ซื้อวัตถุดิบไทยๆจากเน็ตญี่ปุ่น
ไอ้เรื่องสั่งซื้อของทางเน็ตนี่ ป้าโซละเป็นโรคจิต กลัว.. ไม่ค่อยกล้าสั่งกลัวของที่สั่งมาจะไม่เป็นไปตามที่เราหวังไว้ ใครจะว่าป้าโซเชยก็เอาเหอะ..
ลุงเขาใจถึงกว่าค่ะ คงเพราะด้วยบรรดาของที่ลุงสั่งซื้อมาไม่สามารถเดินไปชนแล้วเก็บเกี่ยวมาได้ เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นหนังสือการ์ตูนมือสอง.. ค่ะ.. ถูกแล้ว การ์ตูนมือสอง
ป้าโซเป็นโรคไม่ชอบกินน้ำใต้ศอกต้องมาอ่านหนังสือต่อขี้มือคนอื่น ยิ่งเป็นหนังสือที่เราต้องซื้อมาเป็นเจ้าของนี่รู้สึกจั๊กกะดึ๋ยยังไงไม่ทราบ อยากได้ใหม่เอี่ยมล่าสุด เออ.. ถ้าเป็นหนังสือตามร้านเช่าที่เราไม่ได้เป็นเจ้าของเองก็ว่าไปอย่าง
แต่ในที่สุดป้าโซก็ต้องมาพึ่งการสั่งซื้อทางเน็ต เพราะของที่จะซื้อนั้นไม่มีขายในแถบป้าโซอยู่ ก็พวกวัตถุดิบเครื่องปรุงอาหารแบบไทยๆเรานี่แหละค่ะ นึกๆก็ให้อิจฉาคนอยู่เมืองใหญ่ๆนัก ที่สามารถซื้อหาได้ง่ายกว่า
แต่ก่อนนั้นป้าโซไปซื้อซีอิ๊วขาวที่ร้านก๋วยเตี๋ยวไทยแห่งหนึ่งในตัวจังหวัดฟุกุโอกะ เสียทั้งค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน และที่ร้ายที่สุดคือค่ากินก๋วยเตี๋ยวในร้านนั้น เพราะไปถึงแล้วก็ต้องไปนั่งสั่งกิน ที่ว่าร้ายก็คือมันหาอร่อยไม่ เส้นคงแช่น้ำไม่ได้ที่ติดจะแข็ง หนักแต่เส้นมีลูกชิ้นเต้าหู้ให้หนึ่งก้อน หมูหนึ่งชิ้น ถั่วงอกห้าหกเส้น ถ้าเป็นผัดซีอิ๊วก็วิญญาณผักกวางตุ้งสามชิ้นให้พอมีสีเขียวๆ รสชาติก็ขึ้นอยู่กับการปรุงของเราเอง แถมราคายังแพงอีก.. เออ.. ถ้าอร่อยแล้วแพงก็ว่าไปอย่าง มื้อนึงสี่คนพ่อแม่ลูกสั่งแบบครึ่งๆท้อง เสียเงินไปสี่พ้าหันเยนละค่ะ.. สนนราคาเฉลี่ยอยู่ที่ชามละประมาณเก้าร้อยเยน
ที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเขามีพวกเส้นก๋วยเตี๋ยว ซีอิ๊วขาว น้ำปลา ชาไทย น้ำพริกซองต่างๆอะไรเทือกนี้วางขายด้วย ซึ่งเป้าหมายของการไปกินที่นี่ก็คือซื้อของพวกนี้ติดไม้ติดมือกลับบ้านแหละค่ะ ล่าสุดนี่.. สุดทนกับรสชาติและราคา เลยลองหาสั่งตามเน็ตดีกว่า ทำกินเองถูกปากกว่ากันเยอะเลย ชี้ๆหน้าจอให้ลุงกดๆสั่งของ แล้วเขาก็ส่งเมล์ยืนยันกลับมาพร้อมกับบอกราคาของราคาขนส่งเสร็จสรรพ
สองวันต่อมา หลังจากป้าโซกลับจากทำงานก็เจอใบแจ้งจากบริษัทขนส่งแมวดำว่ามาส่งของแล้วนะ แล้วจะมาอีกเพราะเราไม่อยู่บ้าน.. ป้าโซเลยให้ปู่โทร.ติดต่อไปทันใดว่ามาส่งได้เลย รออยู่..
และแล้ว .. มาแล้วค่ะ นี่เลย หน้าตาเป็นยังงี้ ไอ้ตัวเล็กกลับมาถึงบ้าน ร้อง.. แม่ๆๆ นี่มันซีอิ๊วขาวจากเมืองไทยนี่!!
เปิดกล่องมาหน้าตาเป็นงี้ค่ะ ระบบการจัดหีบห่อของที่นี่ ต้องยกให้เขา.. ตามขวดต่างๆมีพลาสติกตุ่มๆกันกระแทก ผักสดที่สั่งอยู่ในถุงแล้วมีกระดาษห่อทับ มีกระดาษแข็งตัดแบ่งเป็นช่องๆให้เรียบร้อยอีกต่างหาก เหม่.. น่าเรียกมาจัดตู้เสื้อผ้าให้ที่บ้านเนอะ
รื้อออกมาชื่นชม..  คราวนี้สั่งมาเบาะๆก่อนค่ะ ลองดูก่อนว่าของที่เว็บนี้เป็นยังไง ต่อไปคงได้สั่งประจำ ของที่สั่งมามีซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำปลา ซอสภูเขาทอง อันนี้เจ้าตัวโตเขาชอบกินกับไข่ดาว.. กะเพรา ผักชี เส้นเล็ก เส้นหมี่
ใบแจ้งราคาแนบมากับของค่ะ ป้าโซใช้ระบบจ่ายสดเมื่อของมาส่ง เบ็ดเสร็จ 3,868 เยน ค่าของ 2,443 เยน ค่าขนส่ง 1,425 เยน ค่าขนส่งนี่เกือบห้าร้อยบาท.. แพงเนอะ แต่ลุงเขาบอกว่าปกติของที่นี่
และแล้วเย็นนั้นก็ได้กินผัดกะเพราแบบใส่พริกและไม่ใส่พริก ต้มจืดหมูสับใส่วุ้นเส้น เต้าหู้ไข่
วันหลังจะเอาอาหารไทยคนยากมาลงให้ดูค่ะ วันนี้ได้เวลาจรลีแล้ว..
กราบลา..
| Create Date : 13 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 15:29:19 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 4143 Pageviews. |
 |
|
|
ใครจะว่าป้าโซเชยก็เอาเหอะ..
ยิ่งเป็นหนังสือที่เราต้องซื้อมาเป็นเจ้าของนี่รู้สึกจั๊กกะดึ๋ยยังไงไม่ทราบ อยากได้ใหม่เอี่ยมล่าสุด เออ.. ถ้าเป็นหนังสือตามร้านเช่าที่เราไม่ได้เป็นเจ้าของเองก็ว่าไปอย่าง 
มื้อนึงสี่คนพ่อแม่ลูกสั่งแบบครึ่งๆท้อง เสียเงินไปสี่พ้าหันเยนละค่ะ.. สนนราคาเฉลี่ยอยู่ที่ชามละประมาณเก้าร้อยเยน 
คราวนี้สั่งมาเบาะๆก่อนค่ะ ลองดูก่อนว่าของที่เว็บนี้เป็นยังไง ต่อไปคงได้สั่งประจำ ของที่สั่งมามีซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำปลา ซอสภูเขาทอง อันนี้เจ้าตัวโตเขาชอบกินกับไข่ดาว.. กะเพรา ผักชี เส้นเล็ก เส้นหมี่
แต่ลุงเขาบอกว่าปกติของที่นี่
ล้อเล่นน่ะค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
เห็นเค้าส่งผัดสดๆ มาได้ไวอย่างนี้ก็น่าทึ่ง
นึกถึงโนดาเมะ ตอนได้รับของจากทางบ้านมาทำหม้อไฟกินเลย