ดอกไม้ไฟเล็กๆในงานวัดใกล้บ้าน .. ไดเซ็นจิ
คืนเสาร์นู้นที่ผ่านมา (14 ก.ย.) มีเทศกาลดอกไม้ไฟประจำปีจัดที่วัดใกล้บ้าน จริงๆแล้วเทศกาลดอกไม้ไฟส่วนมากเค้าจะจัดกันไปแล้วช่วงประมาณเดือนกรกฏาถึงสิงหา มีเป็นส่วนน้อยที่หลุดมาช่วงเดือนกันยา ดอกไม้ไฟแถวบ้านนี่เทียบไม่ได้เลยกับที่เ้ค้าจัดกันใหญ่ๆ ลุงบอกว่ามันคือประทัดต่างหาก อร๊ายยย.. ปากร้ายยย (รู้แล้วใช่ไหมว่าป้าโซต้องพยายามปากร้ายให้มากกว่าเพราะ?)
สมัยมาอยู่นี่ใหม่ๆ เคยไปดูมาแล้ว มันก็เล็กจริงๆอย่างลุงกระแนะกระแหนแหละ ประมาณเทศกาลสังสรรค์ให้คนในพื้นที่ เคยไปมาปีสองปีแล้วก็ไม่เคยไปอีกเลยเพราะมันเหมือนกันทุกปี ส่วนมากที่ไปกันจะเป็นเด็กๆซะมากกว่า แต่ปีนี้ที่ไปเพราะลุงต้องไปทำงานให้ทางร.ร.มัธยมที่เจ้าตัวเล็กเรียนอยู่
ปีนี้ลุงจำต้องร่วมเป็นตัวแทนผู้ปกครองเข้าไปทำกิจกรรมประดามีีที่ทางร.ร.จะจัด มันเป็นคล้ายๆกฏสังคมกลายๆว่าลูกเราเรียนอยู่ในร.ร.นั้นแล้วอย่างน้อยผู้ปกครองต้องเข้ามาเป็นอาสาสมัครช่วยทำงานหนึ่งปี นี่เป็นปีสุดท้ายของม.ต้นนี่แล้วเลยต้องไปทำ
เทศกาลดอกไม้ไฟเล็กๆของตำบลนี่ ทางร.ร.ก็เกณฑ์ผู้ปกครองที่เป็นตัวแทนประจำปีไปเดินตรวจตราเด็กนักเรียน กิจกรรมนี้ญี่ปุ่นเรียกทับศัพท์ภาษาอังกฤษว่า Patrol ก็แปลตรงๆตัวตามนั้นเลยคือประมาณเช็คความประพฤติของเด็กไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง มัธยมต้นนี่เค้าจะกำหนดไว้ว่าห้ามเด็กนักเรียนไถลไถเถือกอยู่นอกบ้านเกินสี่ทุ่ม ถ้าสี่ทุ่มแล้วยังพบเห็นทะแล้ดแต๊ดแต๋อยู่ก็จะถูกเตือน ถูกจับ
ต้องข้ามถนนไปฝั่งที่เห็นไฟวับๆอยู่นั่นแหละ มียามกั้นรถอำนวยความสะดวกให้ผู้ข้ามถนนไปเที่ยวชมงาน ฝนก็ตกเล็กน้อยตกๆหยุดๆ
ตามลุงไปรายงานตัว ณ จุดนัดพบ พอได้เวลาก็ออกไปเดินวนๆรอบงาน เดินตามกลุ่ม Patrol อยู่ค่อนรอบก็บอกลุงชั้นไปเก็บภาพบรรยากาศอัพบล็อกนะ ทำงานเสร็จแล้วมาเจอกันที่หน้าวัดละกัน
เริ่มภาพแรกก็จากหน้าวัดเลย ถ่ายจากสะพานมองลงไปคนเยอะดีแท้ไม่ค่อยเห็นท่านผู้เฒ่า ชะรอยงานนี้จะรู้ตัวว่าไม่สมควรมาเบียดเสียดพวกอ่อนวัย
เดินเข้าไปในงานกะว่าจะถ่ายรูปพวกอาหารการกินโดยเฉพาะทะโกะยะกิตาม(เจ้าชายน้อย)สั่ง ให้เอามาให้กินทางเฟซด้วย เออ..คนเราเดี๋ยวนี้พัฒนาการไปไกลแค่เห็นรูปก็เสมือนได้กิน(ทางใจ)ละ ระหว่างเดินอยู่ได้ยินเสียงแปะๆปุดๆปังๆ เค้าเริ่มจุดประทัด เอ๊ย..ดอกไม้ไฟกันแล้ว เลยทะลวงคนเ้ข้าไปชักรูปซะหน่อย ไม่ได้หวังจะได้รูปดีเด่อะไรเพราะเป็นคนถ่ายรูปพลุ ดอกไม้ไฟ ไม่เป็น ออกมาได้แค่นี้..
ไอ้เนี่ยเค้าทำเป็นราวแล้วจุด เลยพอถ่ายติดมาได้ แต่ไอ้ประเภทพุ่งไปบนฟ้าต้องชะแง้แหงนถ่ายรูปมาน่ะ อย่าหวัง..
อันนี้ก็บังเอิญว่าอยู่เตี้ยเหมือนกัน ได้ยินเสียงคนรอบข้างพูดว่า "อังปังมัีน" เออ ใช่วุ้ย หน้าหนมปังไส้ถั่วแดงบดลอยมาเลยเชียว..
ยืนดูดอกไ้ม้ไฟได้สักครู่ จุดๆ หยุดๆ ไปตามเรื่องประปรายกับคำกล่าวขอบคุณสปอนเซ่อร์ หมดความสนใจดอกไม้ไฟแค่นั้น เดินวนไปวนมาดูของใส่ปากท้องดีกว่า เพราะเป็นงานวัดเล็กๆ แผงขายของเลยไม่เยอะนักแต่ก็ครบตามมาตรฐานงานวัดทั่วไปแหละที่จะต้องมี ทะโกะยะกิ ยะกิโซบะ ยะกิโทริ โอะโคะโนะมิยะกิ ปลาหมึกย่างซีอิ๊ว ข้าวโพดปิ้ง มาถึงขนมหวาน เครป สายไหมล่อตาเด็ก แอ๊ปเปิ้ลชุบน้ำตาลแดงๆเสียบไม้ รวมไปถึงเกมต่างๆพวกช้อนปลา ช้อนลูกโป่งเล็กๆที่ข้างในใส่น้ำใส่ของเล่นไว้ เกมขูดไม้ที่ออกมาแล้วได้อะไรไม่รู้ขี้เกียจไปมุงเด็ก ..
ตะก่อนจะชอบกินอันนี้มาก หลังๆมานี่ขี้เกียจยื้อเนื้อปลาหมึกจากไม้เสียบ บางเจ้ามันเหนียวมากแถมยังต้องผจญกับน้ำเหนียวๆเหนอะๆเปื้อนได้ง่าย กินต้องแบบระวังสุดๆอีก สรุปว่าความขี้เกียจของคนทำให้พฤติกรรมการกินบางอย่างเปลี่ยนไปได้ 
ทะโกะยะกิ .. ที่เสี่ยงเอาว่า้ข้างในจะมีทะโกะ(ปลาหมึกยักษ์)ชิ้นขนาดไหน หรือมีแค่เพียงจิตสัมผัส.. เป็นของกินชนิดที่เจ้าตัวเล็กกับพ่อมันไม่เคยพลาด แ่ต่สำหรับป้าโซเฉยๆ ถ้าไม่เลิศจริงไม่มีบุญได้เข้าปากชั้นหรอก.. เสียลิ้น เชอะ!! จะรอส่วนบุญจากพ่อลูกทุกครั้งก่อนว่ามันอร่อยจริงหรือไม่แล้วค่อยงาบ.. วันนี้เ้จ้าตัวเล็กติดเรียนพิเศษเลยอดไป แต่หมายตาว่าจะซื้อกลับบ้านซักกล่องนึง
เอ้า..ชายน้อยเอาไปลูกนึงไ้ด้ตามสั่ง 
เดินวนอยู่หลายรอบไม่เห็นมีอะไรจูงใจให้น่าถ่ายรูป เป็นเพราะอิ่มข้าวเย็นไปแล้วด้วยอาการตะกละตะกรามเลยไม่ชวนให้อยากซื้ออะไรนัก แต่ก็หมายตาไว้นะว่าจะซื้ออะไรกลับไปกินที่บ้านบ้าง มาหยุดรอลุงอยู่หน้าวัดที่ร้านแรกขาย โอะโคะโนะมิยะกิ แบบเืมืองฮิโรชิม่า ที่จะเน้นกะหล่ำเยอะมาก ยืนดูเค้าทำอยู่หลายรอบจำขั้นตอนได้จนสามารถที่จะขยับเ้ข้าไปที้บเจ้าหนุ่มหน้าเตาให้กระเด็นออกไปแล้วทำขายเอง
มันก็เิริ่มมาจากกระทะร้อนด้านขวานั่น ตักแป้งโรยพรวดเข้าไปให้เป็นแผ่นโตๆ แล้วโกยกะหล่ำซอยวางเป็นกองๆ จากนั้นพับหมูสามชั้นชิ้นนึงวางบนกองกะหล่ำอีกที ทิ้งไว้รอให้ผักยุบตัวสักพักแล้วเอาตะหลิวมาตัดๆแป้งแบ่งเป็นชิ้นๆตามกองกะหล่ำ จับพลิกเอาแป้งขึ้นเอาหมูไว้ด้านล่างให้สุก แล้วก็รอๆๆๆ.. หมูสุกก็พลิกหงายมาอีกรอบแล้วตัดแบ่งครึ่งวางซ้อนอีกครี่งทับไว้แล้วไปเก็บไว้ตรงอีกด้านของกระทะร้อน ตอกไข่ดาวเรียงบนถาดร้อน พอไข่ขาวเริ่มสุกก็ไปทาซอสบนกองผัก โรยมายองเนสแล้วเอาไข่ดาววางอีกที ทีนี้ก็รอลูกค้ามาซื้อตักใส่กล่องขายได้..
เห็นมายองแล้วเลี่ยนมากเพราะพี่โรยพรวดๆๆไม่เกรงใจแคลอรี่คนกินเล้ย เลยสั่งไม่ใส่มายองเนสนะจ๊ะ พ่อหนุ่มใ่ส่แต่ไข่(ที่ไม่ใช่ของพ่อหนุ่ม)ให้อย่างเดียวละกันจ้ะ เอามาสองกล่องนะยะจัดมาให้ว่อง..
ขากลับระหว่างเดินออกจากวัดสวนกับเด็กกลุ่มนึง เห็นหางตาแว้บๆว่า เอ๊ะ.. ไอ้เด็กคนเดินสวนมานี่สีเสื้อมันคุ้นๆ หน้าตามันคุ้นๆ ได้ยินเสียงอิลุงพูด.. เท็ตซึ นี่นา.. อ๊าวว.. ลูกกรูเอง  ครูสอนพิเศษพาเด็กที่เรียนด้วยกัน 7 คนออกมาเดินเที่ยวงานวัดโดยมีงบจากครูให้ซื้อของกินได้คนละกล่อง แน่ะ..มีเรียนนอกห้องพิเศษซะด้วย เจ้าตัวเล็กกลับถึงบ้านถามว่าตกลงซื้ออะไรกินกัน? เค้าบอกเพื่อนในกลุ่มคนนึงอยากกินปลาหมึกปิ้งทุกคนก็เลยเฮละโลพากันกินเหมือนๆกันหมด สนนราคาของกินงานวัดจะอยู่ที่กล่องละ 500 เยนจากที่เมื่อก่อนราคา 300 เยน และมีแนวโน้มว่าจะขึ้นราคาต่อไปในอนาคต เฮร่ออออ..
จบเรื่องงานวัดประทัดเล็กแต่เพียงเท่านี้ค่ะ พบกันใหม่บล็อกหน้า ขอบคุณทุกท่านที่มาอุดหนุนกินปลาหมึกย่าง มีความสุขในทุกวันนะคะ สวัสดีค่ะ.. 
| Create Date : 23 กันยายน 2556 |
| Last Update : 23 กันยายน 2556 10:41:19 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 2518 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ปลาทอง9  วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:19:35:24 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:19:36:52 น. |
|
|
|
| โดย: คนขับช้า วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:19:10:48 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:23:05:37 น. |
|
|
|
| โดย: steelcobra วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:12:42:39 น. |
|
|
|
| โดย: OniZukA-Lee วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:15:00:53 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:15:46:29 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:16:33:43 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:18:51:05 น. |
|
|
|
| โดย: aew_ IP: 1.2.155.72 วันที่: 27 กันยายน 2556 เวลา:11:59:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ครูสอนพิเศษพาเด็กที่เรียนด้วยกัน 7 คนออกมาเดินเที่ยวงานวัดโดยมีงบจากครูให้ซื้อของกินได้คนละกล่อง แน่ะ..มีเรียนนอกห้องพิเศษซะด้วย เจ้าตัวเล็กกลับถึงบ้านถามว่าตกลงซื้ออะไรกินกัน? เค้าบอกเพื่อนในกลุ่มคนนึงอยากกินปลาหมึกปิ้งทุกคนก็เลยเฮละโลพากันกินเหมือนๆกันหมด สนนราคาของกินงานวัดจะอยู่ที่กล่องละ 500 เยนจากที่เมื่อก่อนราคา 300 เยน และมีแนวโน้มว่าจะขึ้นราคาต่อไปในอนาคต เฮร่ออออ.. 
