บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์

ตะพาบ ก.ม. 139 ตอน ไลฟ์สไตล์ ในวันหยุด

เวลาเพื่อนถามว่า ทำไมรักษาร่างกายดี พุงไม่พลุ้ย

ไวน์เลยรีบ แขม่วพุง รับสมอ้างซะเลย แหะ ๆ จริงแล้ว มีพุงครับ

น่าเกลียดพึลึก แต่อาศัยร่างสูง ใส่เสื้อเชิ๊ต แล้วชายเสื้อเข้าใน กุงเกง เอ้ย กางเกง

ดึงชายเสื้อใกล้เข็มขัด ออกมาให้มันพอง ๆ จะได้ปิดบังห่วงยาง ให้ดูดีหน่อย 555

อยู่บ้านดู หนังทีวีดาวเทียม ปากก็ขยับ กินของในตู้เย็น แก้เหงาว่างั้น

บางเวลาก็ส่วนใหญ่ ว่างจากงานก็ เข้าเน็ต ดูข่าวคราว จะได้ประเทืองปัญญา

บางทีก็แอบดูข่าว คาว บ้าง

พูดเรื่องดาราเป็นกะเขาบ้าง ผลก็คือ

พุง ออกไม่หยุด ยังกะท้อง 5 เดือน

เลย กัด ฟัน ทนตื่นแต่เช้ามืด ไปจ๊อกกิ้งลดพุง แต่ตอนนี้ไม่ต้องกัดฟันแล้ว

เพราะ ติดการออกกำลังกาย

ตื่นเช้า ไปจ๊อกกิ้งกับเพื่อน วิ่งจากบ้าน ซอยอ่อนนุช ไปถนนเส้นศรีนครินทร์

ดิ่งไป ถึง ทางแยก เทพารักษ์ แล้วขากลับ

คนอื่นวิ่งนำหน้า ส่วนไวน์ แหะ ๆ วิ่งกลับไม่ไหวครับ ระยะอีก 10 กม..กว่าเลย

โดดขึ้นรถเมล์กลับสบาย ๆ

มีอยู่เช้าหนึ่ง วิ่งตอนตี 4 ครึ่ง วิ่งออกมาจากหมู่บ้านเสรี ผ่านร้านทำผมสตรี

หญิงเขากำลังนั่งทำผม แต่งผม แต่งหน้า

เฮ้ย ไวน์ พวกผู้หญิงมันบ้าเนาะ ลุกขึ้นมาแต่งหน้าทำผมตอนตี 4

555 อย่าไปว่าเขา... ผู้หญิงเขาก็นั่งมอง พวกเราแล้ว นั่น ๆ เห็นไหม

เขาส่ายหน้า คงคิดในใจ พวกผู้ชาย นี่ บ้า เนาะ ลุกวิ่งตอนตี 4

มีเพื่อน ร่างท้วมระยะสุดท้าย ปรารภก็ บ่น ว่า

พี่ไวน์ดีเนาะ

มีเวลาว่าง ซิท่า เลยมีเวลาออกกำลังกายเยอะ หนูทำงานหนัก

หนักไง

ก็คิดดูขับรถไปทำงาน 7 โมงเช้า นั่งงมเอกสารที่ทำงาน กลับถึงบ้าน 6 โมงเย็น

เลยไม่มีเวลาไปออกกำลังแบบพี่ไวน์ จริงแล้วหนูก็อยากออกกำลังกายนะ

เหอะ ๆ ไม่อยากบอกเลยว่า ทำงานหนักกว่า... บริษัท 4 ราย เร่งขอ งบ

กำไรขาดทุน ประจำเดือน ทุกเดือน เขาจะแบ่งกำไรกันทุกเดือน อุ๊บ.. เผลอไป

ต้องทำงานให้ทัน

ระยะหนึ่ง ที่ทำงานแถวประจำแถว สี่แยกเพลินจิต ทำงานตั้งแต่เช้า ตอนเย็นต้องไปซื้อผ้า

หรือไปเอาผ้าแถว บางลำพู วันเสาร์ ไป ตลาดผ้า วัดกลาง ชลบุรี นำมาทำราคา

จัดส่งไปขาย ตจว. ได้หยุดก็ วันอาทิตย์ จะนอนกลางคืนวันเสาร์ ยันเที่ยงวัน

อาทิตย์ให้หายเพลีย... ดีครับ แต่ไม่สดชื่น วันจันทร์ไปทำงาน เห็นที่ทำงาน

ก็อยากจะอ๊วกแล้ว

หลังจากขายผ้า 10 ปีก็หยุดมาทำ สนง.บัญชีควบกับงานประจำ

ก็ต้องตื่นตี 4 ลุกขึ้นมาเช็คงานในคอมที่ พนง.คีย์ไว้ 7 โมงขับรถไปทำงาน

ประจำที่ โรงงานแถวบางปู... กลับบ้านเย็น บางวันต้องไปดูพูดคุยกับลูกค้า

พวกผับ บาร์ ห้องอาหารต่อ กว่าจะกลับถึงบ้าน เที่ยงคืน ตีหนึ่งกว่า

เช้าก็ขับรถไปทำงาน ในนิคมบางปูอีก แต่ที่นั่นไปสบาย ตอนหลัง Boss เขาให้ย้าย

ไปทำงานแถวสีลม ทีนี้ละเป็นเรื่อง รถติด..ๆๆๆๆๆ

เลยต้องปรับแผนการทำงานใหม่ ให้มีเวลาออกกำลังกาย และเล่น หลายอย่าง

คือ เล่นสลับกันนะครับ

เมื่อก่อนดื่ม มาก.. ตอนหลังหยุดดื่ม แล้วออกกำลังกายตอนเช้า

หรือตอนเย็นครั้งละ 1 ชม แหะ ๆ เม้าส์กกับเพื่อนอีก 1 ชม.. กลับบ้านสมองโปร่ง

ทานข้าวนิดเดียวก็อิ่ม ร่างกายมันปรับเอง..

น้ำหนักลด วิ่งเหนื่อยครับ แต่เหนื่อยช้า แล้วก็ไม่หอบด้วย

เจอะเจอเพื่อน ๆ หลายกลุ่ม... ข้างล่างนี้ หนูแข หรือแม่โอที

ที่สวนหลวง ร.9

สำคัญที่สุด ตื่นขึ้นมาสดชื่น ตาไม่แฉะ แบบตอนดื่มน้ำพรรค์นั้น

ทำงานสมองแล่นปรี๊ด... อารมณ์ไม่ฉุนเฉียว สงบนิ่งดีมาก ๆ

เรียกว่า ออกกำลังกายแล้ว อึด มีความอดทนสูง นั่งทำงานแล้ว เกิดปัญญาหาทาง

แก้ไขงานได้ถูกต้องมากขึ้น แล้ว วางแผนงานล่วงหน้า 7 วันได้เหมาะ

แล้วก็ วางแผนไปเที่ยวในวันหยุด แบบ สบาย ๆ

วันหยุด ในขณะนี้ ยังทำกิจกรรมเพื่อ สังคม พูดซะโก้ จริง ๆ ก็เพื่อน ๆ นั่นแหละครับ

ซื้อเครื่องเสียงชุดใหญ่ เครื่องคอมพิวเตอร์ แล้ว ชวนเพื่อน ๆ ไปร้องเพลง เต้นรำกัน

ที่ขออนุญาตใช้สถานที่ราชการไว้

เพื่อเพื่อนที่ อายุ 40 ปีขึ้น ก็ ส.ว.นั่นแหละครับ 555 แต่ กลัวว่าเพื่อน ๆ จะไม่ไป

กลัวเหงา เลยใช้ชื่อชมรมว่า

เห็นภาพ แบมือ หมายถึงเชื้อเชิญไปร่วมกิจกรรม

ไม่ใช่ขอตังค์ นะครับ

คนอื่น ไปที่ชมรม บอกว่า คุณไวน์ทำไม ไม่ตั้งชื่อ ชมรมผู้สูงอายุ จะได้ขอเงินอุดหนุน

จากส่วนราชการได้

555 ไม่เอาหรอกครับ พวกเราพอมีเงินกันบ้าง ก็ ๆ เงินเหลือเก็บจากทำงาน

บางคนมีร้านทอง ร้านอาหาร บริษัท... พวกนี้เขาหนีงานมา ร้องเพลง ปล่อยให้ลูกน้อง

ทำงานไง..

ข้อเท็จจริง แต่ละคนที่ไป ไม่ค่อยยอมรับว่าเป็น ส.ว. ครับ

ส่วนไวน์เหรอ... ไปฟังเพื่อน ๆ ร้อง ดูเขาฝึกเต้นรำ ตัวเอง เต้นไม่เป็น

ถึงคิวร้อง ก็ขึ้นร้อง กับเขาด้วย

ที่นั่น มีโต๊ะพับได้ ก็นำโน๊ตบุค ไปวาง แล้วก็นั่งตาลอย อมยิ้ม นึกถึงเรื่องที่ผ่านมา

บางทีก็เรื่องเที่ยว แล้วก็ลงมือเขียนบล๊อก

ท่ามกลางเพื่อน ๆ ที่เต้นรำ ร้องเพลง ตบมือ สนุกกันเลยแหละ

นั่งพิมพ์นั่งเขียนได้ สบาย ๆ เกือบจะไม่ได้ยินเสียงนะครับ 555

ถ้า เขียนเรื่อง หลงป่า จากเรื่องจริงของตัวเอง บางตอนก็นำเรื่องจากเพื่อน

ที่อยู่ในป่า คือ ไปทำงาน ป่าไม้ มาเรียบเรียง ให้น่าอ่าน

ก็จะไปนั่งเขียนที่นั่น แหละครับ บางครั้งก็ไป อาศัย ไปพักที่บ้านหลังนี้...

นั่งเขียนก็พิมพ์ ตรงโต๊ะนี้

เพื่อให้ได้อรรถรส เพื่อน ๆ จะได้คล้อยตามเหตการณ์ ก็เดินลงไปข้างล่าง

เดินดู ไม้ใบ ถอดรองเท้าย่ำไปในป่ารก ท่องน้ำในลำห้วย บริเวณบ้านพัก

น้ำเย็นเจี๊ยบ.... เหยียบกรวด หิน เศษไม้ ยุงกัด หลายตุ่ม เดินลึกเข้าในพงหญ้า

ก็เจอ ทาก... จับตรงกลางตัวทาก ออกจากน่อง แล้วสบัดทิ้ง

ขึ้นมาจิบเครื่องดื่มร้อน ๆ เกาตุ่มยุงกัด จะได้เขียน เล่าตอนเดินป่า ได้สมจริง....

แล้ว วางมือบนแป้นพิมพ์ เล่าเรื่องป่าทึบได้ตั้ง

หลายสิบตอน.... ผมว่า วันหยุดสไตล์นี้ มีความสุขจากสภาพป่าที่เขียว

เห็นแอ่งดอย จิบชาร้อน หอม...

มีความสุข แบบสบาย ๆ ไม่สงวนสิทธิ์นะครับ

ทำงานหนัก ติดต่อกัน ถ้าไม่ได้ออกกำลังกาย คงจะม้วยไปนานแล้วครับ

โชคดีที่เพื่อนขยั้นขยอ ให้ออกกำลังกาย

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

end 573,765
visit บล๊อก 572,028 st

=1,737




งานเขียนประเภท Diarist