อ่านแล้ว ให้สำนึกว่า มีงานให้ทำก็ดีแล้ว

ทุกวันนี้งานหางานมากขึ้นทุกทีๆ คนที่มีงานทำคงต้องเกาะโต๊ะ เกาะเก้าอี้กันไว้อย่างเหนียวแน่น
อย่าเพิ่งท้อเลยค่ะ เพราะงานที่คุณป้าโซทำยังดีกว่างานอื่นๆอีกเยอะ แม้จะต้องทนกับเจ้านายหน่อย
นึกไม่ถึงเลยขนาดประเทศชั้นนำอย่างญี่ปุ่น สาวๆยังต้องบากหน้าทำงานไม่สู้ดีแบบนั้น

เอาใจช่วยนะคะ.....สู้ๆๆ

ป้าโซเก่งจังค่ะ ต่อให้งานจะยากขนาดไหนสำหรับป้าโซ
แต่แมมว่าป้าโซก็ต้องทำได้ และผ่านพ้นได้แน่นอนค่ะ
เศรษฐกิจแบบนี้เยอะ คนญี่ปุ่นเองยังตกงานก็เยอะเลย
สู้ๆนะคะป้าโซ

หวัดดีครับ..ขออนุญาติ add ป้าโซไว้ในบล็อกได้หรือป่าวครับ...^^

ติดตามผลงาน ป้าโซเขียน ระบายอารมณ์ได้อย่างสนุกสนานหลายตอนแล้แถมได้ความรู้ด้วย ソープランド　笑　เคยไปแต่ サロンー　大。。笑　（// //)
ว่าแต่ป้าโซ อยู่ 福岡　หรือครับ

ที่โตเกียวก็ไม่มีงานนะครับ..คนไทยตกงานกันเยอะเลย พวกรับจ้างนะครับ สายงานคนต่างชาติที่ได้ข่าวหนาหู้ในญี่ปุ่นเดี่ยวนี้ ถ้าไม่ลงร้านก็จะเป็นพวก ポランティア　ส่วนใหญ่เด๋วนี้ต้องเรียนเสริมครับ เฉพาะด้าน ไม่งั้นคิดจะทำงานแบบบริษัทญี่ปุ่นโดยตรงถาวรแล้ว ยากครับ

เข้ามาให้กำลังใจนะคะ คิดเสียว่าที่ไหนก็หนีไม่พ้นพวกคนนิสัยไม่ดี (มันมีอยู่ทุกที่นั่นเอง) เกิดมาเป็นมนุษย์เงินเดือนแบบเราๆ ก็ต้องอดทนทำไปก่อนเนาะ ทีหลังเค้าปล่อยหมาออกมาจาก เราก็แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้มันไปเลยค่ะ คิดเสียว่าคนแบบนี้น่าสงสาร (นางเอ๊กนางเอกเนาะ)

นี่เราก็เพิ่งได้งานประจำค่ะ ดีใจจัง ลงทุนไปช่วยเค้าทำงานแบบไม่เอาตังค์มาตั้ง 4-5 เดือนแน่ะ สงสัยเค้าคงสงสารเราเลยจ้างในที่สุด

จริงเลยครับจริง ที่ว่า
"หยิบจับอะไรที่เป็นเงินได้ก็ต้องทำ"

เฮ้อ....เหนื่อย



ตอนนี้ทาวเวิร์ค เหลือเล่มนิดส์เดียวเองครับป้า
ดีที่มีงานอยู่ก่อน เทนโจวก็ไม่ไล่ออก...ก็ทำๆไป แลกข้าวแลกเงิน


เฮ้อ...(อีกรอบ)

เข้ามาเอาใจช่วยป้าโซนะคะ (ก่อนนอนค่ะ)
คงจะช่วยแนะนำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองก็ไม่ได้มีงานมีการทำ เลี้ยงลูกอยู่บ้านอย่างเดียว

เศรษฐกิจไม่ดี อะไรๆก็ดูจะยากเย็นไปซะหมด

ป้าโซสู้ๆ นะ มีงานทำอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลไปค่ะ เรื่องเบื่อๆ เซ็งๆ ท้อแท้อะไรเนี่ย นั่งอยู่บ้านสบายๆ ก็เป็นค่ะป้าโซ ทำงานดีกว่า มีชีวิตมีสีสันกว่าเยอะค่ะ

ป้าโซคะ ทนทำงานที่เดิมไปก่อนก็ดีนะคะ
เพื่อนาคตที่สดใส... ตามนิยาม "งอ งาน นั้นหายาก"...


ตอนนี้งานหายากเหมือนหาผู้ชายรูปงาม 555

โบว์ก็อยากจะทำงานแล้วค่ะตอนนี้ นั่งว่างมานานหลายเดือน ชักเริ่มเบื่อตัวเอง แต่คงจะหาไม่ได้ง่ายๆแน่เลย

ว่าแต่ ป้าโซจะอัพบล็อกเรื่อง "โซะบุลันโดะ" เมื่อไหร่ น้องโบว์ของป้าโซ (ติต่างเองว่าป้าโซรับเป็นน้องแล้ว หุ หุ..)คนนี้ จะมาเยี่ยมคนแรกเลย แหะ แหะ...แบบว่าอยากรู้ด้วยคนว่ามันเป็นไงอ่ะ..

เป็นกำลังใจให้นะคะ ป้าโซ

ตอนนี้ทำงานที่ปะจจุบันมา เกือบ ๕ ปีแล้ว นึกอยา่กเปลี่ยนงานเหมือนกัน เบื่อๆ
แต่งานที่ทำอยู่ก็ดี บอสก็ดี
แต่มีบางอารมณ์มันเซ็งน่ะค่ะ ช่วงนี้สงสัยวัยทองมั๊ง

อิอิ แอบอยากเปลี่ยนงานเหมือนป้าโซเลยค่ะ

แต่คงจะยากเหมือนกันเป็นเด็กนั่งดริ๊งเนี่ย เพราะต้องผ่านด่านสามีก่อน คงยากมากค่ะ 55

หวัดดีจ้าป้าโซ

โอ๋ ๆ พลมาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะจ๊ะ สู้ ๆ นะป้า แต่มีอยู่อย่างที่พลสงสัยว่าทำไมป้าเรียกตัวเองสะหมดสวยเลยละ แก่หนังเหี่ยวเหนียงยานวะ อะไรจะขนาดนั้น ถ้าขนาดนั้นเค้าไม่เรียกป้าแล้ว เค้าต้องเรียกยายแล้วจ้าป้า ไม่เอา ๆ ไม่พูดนะป้า

เรื่องงานก็เอาเหอะ ฟัง ๆ ป้าโซเล่ามาก็โออยู่นะ ทำงานแค่สี่ชั่วโมงครึ่งเองนะ สวัสดิการก็ใช้ได้ ดีกว่าตกงานนะป้า เอาเหอะสู้ ๆ คนคุมเค้าสำรากมา ป้าก็พยายามให้มันเข้าหูซ้าย ทะลุหูขวาไปสะ คิดบวกนะป้า เป็นผู้หญิงสวยต้องคิดบวกจ้า แล้วก็อย่าหยุดสวย เกี่ยวกันปะป้า

แวะมาขอบคุณป้าโซค่ะ ที่แวะไปทักทายกันทุกบล็อคเลย

ซึ้งใจมากๆ

ยังไง มาดามขอเป็นกำลังใจให้ป้าโซ เช่นกันนะคะ

ป้าโซ..นั่นซิคะ ป้าก็ว่าตอนป้าไปญี่ปุ่นจำไม่ได้แล้วว่าแถวไหน
เห็นแหล่งนั้นทั้งแหล่งขายแต่กิมจิ อาหารเกาหลี เลยคิดว่าน่าจะเป็นที่นิยมในญี่ปุ่นไม่น้อย
เจ้าซอสยี่ห้อที่ป้าเอามาลงบล๊อก เค้าทำกิมจิขายด้วยเหรอคะ
ว่าแล้วพรุ่งนี้เข้ามิลานต้องไปด้อมๆมองๆหน่อยแล้ว เผื่อเค้านำกิมจิยี่ห้อนี้เข้ามาด้วย
เพราะป้าว่าซอสหมักเค้าอร่อยใช้ได้เลยค่ะ ติดใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเลย

มายกมือ ง งาน นั้นหายาก..
แสนลำบาก แต่อยากได้เงิน...

เมืองที่อยู่ก็บ้านนอกเหมือนกันป้าโซ
หายากกกก..รถก็ขับไม่เป็น (ไม่มีอีกต่างหาก)
รถเมล์ รถไฟ เรือยนต์ก็ไม่ได้ใกล้เลย..เฮ้อ..

สบายดีนะป้าโซ แต่ปรานีเป็นไข้อ่ะ แต่ไม่ เอช1เอ็น1นะ

ป้าโซอย่าท้อค่ะ
แถวบ้านก็บ้านนอกเหมือนกันแถมยังขับรถไม่เป็นเหมือนเม้นท์บนอีก
ตอนยังหางานไม่ได้ได้อ่านบล๊อคป้าโซแล้วมีกำลังใจขึ้น
เหนื่อยๆ เซ็งๆ แต่ก็สู้ค่ะ คิดถึงวันเงินเดือนออกก็แล้วกันค่ะ
อารมณ์ วันนี้ที่รอคอย อะไรประมาณนี้ อิอิ

มาเอาใจช่วยป้าโซนะค่ะ

เห็นความพยายามและตั้งใจเชื่ออยู่แล้วว่าทำได้ค่ะ
งานคือเงิน เงินคืองานบันดาลสุข (ถ้าเราใช้เงินเป็นนะค่ะ) ท่องไว้เนอะ

ขอบคุณที่ไปเม้นท์ สร้างความรู้สึกดีดี ให้เอ๊ะนะค่ะ
รักษาสุขภาพกายและใจพร้อมทั้งทำตัวให้มีความสุขนะค่ะ

อ่านแล้วก็คิดอะไรได้เยอะเหมือนกันนะคะนี่


แหะๆ เราก็มีถุงผ้าสามใบ กับกระเป๋าล้อลาก (ที่ระวังสุดๆ ทำให้ไม่ทับนิ้วใครเลยได้สำเร็จ) อีก 1 ใบค่ะ ขนกะคุณแม่สองคน ยังพอไหวอยู่

ิ้้ิเหม่ๆๆ ป้าโซ มีการตามไปแซว ในบล๊อคกรุของเก่าอีกง่ะ

อย่าท้อน่ะค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวอกเดียวกับป้าโซเลยจ้า สู้ๆเนอะเรา

มาให้กำลังใจป้าโซค่า เราคนไทยผลัดกันให้กำลังใจนะคะ รู้เลยว่า แต่ละคนมีเรื่องบ่นกันคนละเรื่อง ฮะ ฮะ ฮะ

อ่านดูแล้ว มองโดยรวม งานให้ผลตอบแทนภายนอกที่ดีนะคะ แต่ภายในใจอาจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ทำงานที่ไหน ก็จะต้องมี "คนสำราก" แบบคนคุมงานของป้าโซนะคะ แถมผลตอบแทนภายนอกอาจไม่ดีเท่างานที่ป้าโซทำอยู่ก็เป็นได้ ส่วนที่แย่กว่า บางคนไม่มีงานให้บ่นเลยนะคะ

นี่ยังคิดอยู่เลยค่ะว่า เรียนจะจบปีหน้าแล้ว จะมีงานทำมั๊ยหนอ หรือต้องเดินเตะฝุ่นกันหล่ะเนี่ยยย ฟังแล้วป้าโซหายใจลึกๆ แล้วบอกตัวเองได้เลยค่ะว่า ฉันมีงานทำ มีความสุขและหากุศโลบายทำให้ภายในใจมีความสุขดีกว่าค่ะ เอาใจช่วยค่า