ร้านอาหารในญี่ปุ่น ร้อยทั้งร้อย (มัง) จะเป็นระบบช่วยตัวเอง เอ่อ.. คือไม่ถึงกับต้องไปลวกเส้น หุงข้าวเองหรอกนะคะ แต่หมายถึง.. อ้ะ .. ฟังต่อไปก็แล้วกันค่ะ

ร้านอาหารบ้านเรานั้น เมื่อเข้าไปถึง เลือกที่นั่งได้หนำใจ บริกรก็จะมาเสนอหน้าทั่นคะทั่นขา ไอ้นั่นน่าซด ไอ้นี่น่าลองนะคะทั่น หรือไม่ก็เราต้องเป็นฝ่ายเรียกหาบริกรด้วยเสียงวางอำนาจสุดขั้ว 

"น้องงงงงง สั่งอาหารโหน่ยยย" แต่ที่นี่ พอเข้าไปในร้านปุ๊บ จะเป็นส่วนต้อนรับหน้าร้าน แขกก็จะไปยืนเก้ๆกังๆ กวาดสายตาอยู่สองวิ. ก่อนที่บริกรจะเดินเข้ามาถามว่ากี่ที่ครับเพ่ เอ๊ย.. กี่ที่ขอรับ..
ถ้าเป็นร้านที่ไม่เรื่องมาก ก็จะเดินเข้าไปนั่งที่ว่างได้เลย แต่ร้านที่มีพิธีรีตองก็จะถามเช่นนี้ บางที่จะถามด้วยว่า ที่นั่งสูบบุหรี่หรือเปล่า บางร้านบริกรไม่พอก็จะวางกริ่งอันเล็กๆไว้ที่เคาน์เตอร์ เรากดจิ๊ง.. พนักงานก็จะออกมาเชื้อเชิญ

หลังจากได้ที่นั่งแล้ว พนักงานก็จะบอกว่า เมื่อเลือกรายการอาหารเสร็จแล้ว กรุณาเรียกกระผมขอรับ ซึ่งบางร้านก็จะมีกริ่งอันเล็กๆไว้ที่โต๊ะอีกเช่นกัน เพื่อเรียกพนักงาน บางร้านก็ต้องใช้เส้นเสียงที่ติดมากับคอหอยของคุณ เรียกเขามารับออร์เดอร์ พนักงานจะไม่มายืนเอ้อระเหย แกว่งห้อยไปห้อยมา
หรือแอ่นสะระแน้รอด้วยท่าเบื่อๆ พลางนึกในใจว่า จะสั่งอะไรมันก็ปล่อยออกมาเหมือนกันแล้.. จะเลือกอะไรกันน้ากกกกหนาว้า.. 

เมื่อพนักงานมาจดออร์เดอร์ เขาจะทวนทุกครั้งที่จดแล้วก็จะฉีกใบแรกไปให้ทางครัวทำอาหารให้เรา ส่วนต้นขั้วก็จะวางคว่ำหน้าแหมะไว้ที่โต๊ะเรา ซึ่งเมื่อเราทานเสร็จสรรพ ก็จะต้องช่วยตัวเอง (ตามที่ว่าไว้ในตอนต้น)
ถือไอ้เจ้าต้นขั้วนี้เดินไปที่หน้าร้าน ซึ่งจะเป็นเคาน์เตอร์จ่ายสตางค์
ที่จะดูเหมือนเคาน์เตอร์ธรรมดามีเครื่องเก็บตังค์วางไว้
แต่ไร้คนยืนเก็บตังค์ประจำเครื่อง พอเราไปยืนเพื่อรอจ่ายสตางค์
เขาถึงจะออกมารับใบสั่งจากเรา ทวนรายการอาหารอีกรอบ
(ซึ่งเราก็ต้องพยักเพยิดไปแหละ อิ่มแล้วใครจะไปจำได้ฟระ  )  บอกจำนวนเงินมา รับตังค์ทอนตังค์เป็นอันเสร็จสรรพ พร้อมคำขอบคุณเสียงดังฟังชัดที่บางทีพนักงานทั้งร้านพร้อมใจกันกล่าวคำขอบคุณ   

ระบบการทำงานของร้านอาหารที่นี่ จะคล้ายๆกันเกือบทุกที่ค่ะ จะจ้างพนักงานไม่มากนัก
ดังนั้นพนักงานของเขาต้องทำหน้าที่ทั้งรับออร์เดอร์ เดินอาหาร เก็บโต๊ะ
และเก็บตังค์ไปด้วย พนักงานเสิร์ฟที่นี่ บางช่วงจะรับพนักงานชั่วคราวซึ่งส่วนมากจะเป็นนักเรียนนักศึกษาที่ต้องการทำงานพิเศษเพื่อเก็บตังค์ส่วนตัว
สนนราคาจะอยู่ที่ประมาณชั่วโมงละหกถึงเจ็ดร้อยเยน
บางร้านเขาทำทุกอย่างเป็นระบบ เพราะฉะนั้นจะไม่ยากนักสำหรับพนักงานที่หมุนเวียนเปลี่ยนกันมาทำ เช่น ร้านขายเบอร์เกอร์ ของทุกอย่างก็จะสำเร็จรูปอยู่แล้ว มีหน้าที่เพียงอบๆทอดๆ ตามเวลาที่เขากำหนดไว้เท่านั้นเอง หรือข้าวผัด
บางร้านก็ทำแช่แข็งไว้ เพียงนำออกจากถุงเข้าใส่เครื่องผัดข้าวที่มันจะหมุนๆ ถึงเวลาก็ร้องปี๊ดด
มาเอาชั้นไปได้จ้า..    พนักงานก็จะตักใส่จานมาเสิร์ฟได้ ง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปากอีกใช่ไหมคะ? 

ที่ป้าโซเห็นแปลกตาอย่างหนึ่งก็คือ
บางร้านเมื่อพนักงานเก็บตังค์รับเงินที่เป็นแบงก์ใหญ่ เช่นหนึ่งหมื่นเยน
เขาจะต้องชูแบงก์นั่นขึ้นพร้อมกับร้องตะโกนบอกเพื่อนๆหลังร้านว่า
รับมาหนึ่งหมื่นเยนนะคร้าบบบบ.. พวกที่อยู่หลังร้านก็จะร้องรับคำกันว่า..
คร้าบบบบ..    ดูเหมือนเป็นการป้องกันการทุจริตอย่างหนึ่งหรือเปล่าไม่ทราบนะคะ น่าจะอย่างนั้น..

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2551 0:02:07 น.		3 comments
Counter : 1356 Pageviews.
Share Tweet