งานที่ไม่มีวันหมด

เราว่าเราก็ทำงานอยู่ทุกวันนะ ทำแต่เท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที ทำไมมันมีได้เรื่อยๆ วะ เยอะขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

พองานเยอะ สมองเรารวนอ่ะ จำไรไม่ได้แล้ว คิดจะทำ แต่ไม่ได้ทำ มานึกได้เอาตอนกลับมาบ้านแล้ว ยิ่งประเภทสั่งงานใครไปแล้ว เขาไม่ทำทันทีด้วย แถมไม่ตามงานให้เรา เราจะลืมไปนานเลย

เราว่าส่วนหนึ่งมาจากการที่งานเยอะ แล้วเราแบ่งภาคไม่ทัน สอนเสร็จกะจะมาทำงานเอกสาร แต่ไม่ทันได้ทำ เด็กเข้ามาปรึกษาเรื่องบทจนเย็น ไม่ต้องทำไร หมดเวลา มาถึงบ้าน ลืมจองตั๋วให้วิทยากรจนได้ กูละเบื่อตัวเอง

เมื่อเช้าตื่นหกโมง ถามว่าตื่นมาทำไม ตื่นมาเพราะฝันว่ากำลังจะจองตั๋วเครื่องบินให้วิทยากร กำลังเลือกเวลาอยู่ แสดงว่ากังวลหนักถึงกับเอาไปฝัน ต้องรีบซักผ้า แล้วตอนสายๆ ผ้าแห้งก็ออกไปทำงานต่อ

แต่แทนที่จะจองตั๋วเลย ก็ดันเล่นเนตแชทเม้าท์อยู่อีก ส่งไลน์ไปหาวิทยากรกว่าจะตอบก็พักใหญ่ ระหว่างรอต้องเตรียมสอนแทนเพื่อนไปพลางๆ (รับสินบนสอนแทนมาแล้วต้องรับผิดชอบ) กับเขียนโครงการขอทุน (ไม่รู้จะหาเรื่องให้ตัวเองเหนื่อยทำไมฟะ ทั้งที่ไม่ทำก็ไม่มีใครว่า) พอได้รับการยืนยันจากวิทยากรก็เลยจัดการจองตั๋วต่อเลยทันที คราวนี้ไม่พลาดแล้ว

สรุปได้ประการหนึ่งว่า สิ่งที่ทำให้สมาธิสั้น และไม่จดจ่อกับงาน จนทำให้ลืมโน่นลืมนี่ หรือทำงานไม่ปะติดปะต่อ ส่วนหนึ่งมาจากการเปิดเฟซบุคเล่นสลับกับตอนทำงานนั่นเอง งานเสร็จช้าลงกว่าที่ควรจะเป็นด้วย

ฉะนั้นงานเยอะก็จริง แต่ถ้าเรามีสมาธิกว่านี้ เราจะเคลียร์งานเก่า งานใหม่ได้อย่างมีสติ และลำดับความคิด จัดการชีวิตได้ดีกว่านี้แน่นอน

เอ๊ะ หรือจะเป็นเพราะร่างกายต้องการชาร์จแบต---เราเองก็ไม่ได้พักผ่อนนานแล้วนี่นะ

Create Date : 07 มีนาคม 2558		0 comments
Last Update : 7 มีนาคม 2558 20:05:43 น.
Counter : 1443 Pageviews.
Share Tweet