ทำงานครั้งแรก ป้าโซมาอยู่ที่นี่สามปีกว่าแล้ว ยังไม่เคยได้ออกไปทำงานที่ไหนเลยด้วยความตาขาวในการติดต่อพูดคุยกับผู้อื่น เกรงการสื่อความหมายจะผิดเพี้ยนไป  และแล้วในที่สุดนิยายชีวิตเรื่อง "ป้าโซต้องกล้า" ก็ได้เริ่มต้นขึ้น  ที่นี่การทำงานของเขามีให้เลือกหลากหลายค่ะ โดยเฉพาะพาร์ทไทม์ เราสามารถเลือกทำงานที่สะดวกกับเราได้ซึ่งเขาจะจ่ายเป็นชม. เขาจะมีแม็กกาซีนเกี่ยวกับเรื่องการหางานวางแจกไว้ตามที่ต่างๆ  นอกจากนี้ยังมีการแปะประกาศตามร้านที่ต้องการคนทำงานด้วย และยังมีหน่วยงานเกี่ยวกับการจัดหางานจ้างงานมาบริการอีกต่างหาก ถ้าเป็นคนพื้นที่เป็นคนของเขาละก็ งานมีทำตลอดถ้าไม่เลือกงานค่ะ หน่วยงานที่ว่านี่คล้ายๆหน่วยงานคุ้มครองแรงงานค่ะ คือมีการเก็บเงินเข้ากองทุนจากบริษัทและพนักงานตามจำนวนสัดส่วน เมื่อพนักงานออกจากงานก็มีสิทธิ์ได้รับเงินซึ่งจะจ่ายจากหน่วยงานนี้ตามจำนวนปีที่ตัวเคยทำงานไว้ สามารถคำนวณได้ว่าเราจะได้เงินช่วยเหลือนี้เป็นระยะเวลานานเท่าใด หลังจากนั้นค่อยกระเสือกกระสนหางานทำใหม่  หน่วยงานที่ว่านี้ ยังช่วยหางานให้กับพนักงานที่ต้องการหางานทำใหม่ด้วย โดยกรอกรายละเอียดส่วนตัวของเราและความต้องการของเราเช่นต้องการงานประเภทไหน เงินเดือนอยู่ในช่วงเท่าไหร่ แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะกรอกข้อมูลเราในระบบคอมพิวเตอร์ โดยระบบเหล่านี้ทางด้านนายจ้างเองก็มากรอกแจ้งความต้องการบุคคลากรได้ที่นี่เช่นกัน เมื่อข้อมูลตรงกับที่เราต้องการ ทางพนักงานก็จะติดต่อกลับมาให้เราไปสมัครและสัมภาษณ์งานนั้นๆ สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในข่ายการใช้บริการเช่นนี้ ก็สามารถเข้าไปค้นหาข้อมูลการจ้างงานได้ตลอดเวลาค่ะ และกรอกรายละเอียดส่วนตัวของเราทิ้งไว้ที่ระบบ สำหรับคนต่างชาติที่เป็นชาวบ้านๆอย่างป้าโซ งานที่ทำได้ก็มีให้เลือกอยู่ไม่มากนักหรอกค่ะ เช่นการสอนภาษาอังกฤษ ซึ่งถ้าจะให้ดีก็ต้องผ่านเข้าบริษัทที่จัดสอนเรื่องนี้โดยเฉพาะซึ่งจะมีในตามเมืองใหญ่ๆ  ตามบ้านนอกที่ป้าโซอยู่นั้น.. ไม่มี้  งานอีกอย่างที่ป้าโซเคยได้ยินเพื่อนทำอยู่ ก็คือเป็นล่ามให้กับสถานที่ราชการในกรณีที่คนไทยด้วยกันมีปัญหาซึ่งอีกแหละค่ะ งานอย่างนี้จะมีตามเมืองใหญ่ๆเท่านั้น แล้วป้าโซจะทำมาหากินอะไรกันละนี่ เล่ามาตั้งนาน    ในที่สุด.. ป้าโซก็ได้งานที่เหมาะกับเวลาของตัวเอง นั่นคืองานทำขนม ที่ทำงานใกล้บ้านแค่ขับรถไปไม่ถึงสิบนาที ขี่จักรยานก็ประมาณยี่สิบนาที เป็นงานพาร์ทไทม์ทำเฉพาะช่วงเช้าแปดโมงเช้าถึงเที่ยงครึ่ง กลับมาบ้านยังมีเวลานอนผึ่งพุงเล่นเน็ตได้สบายใจเฉิบ เสียแต่ใหม่ๆเหนื่อยเพราะต้องปรับเวลาปรับกิจกรรมตัวเอง กลับมาถึงบ้านหลังจากเขมือบข้าวเที่ยงแล้วก็นอนเป็นตาย  รายได้ก็คิดเป็นจำนวนชม. เรียกว่าทำงานวันละสี่ชม.ครึ่งก็ได้พอควร ดีกว่านั่งเล่นเน็ตไปวันๆ  ที่ทำงานที่ป้าโซไปทำนั้น มีป้าโซเป็นคนต่างชาติคนแรกและคนเดียว หลังจากป้าโซแล้วเขาคงไม่คิดจะจ้างคนต่างชาติอื่นอีกแล้วมังคะ  บรรยากาศในการทำงานนั้น ตอนแรกๆก็เกร็งพอควรด้วยความใหม่และไม่รู้จักอะไรเลย ต้องเรียนรู้ใหม่หมดทั้งระบบ การติดต่อสื่อสารกับชาวบ้าน ไม่กล้าก็ต้องกล้าแหละค่ะ เพราะเข้าไปแล้วนี่จะทำไงได้ แต่เขาชมกันนะคะว่าพูดคุยโต้ตอบได้อย่างนี้ไม่น่าเชื่อว่าป้าโซเพิ่งจะมาอยู่ที่นี่ได้แค่สามปีกว่าๆ อู๊ยยย.. เขิลลลลล    จริงๆ ป้าโซต้องอาศัยการเดาอีกเยอะค่ะ ในการฟังคำสั่งของเขาเพราะเขาใช้คำเฉพาะกับงาน ถ้าเป็นการพูดคุยธรรมดาก็บ่ยั่น และแล้ว.. ชีวิตการทำงานหลังจากหยุดทำงานมาเป็นเวลาสิบปีเต็มก็ได้เริ่มต้นขี้น ณ ต่างแดนยามแก่ตัว   Create Date : 08 ธันวาคม 2551 11 comments Last Update : 8 ธันวาคม 2551 1:16:37 น. Counter : 1513 Pageviews. Share Tweet

สู้ๆ นะ ป้าโซ .... เคยไปเรียนแล้วแอบทำงานด้วย (ห้างHeiwadoแถวๆจังหวัดShiga) ทำงานกับคนญี่ปุ่นไม่ค่อยหยวนเหมือนคนไทยเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีที่เจ้านายเค้าเอ็นดู แล้วก็ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ เนอะ ตอนนี้หนูก็กำลังจะหา(งาน)อะไรใหม่ๆทำ แต่ต้องไปเรียนภาษาเพิ่มก่อน เซ็งเลย   โดย: currywurst 8 ธันวาคม 2551 2:36:15 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ขอให้การทำงานของคุณป้าโซเป้นไปด้วยดีค่ะ ขอให้สนุกกับการทำงานนะคะ   โดย: Miss_Cookai 8 ธันวาคม 2551 3:50:48 น.

เจ๊หลีอยากไปทำงานเป็นเพื่อนป้าโซจังเลย เขียนเก่งจังอ่านเพลินเลยเชียวค่ะ   โดย: กิน ๆ เที่ยว ๆ 8 ธันวาคม 2551 8:31:14 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ทุกวันผ่านนไปอย่างราบรื่น   โดย: nui_kiku 8 ธันวาคม 2551 10:44:29 น.

ไชโย ดีใจด้วยนะค่ะ ว่าแต่ว่าทำขนมอะไรเอ่ย ไม่เห็นบอก   โดย: almost 50 IP: 58.8.33.215 8 ธันวาคม 2551 14:02:10 น.

ถามเหมือนข้างบนค่ะ ทำขนอะไร ยังไงค่ะ   โดย: ก้าวไปตามใจฝัน 9 ธันวาคม 2551 11:43:50 น.

ผ่านมาแวะทักทายค่ะ ดีใจด้วยนะคะที่ทำงานแล้วจะได้ไม่เหงา คนญี่ปุ่นน่ารักดีค่ะ jujastar ได้ไปติดต่องานที่ญี่ปุ่นบ่อยๆ เจอแต่คนดี ๆ ทั้งนั้นเลย แล้วจะแวะมาอีกนะคะ   โดย: Jujastar 10 ธันวาคม 2551 13:15:19 น.

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ซ้า(มี)ยัน นะฮ้า.. อ่ะๆ เป็นเรื่องเป็นราว ขอบคุณค่ะที่ช่วยเป็นกำลังใจให้ป้าโซ เอาไว้จะเข้ามาเล่ารายละเอียดเรื่องการทำงานอีกทีค่ะ ตอนนี้ขอตอบเรื่องขนมก่อน.. ขนมที่ว่านี่เป็นขนมดั้งเดิมค่ะ ทำจากน้ำตาลทรายดำเป็นหลัก นิยมทานกับชาญี่ปุ่นร้อนๆ สำหรับป้าโซว่าก็.. งั้นๆ เพราะมันหวานจับจิต แต่พวกคนแก่ๆจะชอบค่ะ ยิ่งช่วงเทศกาลจะซื้อเป็นของฝากกัน ขนมนี่มีหลากรูปแบบค่ะ เอารูปมาฝากเฉพาะที่ป้าโซทำแล้วกันนะคะ   โดย: ป้าโซ 10 ธันวาคม 2551 14:32:02 น.

ทราบแล้วค่ะ ขอบคุณนะป้าโซ   โดย: almost 50 IP: 58.8.41.218 11 ธันวาคม 2551 15:36:55 น.

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านะค่ะ ก่อนหน้านี้อยู่บ้านว่างๆ อยากทำงานพี่เศษเหมือนกันแต่กลัวพูดกับคนญี่ปุ่นไม่รู้เรื่องเลยไม่ค่อยกล้าสมัคร พออ่านแล้วเหมือนได้กำลังใจแล้วค่ะ   โดย: อยู่อิบารากิค่าาาา IP: 123.218.80.107 12 ธันวาคม 2551 14:33:41 น.

อยากไปญี่ปุ่นมั่งอ่าป้า แนะนำมั่งจิ ป้าอยู่แถวน๋ายหร๋า ชิบูย่า ป่าว? อยาหคุยกะป้าอ่า...O_o   โดย: องค์รัชทายาท IP: 192.168.46.26, 203.158.4.112 5 พฤศจิกายน 2552 19:40:46 น.