ทำงานครั้งแรก ตอน 3

ต่อจากตอนที่แล้ว (พูดยังกะนิยายตีพิมพ์นิตยสารเลยวุ้ย.. )

หลังจากป้าโซยกเลิกงานบรรจุไข่ปลา อาทิตย์ต่อมาน้องสาวของฝ่ายจัดหางาน(อาของเด็กๆค่ะ.. เรียกว่าช่วยกันหางานให้ป้าโซทำกันทั้งตระกูล ) ก็เปิดเจองานทำขนมก็เลยโทร.ไปสอบถาม ซึ่งได้ความว่าป้าโซต้องส่ง resume ไปทางไปรษณีย์ แล้วเขาจะโทร.นัดเรียกไปสัมภาษณ์

หลังจากส่ง resume ไปได้สามสี่วัน เขาก็เรียกป้าโซไปสัมภาษณ์ พาเดินทัวร์ดูงานที่จะต้องทำในตัวโรงงาน บริษัทนี้สามีป้าโซบอกว่าเป็นบริษัทเก่าแก่ประมาณ 80 ปีมาแล้ว ขนมของเขาเป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย เป็นบริษัทที่ใหญ่ระดับกลางและค่อนข้างมั่นคง เมื่อป้าโซเข้าไปสัมภาษณ์นั้น ลุงที่สัมภาษณ์ป้าโซก็อธิบายเงื่อนไขเกี่ยวกับบริษัท เช่นเงินเดือนที่จะจ่าย สวัสดิการ วันหยุด อะไรเทือกนั้น ป้าโซหูผึ่งแต่เรื่องวันหยุด (โอ้.. ยังไม่ได้เริ่มงาน คิดถึงวันหยุดซะแล้ว พนักงานดีเด่น โฮ่ะๆๆ ) ซึ่งเขาจะหยุดทุกวันอาทิตย์ และวันเสาร์บางเสาร์ที่กำหนดไว้ในปฏิทินวันหยุดของบริษัท นั่นไง !! เริ่มแสดงความมีระบบของบริษัทให้เห็นละ เออ!! เข้าท่าวุ้ย.. ก็แหม คนเราจะทำงานย่อมอยากได้งานที่ดูมั่นคงใช่ไหมล่ะคะ?

หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ เขาก็บอกว่าจะติดต่อกลับไปทางโทรศัพท์ ถ้าไม่ติดต่อกลับไปหรือไม่มีตำแหน่งว่าง ก็จะส่ง resume เรากลับ โอเช!! รับทราบ แล้วป้าโซก็มานั่งเล่นเน็ตรองานต่อไป ก๊ากกก..

เกือบอาทิตย์นึงหลังจากที่ไปสัมภาษณ์ จนป้าโซคิดว่าคงชวดงานนี้ซะแล้ว (จริงๆก็ดีใจเล็กๆนะคะเพราะยังไม่อยากทำงาน แต่ก็ออกจะเสียดายกับค่าแรงที่ดีกว่าที่อื่น แถมวันหยุดยังมีมากกว่าที่เคยเห็นๆมา และเวลาทำงานก็แสนจะพ้องกับป้าโซ) ทางบริษัทก็ติดต่อกลับมา บอกให้ไปเริ่มงานวันจันทร์หน้าที่จะถึงนี่ สิ่งที่จะต้องเตรียมไปก็คือรองเท้าแตะแบบเดินในบ้าน รองเท้าผ้าใบที่มีสีขาวเป็นหลัก วันแรกให้ไปก่อนเวลาเล็กน้อย สักประมาณ 7.20 ให้ถึงที่ทำงาน ให้เข้าประตูทางพนักงานเข้าออก (ซึ่งป้าโซก็เซ่อรับประทานละ.. วันสัมภาษณ์ก็พาเราเดินวนซะงง ?? )

ตกลงงานที่ป้าโซจะทำนี่คืองานกะเช้า ซึ่งเริ่มเวลา 8.00 - 12.30 แต่เนื่องจากเป็นกะเช้าเขาต้องมีคำปฏิญาณ.. (คล้ายๆยังงั้นน่ะค่ะ) ต่อลูกค้า ประเภทข้าฯจะซื่อสัตย์ต่อลูกค้า จะพยายามทำขนมที่กินแล้วไม่อี้แตกอี้แตน ซึ่งจะเริ่มการปฏิญาณนี่ตอน 7.40 การที่เริ่มงานเร็วกว่าหน่อยนึงนี่ ทำให้ค่าแรงแพงกว่ากะบ่าย 50 เยนต่อชม.

เอาละค่ะ ใกล้ถึงเรื่องที่ตั้งหัวข้อไว้ละ นั่นคือเรื่องของการทำงาน ..

และแล้ว วันทำงานวันแรก ป้าโซก็ออกจากบ้านตอนเจ็ดโมงตรง สามีไปส่งตอนเช้า และนัดให้ปู่เด็กๆไปรับตอนเลิกงาน .. พอไปถึง ทางเข้าพนักงานอยู่ที่ไหนหว่า? โชคดีที่เห็นหลังพนักงานคนหนึ่งไวๆ เดินไปทางด้านข้างของตัวอาคาร ตามเขาไปแหละฟระ น่าจะใช่ ไม่ใช่ก็ถามเขาเอา .. ซึ่งก็โชคดีที่ไปโผล่เอาตรงที่ป้าโซเคยเดินมาดูวันที่ไปสัมภาษณ์ เข้าประตูไปก็จะมีตู้เหล็กเก็บรองเท้าเป็นช่องๆติดชื่อไว้หน้าตู้ แล้วไหนล่ะชื่อเรา? กำลังยืนงงก็มีคนเข้ามาพอดี เขาก็ถามว่ามาใหม่ใช่มั้ย? นี่ๆ ช่องของคุณอยู่ที่นี่ค่ะ เขาจะติดสติ๊กเกอร์ไว้ให้สังเกตเห็นได้ชัดสำหรับคนใหม่ ภายในตู้นั้นจะแบ่งเป็นสองชั้นเตี้ยๆ เอารองเท้าที่เราใส่มาวางไว้ชั้นล่าง ส่วนชั้นบนเอาไว้วางรองเท้าแตะ เปลี่ยนรองเท้าเสร็จเขาก็พาป้าโซไปที่เครื่องตอกบัตร ตอกปึ้งให้เรียบร้อยแล้วก็พาเดินเข้าห้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวของผู้หญิง

พอเข้าห้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว ก็มีคนมาแนะนำเรื่องการเปลี่ยนเครื่องแบบ ชี้ให้ป้าโซดูว่านี่คือล็อกเกอร์ของป้าโซซึ่งติดชื่อไว้เหมือนกัน ภายในล็อกเกอร์จะมีไม้แขวนเสื้อให้สามอัน ข้างในแบ่งเป็นชั้นๆสามชั้น ช่องกลางจะกว้างหน่อยสำหรับไว้แขวนเสื้อผ้า ข้างบนก็เป็นที่วางแบบฟอร์มใหม่ที่ใส่ถุงพลาสติกไว้ คนแนะนำที่ป้าโซมารู้ตอนหลังว่าคือลีดเดอร์ประจำเดือน ซึ่งจะเปลี่ยนไปทุกเดือน เขาบอกให้ป้าโซสวมหมวกตาข่ายกันผมร่วงก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนเสื้อฟอร์ม ชุดทำงานจะเป็นเสื้อแขนสั้น(ซึ่งตอนนี้หน้าหนาวเขาจะแจกแขนยาวให้ด้วยค่ะ)และกางเกงขายาว ผ้ากันเปื้อน ตาข่ายคลุมผม และหมวก ทุกคนต้องเก็บผมให้เรียบร้อย ห้ามกระจัดกระจายออกมานอกหมวก เพราะทำงานเกี่ยวกับเรื่องของกินนี่ ที่นี่จะเน้นเรื่องคุณภาพความสะอาดมากค่ะ ถ้ามีเรื่องร้องเรียนจากลูกค้าละ.. ถึงกับปิดบริษัทได้เลย ที่ญี่ปุ่นนี่ค่อนข้างจุกจิกจู้จี้กับเรื่องปากท้องมากค่ะ จากที่ป้าโซอยู่มา เห็นออกข่าวอยู่หลายอย่างละ เกี่ยวกับเรื่องของกิน

พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินไปที่ห้องอาหาร ซึ่งเป็นห้องที่ปฏิญาณตัวด้วย พอได้เวลา ทุกคนก็ตั้งแถวหน้ากระดานกันสองแถว แล้วก็ให้ป้าโซออกไปยืนข้างหน้า แนะนำว่านี่คือคนใหม่ ให้ป้าโซแนะนำตัวเองว่าชื่ออะไร ป้าโซก็.. อะฮั้น โซเซ ฮ่ะ.. ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮ้า.. แล้วก็มีคนนำปฏิญาณ ป้าโซก็พูดตามพร้อมๆกับทุกคน เป็นอันเสร็จพิธี วันที่ป้าโซไปทำงานวันแรกนั้น มีคนมาใหม่รวมป้าโซด้วยสามคนค่ะ ป้าโซเป็นคนต่างชาติคนแรกของที่นี่ ทุกคนดูกลัวๆกล้าๆในการจะเข้ามาคุยกับป้าโซ เพราะไม่รู้ว่ายัยกะเหรี่ยงนี่จะสื่อสารรู้เรื่องหรือเปล่า


คราวหน้าจะพาเข้าโรงงานล่ะค่ะ ว่างานที่ทำเป็นยังไง.. วันนี้จบแค่ได้งานก่อนนะคะ ..

Create Date : 15 ธันวาคม 2551		3 comments
Last Update : 15 ธันวาคม 2551 22:21:39 น.
Counter : 1208 Pageviews.
Share Tweet