Bloggang.com : ป้าโซ : ของลดราคากับป้าโซ

ของลดราคากับป้าโซ

เรื่องการติดสติ๊กเกอร์ลดราคาของ โดยเฉพาะอาหารการกินตามซุปเปอร์ฯนี่เป็นเรื่องปกติธรรมดา โดยเฉพาะของสดหรืออาหารสำเร็จรูปที่พอตกเย็นลงเขาต้องการระบายสินค้าให้ขายหมดในวันนั้นจะได้ไม่เสียของ สติ๊กเกอร์ลดราคาจะมาในรูปแบบ ลด 20% มั่ง ลดเป็นจำนวนเงินมั่ง ที่เจ๋งสุดก็คือลดครึ่งราคา

เจ้าสติ๊กเกอร์นี่ ใหม่ๆตอนป้าโซมาอยู่ที่นี่ก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร เห็นแต่ตัวหนังสือคันจิ แล้วก็ตัวเลข 2 มั่ง 3 มั่ง 4 มั่ง ในที่สุดก็รู้ว่ามันคือป้ายลดราคาไอ้ตัวเลขที่เห็นนั่นคือจำนวนเปอร์เซ็นต์ เติมศูนย์เข้าไป จะได้เข้าใจง่ายๆ ส่วนไอ้ป้ายลดครึ่งราคานั่น เป็นตัวอักษรล้วนๆ ก็ต้องจำเอา อันนี้จำได้มั่นเพราะมันถูกที่ซู้ดดดด

ป้าโซเป็นโรคเห็นป้ายพวกนี้ไม่ได้ เป็นต้องรี่เข้าไปดู ถ้าใช้ประโยชน์ได้ในวันนั้นก็จะซื้อมาใช้เลย หรือบางอย่างที่เราสามารถแช่แข็งเก็บไว้ได้นานๆ ก็จะซื้อมาเหมือนกันถ้ามันติดป้ายลดราคา

เรื่องมันมีอยู่ว่า สามวันก่อนป้าโซซื้อแผ่นแป้งห่อเกี๊ยวซ่ามาสองห่อ มีห่อนึงที่ใกล้จะหมดอายุแล้วเขาปิดสติ๊กเกอร์ลดราคา 20% ไว้ ป้าโซก็หยิบห่อนี้มาพร้อมกับห่อใหม่อีกห่อนึง ทำไส้เกี๊ยวเสร็จจะห่อพอแกะห่อแป้งออกปุ๊บ กลิ่นทะแม่งๆออกเปรี้ยวๆเหมือนขี้นรากรุ่นออกมาเลยค่ะ

ใจป้าโซก็ยังให้เครดิตร้านค้าของญี่ปุ่นอยู่นะคะ ว่าเขาต้องคิดสินค้าอย่างดีคงไม่หมกเม็ดเอาของไม่ดีมาขายเราหรอกน่า แต่อีกใจมันก็ตงิดๆ มือก็พลิกๆดูข้างใน เจอแล้วค่ะ..เจอแล้ว!! ต้นตอกลิ่น มันเป็นจุดสีดำเล็กๆสองจุดเอ๊งงง..

สรุปว่าแผ่นแป้งห่อนั้นต้องทิ้งทั้งห่อ

ทีนี้ทำไงดีล่ะ.. เพราะทำไส้ไว้สำหรับแผ่นแป้งสองห่อ ก็ต้องซิ่งเบนซ์สุดหรูประจำตัวไปซื้อมาใหม่ เอ.. จะเอาหลักฐานอันนี้ไปให้เขาดูด้วยดีหรือเปล่านะเผื่อเขาจะให้มาใหม่ไม่ต้องเสียเงินซื้อซ้ำซ้อน มือพลิกแผ่นแป้งไปพลิกมา.. พลั่ก.. จ๋อม.. หล่นไปในอ่างน้ำทั้งปึก

ทำไมมันทึ้งได้สะดุดไปหมดยังงี้ว้า..

เอา.. ไปซื้อมันทั้งไม่มีหลักฐานงี้แหละ ทำใจแล้วว่าต้องเสียเงินซี้ออีกรอบ กับราคา 156 เยน ไม่ใช่ว่าแพงแต่มันเจ็บใจที่เห็นแก่ของถูกลดราคา

พอไปถึงป้าโซก็ลนลานไปหยิบห่อแป้งแผ่นเกี๋ยว เลือกอันที่ใหญ่กว่าห่อเก่าหน่อยนึงเพราะดูท่าไส้มันจะเยอะ แล้วก็เดินไปจ่ายตังค์ที่แคชเชียร์คนเดิมซึ่งคุ้นๆหน้ากันอยู่เป็นรุ่นป้ากว่าป้าโซ

พอหยิบตังค์ป้าโซก็ลองซะหน่อย.. เล่าให้เขาฟังเพื่อระบายความเจ็บใจซะหน่อยก็ยังดี คนขายก็เลยบอก เอ๊า.. งั้นเอาตังค์คืนไปเลยค่ะห่อแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่าคะที่เสียน่ะ ป้าโซเกรงใจเขาบอกว่าอันนี้ใหญ่กว่าเดิมนะคะ คงต้องจ่ายเพิ่มมัง .. เขาบอกไม่เป็นไรค่ะ เอาไปเลย ขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ดึงสติ๊กเกอร์มาติดเป็นเครื่องหมายว่าจ่ายเงินแล้ว ป้าโซอิดออดพอเป็นพิธีตามธรรมเนียมเขาหน่อยว่าได้เหรอคะ.. ไม่เป็นไรเหรอคะ? ทั้งๆที่ในใจบอกว่า "เออ.. มันก็สมควรอยู่หรอก ชะ.. ฉันเสียเวลาเสียเงินเสียแรงปั่น เอ๊ย.. ขับเบนซ์คันงามของฉันมานี่ยะ

"

สรุป.. วันนั้นป้าโซก็ได้เกี๊ยวซ่าทั้งหมดห้าสิบตัว

จริงๆ เหตุการณ์นี้ไม่น่าเกิดขึ้นนะคะ เพราะป้ายวันหมดอายุที่ห่อเกี๋ยวก็ยังเหลืออีกวันนึง มันยังไม่หมดอายุแท้ๆ แต่ไฉนจึงเป็นเช่นนี้ไปได้ ร้านค้าที่นำของมาขายคงไม่ทราบจนกว่าลูกค้าจะมาแจ้งละค่ะ ของมันอยู่ในห่อใครจะไปรู้ได้