ปูกับป้าโซ..
วานนี้ประมาณบ่ายสองโมง เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น.. ติ๊งหน่องงง.. ป้าโซยกหูโทรศัพท์ภายในส่งเสียงขานรับออกไป "ไฮ้..." ได้ยินคนข้างนอกตอบรับว่า "ยุบินเด่สสส" ซึ่งหมายความว่าไปรษณีย์มาส่งของค่ะ
อันว่าบริการส่งของของที่นี่ ค่อนข้างเป็นบริการที่นิยมใช้กัน มีทั้งในรูปบริษัทเอกชนและรัฐบาลซึ่งก็คือไปรษณีย์นี่แหละ เพิ่งมาเปลี่ยนมือจากภาครัฐเป็นเอกชนเมื่อไม่นานนี้ รูปแบบของการให้บริการมีทั้งส่งของแบบธรรมดาและส่งของแช่แข็ง ซึ่งเขาจะแพ็คมาอย่างดี
ช่วงเทศกาลนิยมส่งของให้กัน ถ้าเป็นของสดเช่นพวกปลา ปู ผลไม้ ดอกไม้ ก็จะโทร.สั่งโดยตรงจากร้านค้า ซึ่งร้านเหล่านี้จะทำแพ็คเกจมาอย่างดี มีรายละเอียดบอกสรรพคุณของนั้นๆเสร็จสรรพ
พอรับรู้ว่าเป็นไปรษณีย์ ป้าโซก็ไปเปิดประตูรับของ เป็นกล่องโฟมขนาดกลางซีลไว้เรียบร้อย หลังจากเซ็นชื่อรับของป้าโซก็เปิดดูว่าคืออะไร จริงๆพอจะรับรู้คร่าวๆมาก่อนว่าอาของเด็กๆจะส่งของมาให้ พอเปิดกล่องดูก็เจอปูตัวเขื่อง นอนแอ้งแม้งวางก้ามโตเกะกะอยู่ในกล่อง ปูนี่เป็นปูที่นึ่งสุกแล้ว แช่แข็งมาจากเกาะฮอกไกโดซึ่งเป็นเกาะทางภาคเหนือ มีใบแจ้งบอกเสร็จสรรพว่าปูหนักเท่าไหร่ สามารถนำไปประกอบอาหารอะไรได้บ้าง ปูที่ว่านี่ บ้านเรารู้จักกันในชื่อปูอลาสก้า
เอาละ.. ลาภปากมาถึงแล้ว จะว่าไปป้าโซก็ไม่ได้โปรดปรานมันนักหรอกค่ะ เจ้าปูอลาสก้าอะไรนี่ เพราะเคยไปกินที่ฮอกไกโดที่ต้นตอของมันเลย เนื้อมันก็ไม่อร่อยเท่าปูบ้านเรา สู้เนื้อปูทะเลบ้านเราไม่ได้.. แน่นกว่าถึงจะตัวเล็กกว่าก็ตาม ตอนที่อยู่เมืองไทย อาหารทะเลจะกินเมื่อไหร่ มากเท่าไหร่ก็ได้ กินทิ้งกินขว้างก็มี แต่มาอยู่ที่นี่การได้กินปูนี่ถือเป็นมื้อพิเศษ เพราะราคาค่อนข้างแพง โดยเฉพาะเป็นปูมาจากแดนไกลอย่างนี้
ว่าแล้วป้าโซก็ตำพริกกะเกลือรอท่าไว้ เอาให้แซ่บๆถึงใจ กระเทียม พริกขี้หนู.. พร้อม .. น้ำปลา มะนาว น้ำตาลทรายเล็กน้อย.. พร้อม.. ปรุงชิมรสเสร็จสรรพก็รอเวลาค่ำๆ ที่หัวหน้าครอบครัวจะกลับมา ป้าโซกินปูที่เป็นตัวๆ เป็นอยู่อย่างเดียว คือกินมันทั้งอย่างนั้น จะนึ่ง จะเผาก็ได้ แล้วก็แกะเนื้อมันออกมาจิ้มน้ำจิ้มแซ่บๆ เหมือนกับเป็นของกินเล่น หรือไม่ก็แกะเนื้อมาทำข้าวผัดปู ปูที่นี่.. กะอีแค่ตัวเดียว ไม่ต้องกระเดียดไปทำอย่างอื่นให้เสียเวลา กินมันซื่อๆอย่างนี้แหละ
พอหัวหน้าครอบครัวกลับมา รับรู้ว่ามีปูส่งมา หลังจากที่ท่านได้อ่านใบแนบว่าสามารถนำไปปรุงอาหารอะไรได้ ก็เก็บเข้าช่องแช่แข็งฉับ.. บอกว่าปูดีๆอย่างนี้ ต้องกินแบบฉลอง เพราะฉะนั้นไว้รอตอนสิ้นปีให้ปู่กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วค่อยทำหม้อไฟกินกัน
ป้าโซยืนแอบหัวเราะกั่กๆๆๆๆ กร๊ากกกๆๆๆๆๆๆ.. หน้าดำหน้าแดงอยู่คนเดียว ข้างๆเตาเพราะกำลังทอดไก่ค้างอยู่ กรูเอ๊ยยย.. อยู่บ้านเราไอ้ปูแค่เนี้ยนะ เอามาให้ติดขี้ฟันเฉยๆ มาอยู่ที่นี่ต้องเป็นเรื่องเป็นราว จะหัวเราะก๊ากออกไปเสียงดังๆ ก็กลัวทั่นเจ้าของประเทศจะเขม่นเอาถ้าได้รู้ต้นเหตุของความขำ(ปนสมเพชตัวเอง) คิดถึงแม่ขึ้นมาจับจิต ถ้าแม่อยู่ด้วย.. สองคนแม่ลูกคงได้ขำกลิ้งกันละ ก็อุตส่าห์ตำน้ำจิ้มไว้รอท่า แล้วเป็นไง..
อดแหลก..
Create Date : 01 ธันวาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 1 ธันวาคม 2551 1:18:20 น. |
Counter : 2186 Pageviews. |
|
|
|