เรื่องเล่าจากปู่.. อาหารเย็นวันนึง ไม่ทราบว่าเป็นเพราะป้าโซทำกับข้าวมากอย่างเป็นพิเศษหรืออย่างไร ทำให้ปู่อาจจะซาบซึ้ง(มันจะทำมากอย่างไปทำไมฟระ รสมือก็ห่วยแตกปานนั้น  ) ระหว่างกินข้าวไป ปู่ก็เลยรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตขุดมาเล่าให้ฟังค่ะ.. ปู่ของเด็กๆ เป็นคนตัวเล็กๆ สูงแค่หูป้าโซได้มัง ปู่เล่าให้ฟังว่าสมัยปู่เด็กๆ อยู่ในช่วงสงครามโลกพอดี อาหารการกินอัตคัดมาก ข้าวสวยนี่เรียกว่าแทบไม่ค่อยได้เจอ จะเจอก็พวกปลายข้าวหุงผสมปนๆกับมันกับเผือก หรือไม่ก็ข้าวโพดที่ปลูกตามไร่เอามาสับๆปนลงไปให้เป็นแป้งพอประทังชีวิต กับข้าวนี่ก็คือผักดองทั้งหลาย  เนื่องด้วยอาหารต้องส่งให้ทหารที่แนวหน้ากันหมด แล้วพื้นที่ทำกินของญี่ปุ่นก็ไม่ได้มีเหลือเฟือมากนักในสมัยก่อน พอเกิดสงครามทุกอย่างก็ชะงักไปหมด เนื่องจากต้องคอยหลบภัยจากระเบิด กระสุนที่โปรยมาจากพวกพันธมิตร กินข้าวกันแต่ละมื้อต้องจุดไฟสลัวๆ พอได้ยินเสียงหวอเตือนภัยที ทุกบ้านจะต้องดับไฟทั้งหมด เนื่องจากเครื่องบินรบจะไม่รู้หรอกค่ะว่าพื้นที่ไหนคือบ้านเรือนคน เพราะมันมืดไปหมด เขาเห็นแสงไฟเลือนๆก็ทิ้งระเบิดตูมไว้ก่อนละ ปู่เล่าว่าของกินเล่นในวัยเด็กของปู่ก็คือแตงกวาที่ปลูกไว้ตามสวนนั่นเอง เอามาเช็ดๆกับเสื้อแล้วก็กินกร้วมๆ พวกน้ำตาล ข้าวสาร เกลือนี่ เลิกพูดถึง โดยเฉพาะเกลือ ต้องไปเอาน้ำทะเลมาปรุงอาหารแทนเกลือ .. ตัวปู่เองก็ต้องช่วยขนขี้เลนไปถมทำสนามบินให้เครื่องบินรบขี้นลงด้วย เรียกว่าเด็กที่พอทำงานได้ก็ต้องช่วยกันทุกอย่างแหละค่ะช่วงนั้น เรื่องไปร.ร. ไม่ต้องพูดถึง ครั้งหนึ่ง ปู่เห็นจะๆกับตาเลยค่ะว่าม้าตัวนึง ถูกระเบิดตกลงมากระจายไปทั้งตัว  เละตุ้มเปะไม่เป็นชิ้นเลยค่ะ หูย.. เล่าตอนกำลังกินข้าว แสนเอร็ดอร่อย  เล่าไปเล่ามา ก็สรุปตรงที่ว่า ทำไมปู่ถึงตัวเล็กเช่นนี้ จะว่าไป เรื่องเล่าสมัยสงครามนี่ เราฟังได้อย่างตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจนะคะ เพราะเรามาอยู่หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว ถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ คงจะแย่เอาเรื่องเหมือนกัน แม่ของป้าโซก็เคยเล่าให้ฟังคร่าวๆเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ละเอียดเท่าปู่ที่นี่เล่า เพราะแม่ยังเด็กอยู่มากช่วงนั้น แต่ฟังแล้วได้อารมณ์เหมือนกัน   Create Date : 09 ธันวาคม 2551 3 comments Last Update : 9 ธันวาคม 2551 0:21:04 น. Counter : 1337 Pageviews. Share Tweet

โดย: zalitalin 9 ธันวาคม 2551 2:13:50 น.

เข้ามาอ่านแล้วนึกถึงโกโบริ กะ อ้งศุมาลิน ที่ไหนมีสงคราม ที่นั่นก็จะมีเรื่องราวมากมายเลยนะค่ะ เป็นอุททาหรณ์ให้คนรุ่นหลัง   โดย: ก้าวไปตามใจฝัน 9 ธันวาคม 2551 11:38:27 น.

คุณปู่ที่บ้านก็ช่วงสงครามโลกเหมือนกันค่ะ พี่น้อง8คน ผู้ชาย 5 ผู้หญิง3 คุณปู่บอกว่าสมัยสงครามโลกครั้งที่2 หากใครเลือกเรียนศาสตร์ทางสายวิทย์ จะถูกส่งไปรบหลังคนเรียนศาสตร์สายศิลป์ ฉะนั้นพี่ชายคุณปู่ 3 คน เรียนวิศวะหมด (เพราะคนจบศาสตร์สายวิทย์ เค้าจะให้ไปคิดค้นอาวุธยุทโธปกรณ์) พอถึงทีคุณปู่ โชคดีที่สงครามโลกเลิก คุณปู่เลยเลือกเรียนศาสตร์ศิลป์ในมหาลัยได้ สามีเล่าว่า คนที่ถูกเกณฑ์ให้ไปขับเครื่องบินในสงครามโลก ทุกคนต้องเตรียมใจว่าไม่ได้กลับมาแน่นอน เพราะน้ำมันที่เติมเครื่องบินมีเพียงพอสำหรับการบินไป(แต่ไม่บินกลับ) พอทิ้งระเบิดเสร็จทุกคนก็ต้องดิ่งเครื่องลงพุ่งดับชีวิตตัวเองในสงคราม คุณลุงญาติห่างๆของสามีได้รับคำสั่งให้พรุ่งนี้ขึ้นบิน...โชคดีที่ญปประกาศแพ้สงครามวันรุ่งขึ้น ถึงรอดตายมาอย่างหวุดหวิด ทุกวันนี้ประเทศญปจึงกลัวการมีสงครามมาก เพราะสูญเสียเยอะ   โดย: fudge-a-mania IP: 58.159.153.34 9 ธันวาคม 2551 11:59:28 น.