วิวข้างทางยามเดินออกกำลัง..
บล็อกนี้เน้นรูปเช่นเคยจ้ะ.. อย่างที่บอกว่าถ่ายรูปไว้เยอะแยะมาแบ่งๆกันดู เก็บไปเก็บมากลายเป็นอัพไม่ทันซะละเพราะความสันหลังยาวอันเป็นนิสัยถาวร ..
รูปชุดนี้ไม่นานเท่าไหร่แค่ใบไม้ผลิที่ผ่านมาเมื่อเดือนพ.ค.เท่านั้นเอง เป็นช่วงที่อากาศกำลังดีน่าหาคนควงแขนเดินไปด้วยกัน จริงๆแล้วป้าโซเป็นแค่นักเดินตามอารมณ์ คือฮิตเป็นช่วงๆ แต่ละช่วงหานานไม่เนื่องจากสามารถหาเหตุมาอ้างให้ตัวเองได้ร่ำไป สมัยมาอยู่นี่ใหม่ๆ ยังไม่ทำงานทำการมีเวลาว่างเหลือเฟือก็หาทางกำจัดเวลาโดยการเดินๆๆๆเป็นประจำ บรรยากาศของที่นี่ก็น่าเดินไม่น้อย ล้อมรอบไปด้วยทุ่งนาสีเขียวๆ เดินแล้วจินตนาการว่ากำลังเดินอยู่ท่ามกลางความเขียวขจีของต้นข้าว .. แต่ถ้าเป็นจริงได้คันทะเยอทั้งตัวแน่
ออกจากบ้านเลี้ยวซ้ายไปจะเป็นถนนสายเล็กๆ ที่ทำสำหรับเข้าบ้านคนและเป็นทางลัดในบางโอกาสสำหรับคนที่รู้จักเส้นทาง สองฝั่งถนนคือทุ่งนาที่ยามหน้าหนาวบางแห่งก็ปลูกข้าวสาลี ยามหน้าร้อนก็ปลูกข้าวเจ้า ณ ช่วงเวลาที่ถ่ายรูปนี่ คือทุ่งนาข้าวสาลีที่สุกพร้อมเก็บเกี่ยวแล้ว บางแห่งที่เห็นเป็นดินว่างเปล่านั่นเจ้าของเค้าไม่ลงข้าวสาลี เว้นที่ดินไว้ว่างๆ ยังงั้น
ซึ่งพอใกล้เวลาปลูกข้าวเจ้า ชาวนาก็จะไถเตรียมดินให้พร้อมสำหรับการลงกล้าข้าว
ดินเค้านี่สีดำดีจริงๆ น่าจะเป็นดินผสมปุ๋ยไว้เรียบร้อย ไถให้ดินร่วนซุยรอเวลาที่ทางการจะปล่อยน้ำมาตามคลองระบายให้น้ำำไหลเข้านา
นอกเหนือไปจากซากุระแล้ว เจ้าดอกสีม่วงดอกเล็กๆนี่ก็เป็นสัญญลักษณ์ของฤดูใบไม้ผลิในความรู้สึกของป้าโซ เมื่อตอนมาอยู่นี่ใหม่ๆ เวลาไปเที่ยวจะเห็นทุ่งนาบางแห่งมีสีม่วงพรึ่บเหมือนปูด้วยพรมม่วง ชอบมากมายสอบถามได้ความว่าเจ้าดอกนี่มีชื่อว่า "เร็งเกะ" เป็นดอกไม้ที่ชาวนามักหว่านเมล็ดไว้ตามทุ่งนาให้มันออกดอก พอถึงเวลาก็ไถนาปรับดินซะซึ่งน้องเร็งเกะนี่ก็จะเป็นปุ๋ยที่ดีสำหรับที่นา แต่ ณ ปัจจุบันหาทุ่งเร็งเกะชมได้ยากมากเนื่องจากชาวนาหันมาใช้ปุ๋ยเคมีมากขึ้น ปุ๋ยธรรมชาติอย่างน้องเร็งเกะเลยต้องพักตัวไป
เร็งเกะที่ถ่ายมานี่เป็นเร็งเกะที่ขึ้นสะเปะสะปะกระจัดกระจายเป็นหย่อมๆ เจ้าของที่ดินเค้าอาจไม่ได้ตั้งใจจะปลูกหละมั้ง เพราะถ้าตั้งใจปลูกก็คงเต็มทุ่งนาไปแล้ว น้องเร็งเกะใกล้บ้านเลยขึ้นมาพอให้ป้าโซได้แ่ช่มชื่นบ้างเล็กน้อยถึงจะไม่งามเป็นทุ่งอย่างที่เคยๆเห็นมาก็เหอะ
มองไกลๆเค้าจะสวย อย่ามองใกล้ๆนะ เพราะจะเห็นแบ่งแยกเป็นต้นๆชัดเจนไม่สวยเลยด้วยความที่ดอกเล็กจัด
ต้องมองไกลๆไปทางนู้นนนน..
ปีหลังๆนี่หาทุ่งเร็งเกะที่สวยถูกใจไม่ได้เลย..
และถ้าซูมดอกเล็กๆนั่นน้องเร็งเกะเธอก็จะหน้าตาเป็นเยี่ยงนี้ ธรรมด๊าธรรมดาถ้าอยู่เดีียวดาย
เดินผ่านทุ่งเร็งเกะไปอีกหน่อยจะเป็นม้าหินที่นั่งพักนักเดิน(มั้ง) หรือไม่ก็ที่นั่งกินลมชมวิว ปกติเวลาเดินป้าโซก็ไม่เคยแวะไปใช้บริการนั่งพักพิงหรอกเพราะตั้งใจไปเดินออกกำลังกายจะมามั่วนั่งอ้อยอิ่งอยู่ทำไม แต่คนดูแลบริเวณนี้ซึ่งเป็นอาสาสมัคร เ้ข้าใจปลูกดอกไม้งามๆล่อตาเลยต้องแวะเข้าไปเชยชม ถึงมันจะเล็กน้อยแต่ก็น่าชมน้ำใจในความพยายามทำให้บริเวณนี้มันดูเรียบร้อยดี.. เข้าไปนั่งชมความงามอย่างเงียบๆ มองทุ่งนารอบๆตัวบ้างก็ทุ่งดินเปล่าๆ บ้างก็มีต้นข้าวเพิ่งโต มองย้อนกลับไปทางที่เดินมาเห็นยุ้งเก็บของชาวนาสีแดงๆไกลโพ้นๆตรงกลางรูปนั่นแหละ คือทิศทางบ้านป้าโซที่อยู่ก่อนหน้าแมนชั่นสูงๆสีน้ำตาลนั่น
ไหน..มีดอกอะไรมั่ง ดูกันใกล้ๆ อย่าถามชื่อเพราะไม่รู้จั๊กดอก หุหุ..
ผ่านกอดอกไม้สวยๆ เดินต่อไปยังทุ่งนาสุดลูกหูลูกตา ตามทุ่งนาจะมีถนนเส้นเล็กๆตัดทะลุถึงกันตลอด การเดินออกกำลังจึงสะดวกสบายแถมยังได้พักสายตามองทุ่งเขียวๆของท้องนาไปไกลโพ้นโน่น ที่เห็นเสาสูงๆขึ้นคู่กันสองเสาไกลลิบๆนั่นคือสะพานข้ามแม่น้ำ
คลองส่งน้ำเลียบทุ่งนา ยามหน้าทำนาทางการก็จะเปิดประตูน้ำปล่อยให้น้ำเข้ามาตามคลองเพื่อส่งเข้าที่นาแต่ละแห่ง
เห็นรถคันเล็กๆที่เหมือนแล่นผ่านทุ่งนานั่นไหม? จริงๆตรงนั้นมันคือถนนหลักสายนึง ไม่ใช่ถนนตัดลัดทุ่งนา
เพื่อนขายาวอย่างนี้พบได้ทั่วไป ยืนอยู่กลางทุ่งนาบ้างก โฉบไปมาตามคลองส่งน้ำบ้าง
เส้นทางหลักในการเดินของป้า่โซ คือเดินข้ามถนนหลักไปฝั่งขะโน้น แล้ววกกลับมาอีกครั้งด้วยเส้นทางอื่น จนมาบรรจบกับเส้นทางที่จะกลับบ้าน พอใกล้ถึงบ้านผ่อนความเร็วลง เลยได้รูปดอกไม้นี่มาฝากอีก นี่คือดอกคอสมอส(ดาวกระจาย)
ดอกป๊อบปี้..
และดอก.. เอ๊ย.. ถั่วหวาน ดอกไม้ข้างต้นและถั่วหวานนี่ถ่ายมาจากรั้วบ้านคนแถบนั้น..
เรื่อยเปื่อยนะคะบล็อกนี้ จุดประสงค์คือเอารูปมาให้ชมกัน ขอบคุณที่แวะเข้ามา พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ..
| Create Date : 09 กันยายน 2556 |
| Last Update : 9 กันยายน 2556 11:41:55 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 5032 Pageviews. |
 |
|
|
สมัยมาอยู่นี่ใหม่ๆ ยังไม่ทำงานทำการมีเวลาว่างเหลือเฟือก็หาทางกำจัดเวลาโดยการเดินๆๆๆเป็นประจำ บรรยากาศของที่นี่ก็น่าเดินไม่น้อย ล้อมรอบไปด้วยทุ่งนาสีเขียวๆ เดินแล้วจินตนาการว่ากำลังเดินอยู่ท่ามกลางความเขียวขจีของต้นข้าว .. แต่ถ้าเป็นจริงได้คันทะเยอทั้งตัวแน่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
