เมื่อลูกชายถามว่า..
ต่อไปนี้เป็นบทสนทนาระหว่างป้าโซกับเจ้าตัวเล็ก
คนตัวเล็ก : แม่.. แม่.. ตอนแม่เด็กๆน่ะ เคยชอบเพื่อนผู้ชายคนไหนมั่งหรือเปล่า?
ป้าโซ : ชอบแบบไหนล่ะ แบบแฟนน่ะเรอะ? ไม่อ้ะ.. ตอนแม่เล็กๆเรียนอย่างเดียว กว่าแม่จะเริ่มชอบเพื่อนผู้ชายก็โตแล้ว
คนตัวเล็ก : จริงเหรอแม่? ชินจิระเระไน (เสียงในฟิล์มค่ะ แปลว่า ไม่น่าเชื่อเลย )
ป้าโซ : เอ๊ะ .. ก็สมัยก่อนกับสมัยนี้มันต่างกันนี่ยะ !! สมัยแม่น่ะ ไม่ได้รู้เรื่องพวกแฟนๆเฟินๆเร็วนักหรอก เกมเกิมอะไรก็ไม่มีเล่นอย่างสมัยนี้ เรียนๆๆอย่างเดียว ของเล่นก็โน่น.. ตักดินตักทรายทำกับข้าวโน่น..
(และด้วยวิญญาณผู้เป็นแม่ที่สมควรต้องเล่นบทสอนลูก จึงพูดต่อไปเรื่อยๆว่า..)
ป้าโซ : เด็กๆน่ะ วัยเขาต้องเรียนหนังสือเท่านั้น ยังไม่ถึงวัยจะสนใจเรื่องฟงเรื่องแฟน เรียนหนังสือให้เก่งๆ พอทำงานแล้วค่อยคิดถึงเรื่องแฟน..
(แต่ฉุกใจ เอ๊ะ.. เจ้านี่มาถามแม่เรื่องนี้ รึว่า.. รึว่า..
เอี๊ยดดดด.. เสียงเบรคคำสอนที่จะพล่ามต่อ.. )
ป้าโซ : นี่.. ที่มาถามแม่ยังงี้ แปลว่าเราไปชอบใครเขาหรือเปล่านี่?
คนตัวเล็ก : ก็ใช่น่ะสิ ..
(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!! )
ป้าโซ : ฮะ?? ไปชอบใครเขาฮะ? ยัยอ้วนที่เคยส่งจม.มานั่นหรือเปล่า?
คนตัวเล็ก : โฮ้ย.. ไม่ใช่แล้วละแม่ เปลี่ยนคนแล้ว ยัยคนนั้นเขาไปชอบกับอีกคนแล้ว แคนเซิลแล้วแม่.. แคนเซิล..
ป้าโซ : แล้วนี่ไปชอบเขาหรือเขามาชอบเราล่ะคราวนี้? ใครล่ะแม่รู้จักหรือเปล่า?
คนตัวเล็ก : คนนั้นไงแม่.. วันที่แม่ไปดูการเรียนการสอนน่ะ แล้วที่ยืนคู่หน้าห้องกับเท็ตซึไง คนตัวสูงๆ ผมยาวๆน่ะ
ป้าโซ : อ๋อออ..ยัยโย่งคนนั้นน่ะเรอะ แล้วนึกไงไปชอบคนสูงกว่าเรา
คนตัวเล็ก : ไม่รุ ชอบๆเฉยๆน่ะ
ว่าแล้วก็วิ่งตั้กๆๆ ไปเล่นเกม เล่นเปียโนต่อ..
ฟังเจ้าตัวเล็กพูดแล้วป้าโซคิดถึงสังคมญี่ปุ่นที่ป้าโซเห็นที่นี่ หนุ่มๆสาวๆที่นี่แต่งงานกันค่อนข้างเร็วค่ะ เด็กสาวๆที่โรงงานมีลูกตอนอายุ 22 แล้วก็หย่ากับสามี ส่วนอีกคนอายุ 23 บอกอยากมีลูกของตัวเอง เออเนาะ.. ป้าโซฟังแล้วให้เสียดายชีวิตโสด ไร้ภาระใดๆเสียเหลือเกิน อดไม่ไหวต้องพูดเชิงชี้แนะให้เขาฟังอีก (พ่อแม่ก็ไม่ใช่!! )
วัยหนุ่มๆสาวๆ ยังมีเรื่องต่างๆที่ต้องเจออีกเยอะ โลกไม่ได้หยุดอยู่แค่แต่งงานมีลูก แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานหาเงินเลี้ยงลูกต่อไป .. ในวันพิธีเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่เมื่ออายุครบ 20 ปี ป้าโซได้ดูข่าวทางทีวี มีโพลออกมาว่า 80% ของสาววัยนี้ต้องการแต่งงานมีลูก โธ่เอ๊ย.. ช่างไม่รู้อะไรเสียบ้างเลย เด็กเอ๋ยเด็ก.. ว่าพอมีลูกชีวิตส่วนตัวหายโม้ดดดด.. จริงอยู่ว่าลูกนำมาให้ซึ่งความชื่นใจ เป็นสุข แต่ควรมีให้เหมาะสมกับช่วงชีวิต ไม่ใช่เหมือนเล่นหม้อข้าวหม้อแกง ..
ตอนสาวๆรักแรง การตัดสินใจรวดเร็วตามอารมณ์และวัย คิดว่าตัวเองอยู่ในสภาวะที่พร้อมแล้วทั้งร่างกายและจิตใจ ถ้าคนที่ถูกล็อตเตอรี่กับชีวิตแต่งงานก็แล้วไป แต่เนื่องด้วยวัยเช่นนี้แหละค่ะที่ทำให้ความเสถียรของความรับผิดชอบ ความอดทนต่อสิ่งต่างๆมีอยู่น้อย บางคนโดยเฉพาะผู้ชายได้ไปพบอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่า ชีวิตครอบครัวก็ล่มลง..
แล้วป้าโซมานั่งบ่นเป็นยัยแก่อยู่นี่ทำไมกัน? มันคงเป็นความเห็นส่วนตัวน่ะค่ะ.. ป้าโซเองจะสอนลูกทั้งสองคนว่าให้ดูช่วงจังหวะดีๆ ให้เติบโตเต็มที่ทั้งร่างกายและจิตใจพร้อมจะรับผิดชอบชีวิตคนอื่นก่อน ก่อนที่จะสร้างครอบครัว และที่สำคัญ..รักเมียให้น้อยกว่าแม่นะ
Create Date : 05 มีนาคม 2552 |
Last Update : 9 มีนาคม 2552 14:53:47 น. |
|
6 comments
|
Counter : 1211 Pageviews. |
|
|
|