ฆ่าเวลาจนเพลิน วันนี้ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องรีบร้อนอาบน้ำแต่งตัว เพราะงดให้เด็กลงพื้นที่ทำงาน ช่วงเช้าก็เลยนั่งทำวิจัยไปพลางๆ (โดยที่ยังไม่ได้อนุมัติทุน) ขยันเกินเหตุ เพราะว่าง เตรียมสอนจนปิดคอร์สหมดแล้ว งานก็ตรวจเสร็จหมดแล้ว บ่ายต้องไปช่วยสอนให้เพื่อนต่างสาขาอีก (เปิดโอกาสให้เพื่อนได้ไปหาสามีใหม่อยู่ต่างประเทศ) เด็กสาขานี้ทำเราเพลียสุดๆ พวกเขาช้า เฉื่อย ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ทั้งห้อง เราถามอะไรก็ไม่ตอบ ได้แต่มองหน้าเรา ซึ่งเราก็เดาไม่ออกว่า รู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้สนใจว่าตอบผิดหรือถูก ถ้าตอบผิดก็จะใบ้ให้เฉลยให้ ขอแค่ให้ตอบหน่อย แล้วคำถามที่ถาม ก็ง่ายเหลือเกิน เช่น เราชูรูปการ์ตูนที่เด็กวาดขึ้นมาหน้าตาคล้ายกับโนบิตะ แล้วใครเป็นผู้ส่งสาร มีเด็กช่วยตอบว่า โดเรมอน! เราถามว่า จิตรกรรมคืออะไร ก็เงียบ... คราวนี้คุยเรื่อง Infographic เคยได้ยินมั้ย เงียบ...เราถามว่า info แปลว่าไร เงียบ...ถามซ้ำๆย้ำๆ ใบ้ด้วยว่ามาจาก information แล้ว เด็กผู้ชายคนนึงตะโกนขึ้นมาตอบให้ชื่นใจว่า "ใน 4 ครับ" เราไม่รู้ว่าตอบจริง หรือมุก? ทีนี้คุยเรื่องความสวยความงาม บอกว่าคนเรามองความงามไม่เหมือนกัน เช่น ดาราบางคนว่าสวย บางคนว่าไม่สวย ไหนใครว่าอั้มสวยบ้าง ผู้ชายหลังห้องยกมือ บอกว่าเซ็กซี่สุดๆ แล้ว เราถามต่อว่า "แล้วคนที่ไม่ตอบ คือเห็นว่าไม่สวยเหรอ แล้วใครสวย" เงียบ...เราตอบเองเลยทีนี้ ยกดาราเท่าที่นึกออกมาหมด เด็กมองหน้าเราอย่างเดียวไม่ตอบไร มีคนหนึ่งตะโกนมาอีกว่า "ผมว่าอาจารย์สวยครับ" เออ...คำตอบเข้าท่า แม้จะรู้ว่าโกหกก็ตาม เราเลยสวนกลับไปว่า "อันนั้นเขารู้กันหมดแล้ว" ถึงได้หัวเราะและสลายความเงียบออกไปได้ พอให้ดูรูปหน้ากากขาว ที่อยู่เรื่องเพชฌฆาตหน้ากากพญายม แล้วถามว่าเคยดูเรื่องนี้มั้ย ตัวนี้คือตัวอะไร เด็กคนเดิม (ที่ดูเหมือนจะช่วยเราตอบอยู่คนเดียว) รีบตอบอย่างไม่ลังเลว่า "แจ็ค สแปโรว์ หรือเปล่าครับ" เฮ้อ...ตอบว่าไม่รู้ยังดีเสียกว่า เหนื่อยค่ะ สอนคนไม่พูดมันยากจังเลย เราสอนจนไม่กล้ามองหน้าผู้เรียน ไม่กล้าโฟกัสใครเป็นพิเศษ เพราะรู้สึกเกรงใจที่ถามแล้วเขาไม่ตอบ พอให้งานทำในห้องก็คิดไม่ออก ถามว่าอยากกลับบ้านเร็วมั้ย รีบคิดเร็วๆ ก็นั่งเงียบอีก เราจึงให้การบ้านแล้วไล่กลับบ้านเลย เด็กว่าเรางอน จริงๆ เปล่าเลย แต่เบื่อ กลัวเด็กจะเปลี่ยนใจต่างหาก เครียด ปวดหัว นั่งรอเวลาให้เลิกงาน จะกลับบ้านเร็วก็ไม่รู้จะไปไหน เลยฆ่าเวลาไปเรื่อย เล่นเนต กินขนม จนสี่โมงครึ่ง ไม่รู้อะไรที่ทำให้อยู่ๆ เราเปิดเช็คอีเมลก่อนปิดคอม แทบช็อค อ้าว!! ตายห่าแล้ว เมลจากทีมงานที่จัดประชุมวิชาการส่งมาให้เราส่งไฟล์บทความไปให้ภายในวันที่ 31 มีนาคมนี้ (เตือนมา 2 ฉบับแล้วไม่เคยเปิด) วันนี้แล้วนี่หว่า เอาไงดี อยากกลับบ้านแล้ว ไม่ได้เตรีียมไว้ด้วยดิ ประการแรกต้องรีบตอบกลับไปก่อนว่า เพิ่งอ่าน และไม่รู้ว่าต้องส่งไฟล์แนบด้วย ขอเวลาเป็นพรุ่งนี้เพราะตอนนี้ไฟล์ไม่ได้อยู่ที่เครื่อง (โกหกเห็นๆ---ว่าแต่เด็ก) คนส่งเมลมาก็ใจดีมาก ตอบกลับมาว่า พรุ่งนี้เช้าก็ได้ เราตาเหลือกเลยทีนี้ ไอ้ที่คิดว่าไม่มีอะไรจะทำ จริงๆ มันมีแต่ไม่ทำต่างหาก คืนนี้ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะ ไม่น่านั่งเล่นฆ่าเวลาซะนานเลย ป่านนี้ก็ได้ดูไม่สิ้นไร้ไฟสวาท ชิลล์ๆ แล้ว   Create Date : 31 มีนาคม 2558 6 comments Last Update : 31 มีนาคม 2558 20:38:25 น. Counter : 1728 Pageviews. Share Tweet

ไม่ใช่เมลมรณะจากประชุมวิชาการเท่านั้น เช้านี้เปิดเมลมรณะจากญี่ปุ่น แจ้งว่า preview ที่ส่งไปผิดอีกต่างหาก บอกว่าสั้นไปให้ส่งให้ แจ้งมาเกือบอาทิตย์แล้ว ทีแรกนึกว่าส่งมา Thank you ได้รับแล้วเฉยๆ ที่ไหนได้ ผิด! กร๊ากกกก เปลืองค่าส่งไปร้อยกว่าบาท อยากตายเสียจริงๆ ตอบกลับไปแบบงูๆ ปลาๆ อีก เกลียดตัวเองเวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษเนี่ยแหละ   โดย: Alex on the rock 1 เมษายน 2558 9:36:04 น.

สวัสดีค่ะ อ่านแล้วก็ คิดถึง มมส. คิดถึงเด็กๆ ห้องทำงาน   โดย: พี่ติ๊ก IP: 157.7.205.214 2 เมษายน 2558 18:43:57 น.

อยากรู้จักพี่ติ๊กซะแล้วสิคะ พี่ติ๊กเคยเป็นอาจารย์ที่นี่หรือคะ?   โดย: Alex on the rock 2 เมษายน 2558 20:23:15 น.

แม่นแล้วจ้า คณะเทคโนโลยี นะ   โดย: tik IP: 157.7.205.214 2 เมษายน 2558 22:53:17 น.

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: Alex on the rock 3 เมษายน 2558 10:19:35 น.

ขอ add ใน facebook ได้มั้ยคะ ของพี่นะ panida ati สัญญาว่าจะกด like เฉพาะที่มีสาระ   โดย: tik IP: 218.251.113.57 7 เมษายน 2558 1:39:17 น.