใจ ผ่านมา 2วัน ดึกวันนั้นผมขับรถเข้าซอยมา รู้สึกผิดปกติ เพราะมีรถจอดหน้าบ้านตาคำ หลายคัน เป็นรถตำรวจ และก้รถมูลนิธิ และผู้คนในซอยพากันมามุงดู ฟังเสียงพุดคุยจับใจความได้ว่ามีคนตาย ได้ยินดังนั้น ผมก้ใจหายวูบ นึกถึงตาคำขึ้นมาทันที ผมสอบถาม จนท.มูลนิธิได้ความว่า ตาคำตายมา 2วัน แล้ว แต่ไม่มีใครรู้ จนญาติแกโทรมาหา แต่ไม่มีคนรับเลยพากันมาดูก็พบ ตาคำ นอนตายตัวแข็งอยู่ในห้อง หมาที่แกเลี้ยงไว้ก็เดินวนเวียนไปมา เฝ้าศพแกอยู่ ร้องน่าเวทนา สักพักจนท.มูลนิธิก้หามร่างไร้วิญญานของตาคำไปขึ้นรถ จนท.อีกคนก้เดินจูงหมาออกมา ผมเอ่ยถามว่าจะเอาไปไหนเหรอครับ จนท.บอกส่ง กทม.ครับ ผมเลยบอกไปว่า งั้นเจ้าตัวนี้ผมเอาไว้เลี้ยงเองก้แล้วกันครับ จากวันนั้นถึงวันนี้หมาบางแก้วของตาคำ ก้ย้ายมาอยู่กับผม ทีแรกก้ให้มันนอนหน้าบ้าน แต่มันไม่ยอมนอน เอาแต่ร้องโหยหวนท้างคืน เป็นอย่างนี้ทุกวัน จนผมทนไม่ไหวต้องให้มันมานอนด้วยในบ้าน มันถึงยอมหยุดร้อง หมาตัวนี้ผมตั้งชื่อให้มานว่า ไอ้หูตั้ง อาหารโปรดของมันคือข้าวเกรียบกุ้ง เห็นไม่ได้ น้ำลายแตก เยิ้มทุกที โฉมหน้า หูตั้ง แสนซน คนสวย อิอิ 
ทุกวันนี้มันจะตามผมตลอดไม่ว่าจะไปที่ไหนในบ้าน จะต้องมานอน มาหมอบอยู่ข้างๆ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง เหวอออ อิอิ ยิ่งเวลากลางคืน มันจะไม่เคยอยุ่ห่างผมเด้ดขาด จนผมต้องให้มันนอนหน้าห้องทุกวัน หมาบางแก้วของผมแสนรู้มาก เพราะมันเปิดประตุได้ เช้าๆนี่มันจะคอยมาปลุกด้วยการเห่า ถ้าเห่าแล้วผมยังไม่ตื่นมันก้จะ เข้ามาปลุกด้วยการเลียหน้า โดนไม้นี่ ไม่ตื่นก้ไม่รู้จะว่าไงแล้วครับ555 ผ่านมาหลายเดือนผมเจอรายการประกวดสัตว์เลี้ยงใน ทีวี เค้ามีหมาบางแก้วมาโชว์ ผมจ้องตาไม่กระพริบ หมาบางแก้วในทีวี ไหงหน้าตาไ ม่เหมือน หมาตูเลย ฟ่ะ ได้แต่คิดในใจว่า สงสัยจาโดนอีกแล้ว แบบนี้คงไม่ใช่บางแก้วแล้วละ สงสัย จะเป็น บางขวดแน่นอน 555 จบแล้วจ้า BASE ON TRUE STORY เรื่องที่เล่ามานี้ไม่ใช่นวนิยาย ไม่เชื่ออย่าตุ๊ดตู่ ตัวละครทุกตัว มีจริง แต่เปลี่ยนชื่อตัวละครบางท่าน ตามคำแนะนำของทนายความประจำตระกูลครับ อิอิ
| Create Date : 09 พฤษภาคม 2555 |
| Last Update : 9 พฤษภาคม 2555 17:19:07 น. |
|
220 comments
|
| Counter : 3159 Pageviews. |
 |
|
เฮ้อ! กว่าจะเลื่อนมาถึงกล่องคอมเม้นท์ได้แทบแย่ 
ทำให้อิจฉา ใช่ซิ เราไม่ใช่ด็อกนี่นา 
นำน้ำแดงมาเสริฟเพื่อผ่อนคลายค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
จองที่ไว้ก่อน