น้อย ตัวแทนประกันชีวิตที่รู้จัก " ก๊อก ๆ ๆ " เสียงเคาะประตูห้องนอนข้างหลังบ้านผมดังขึ้นในตอนหัวรุ่ง(ราวตี 5) ซึ่งผมชอบไปนอนอ่านหนังสือเล่นจนบางครั้งหลับไปในห้องนี้เป็นประจำ เพราะเงียบสงบดี มีแต่เสียงไก่เห่า กับ หมาขัน ในตอนเช้ามืดทุกวัน " ทำไมหรือ " ผมถาม " พี่น้อยตายแล้ว ตายมาสองวันแล้ว เลขาพี่น้อยเพิ่งโทรศัพท์มาบอก " เสียงแฟนผมบอกพร้อมกับร้องไห้ " ใจเย็น ๆ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ว่าจะทำอย่างไรบ้าง " ผมปลอบใจเธอพร้อมกับครุ่นคิดขึ้นมา ภาพความหลังเก่า ๆ ค่อยโผล่ขึ้นมาจากความทรงจำ โดยปกติคนทั่วไปเวลาทำประกันชีวิต มักจะทำตามคำแนะนำของเพื่อนหรือคนรู้จัก มากกว่าจะศึกษารายละเอียดจากกรมธรรม์ และพอจ่าย ๆ เงินไปสักพักก็อาจจะหยุดส่ง หรือคนที่มาติดต่อทำกรมธรรม์เปลี่ยนอาชีพไป เวลามีปัญหาก็ไม่รู้จะปรึกษาใครหรือทำอย่างไร ทำให้มีศัพท์ในวงการเรียกกันเล่น ๆ ว่า กรมธรรม์กำพร้า กรมธรรม์ส่วนใหญ่ของมนุษย์เงินเดือนแบบของผมกับแฟน ก็มักจะทำกันเพื่อหักภาษีเงินได้ส่วนหนึ่ง กับเป็นหลักประกันรักษาพยาบาล มากกว่าการออมทรัพย์อย่างจริงจังเหมือนแนวคิดการออมเงิน ผลก็คือ มีกรมธรรม์สองสามฉบับกลายเป็นกำพร้า เพราะตัวแทนประกันย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดเลยขาดการติดต่อ ต่อมาน้องที่ทำงานได้แนะนำน้อยให้มาดูแลแทน แรก ๆ ผมก็ไม่ค่อยสนใจน้อยมากนัก เพราะกรมธรรม์ที่ทำไว้ก็ไม่เคยเบิกค่ารักษาพยาบาลแต่อย่างใด แต่แฟนผมกับสนิทสนมกับน้อยมากขึ้น จนไปเที่ยวหาของกินและเดินเที่ยวห้างกันบ่อย ๆ ส่วนผมก็ยุ่งกับงานประจำ และถือว่าสาว ๆ คุยกันเลยไม่ค่อยไปด้วย วันเกิดแก้วตาแก้วใจของผม น้อยมักจะเอาของขวัญวันเกิดมาให้ทุกปี แม้ว่าจะบอกว่าไม่ต้อง แกก็ไม่ยอมแต่อย่างใด วันหนึ่งแฟนผมมาเล่าให้ฟังว่า " พี่น้อย ต้องจ่ายเงินล้านกว่าบาท ให้กับน้องชายคนละแม่ เพราะน้องชายมาบอกว่า พ่อป่วยหนัก ต้องการเงินรักษาพยาบาลและไปใช้หนี้ สงสารพี่น้อยจัง เพราะพ่อก็ไม่เคยดูแล พ่อแม่หย่ากันตอนน้อยเกิด ต่อมาแม่พี่น้อยเสียชีวิตตอนที่พี่น้อยยังเป้นเด็ก ทำให้พี่น้อยต้องไปอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แกต้องดิ้นรนทำมาหากินมาโดยตลอด จู่ ๆ ต้องจ่ายเงินหลักล้านให้พ่อแก ที่ไม่เคยเลี้ยงดูแกมาแต่อย่างใดเลย " (ยุคนั้น ทองคำบาทละ 5,000.-กว่าบาท หรือซื้อทองคำได้ราว 200 บาท) ผมก็อึ้งไปเพราะเป็นเรื่องของครอบครัว กับเรื่องความกตัญญูที่ชอบพูดกันในหลักการศาสนาพุทธ ในเรื่องพระคุณพ่อแม่มากมายเหลือล้นที่ให้เกิดมา แต่พ่อแม่ที่ไม่ดูแลลูกและเลี้ยงดูลูกเลย คนทางศาสนาพุทธไม่เคยบอกว่า ควรทำอย่างไรบ้าง นึกถึง Steve Jobs ที่เคยพูดถึงเรื่องพ่อแม่ที่แท้จริงว่า " ขอบคุณรังไข่ และสเปริมที่ให้ผมเกิดมา " แกเลยดูแลพ่อแม่เลี้ยงของแกอย่างดี มีช่วงหลังที่แกยอมคืนดีกับแม่แก และสนิทสนมกับน้องสาวแกมาก ส่วนกับพ่อที่แท้จริง Abdulfattah John Jandali แกไม่เคยสนใจหรืออยากนับญาติด้วยแต่อย่างใด ผมเคยเรียบเรียงเล่น ๆ ไว้ที่ https://goo.gl/XbiPwP ต่อมาไม่นานนัก ทราบข่าวว่า บ้านน้อยที่ซื้อไว้ที่หมู่บ้านเมืองทอง 2 แถวสายลพบุรีราเมศว์ร ทางไปพัทลุง-สงขลา ถูกโจรสองคนเข้าปล้นบ้านตอนกลางคืน แกร้องขอชีวิตกับขอให้อย่าทำร้ายแกอย่างเดียว โจรจึงขอทรัพย์สินที่มีค่าออกไป โดยไม่ทำอันตรายแกแต่อย่างใด และตำรวจก็สืบสวนสอบสวนเรื่องนี้ สรุปว่าคนร้ายหลบหนีได้ตามระเบียบ (ระเบียบ น่าจะเป็นคนรักหรือแฟนคนร้ายหลายคน เพราะมักจะระบุว่าหลบหนีได้ตามระเบียบ) น้อยกลัวเรื่องนี้มากจนต้องย้ายไปอยู่กับครอบครัวหนึ่ง ที่กั้นบ้านเป็นบ้านแบ่งห้องให้เช่าในเมือง แล้วน้อยเลยบอกขายบ้านดังกล่าวไปในราคาต่ำ ใช้เวลาหลายปีเหมือนกันกว่าจะขายได้ เพราะบ้านทรุดโทรมมากแล้วเนื่องจากไม่มีคนดูแล กับเวลาคนจะซื้อสอบถามประวัติบ้านจากบ้านข้างเคียง ก็มักจะทราบเรื่องว่าเคยมีโจรงัดแงะกับปล้นบ้านนี้มาก่อน ต่อมา น้อยก็ย้ายไปอยู่ที่อพาร์ทเมนส์ แล้วตายในห้องพักร่วมสองวันกว่าจะมีคนรู้เรื่อง เพราะที่จอดรถยนต์สะดวกสบายกว่า กับเกรงใจเจ้าของบ้านที่แบ่งห้องให้เช่า เพราะไม่สะดวกในการเข้าออกกับการกลับบ้าน ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้กับชีวิตคนในเมือง เรื่องการหาที่จอดรถยนต์หายากต่างกับที่ทางแถวรอบนอก ที่จะจอดรถยนต์กันสะเปะสะปะอย่างไรก็ได้ ต่อมา ผมก็ย้ายไปทำงานที่สถาบันการศึกษาเอกชน และรู้จักสนิทสนมกับพี่แอ๋ว หัวหน้าฝ่ายการเงิน แกเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเจ้าของธุรกิจนี้ กิติศัพท์แกขึ้นชื่อเรื่องความเฮี๊ยบและเจ้าระเบียบ ประเภทเงินสักสลึงก็ไม่ให้ตกหล่น การขอเบิกเงินผ่านแกยากที่สุดจนเป็นที่รู้กัน เพราะแกเคยทำงานที่ธนาคารบัวหลวงมาก่อน แกคือ ป้อมปราการด่านหน้าก่อนเสนอเรื่องให้จ่ายเงินได้ และเป็นป้อมปราการด่านหลังสุดก่อนจะจ่ายเงินให้ แต่กับผมความที่เคยเดินบนถนนสายเดียวกัน แต่คนละธนาคารและเคยพบปะเห็นหน้ากัน เวลาไปกินข้าวเที่ยงแถวสายสองสายสาม หรือเวลาจัดงานสถาบันการเงิน มักจะพบปะกันแม้ว่าจะไม่เคยพูดคุยกันมาก่อน ทำให้ผมมักจะได้รับอภิสิทธ์มากกว่าคนอื่น ๆ เวลาขอเบิกเงินล่าช้า แกก็จะรอเก็บเงินเบิกให้กับผม ทำให้คนอื่น ๆ ที่ร่วมงานมักจะสงสัยเรื่องนี้มาก ผมก็มักจะบอกว่า " คนไฟลัมเดียวกัน คุยกันรู้เรื่อง " พี่แอ๋วเล่าให้ผมฟังเองว่า " สงสารน้อย เคยทำงานกับพี่ ที่ธนาคารบัวหลวงด้วยกัน น้อยดิ้นรนจนจบปริญญาตรีที่ มอ. ตอนเรียนก็ต้องหางานพิเศษทำ เพราะไม่มีใครส่งเสียให้เรียน พอมาทำงานสักพักร่วมกับพี่ น้อยก็ย้ายไปทำเป็นตัวแทนขายประกัน รายได้ดีกว่าธนาคารมาก น้อยเป็นคนนิสัยดีมากตั้งแต่ตอนทำงาน " ผมกับพี่แอ๋วคุยกันถูกคอและสนิทสนมมาก แต่สุดท้ายมะเร็งปอดได้คร่าชีวิตแกไป เพราะแฟนแกตอนวัยรุ่นติดบุหรี่มาก สูบบุหรี่พ่นเต็มบ้านและตายเพราะบุหรี่ ผมไปเยี่ยมพี่แอ๋วช่วงหลัง ๆ แกต้องกินยาระงับอาการปวด และโรคมะเร็งเริ่มลามไปส่วนอื่น ๆ แล้ว พี่แอ๋วต้องเข้าออกโรงพยาบาล มอ. หลายหน โดยเจ้าของสถาบันการศึกษา ก็ให้คนขับรถยนต์ตู้มารับส่งแกเป็นประจำ ต่อมาไม่นาน พี่แอ๋วหลังเริ่มเป็นแผลกดทับ ผมเคยอ่านเจอว่า แผ่นฟองพลาสติคที่กันของกระแทก สามารถนำมาทำเบาะนอนได้ และช่วยรักษาแผลกดทับได้ แต่ถ้าซื้อของในโรงพยาบาลราคาหลักหมื่น รวมทั้งลูก ๆ แกกับพี่สาวแก ต่างก็ทำใจแล้วว่า พี่แอ๋วคงไม่รอดแน่ ผมเลยขอให้เพื่อนผมพี่เล็กที่เย็บเบาะโซฟาแถวบ้าน แกเป็นมืออาชีพระดับแนวหน้าที่หาดใหญ่ สนิทกับผมเพราะตอนวัยรุ่นชอบไปนั่งตกปลาด้วยกัน พี่เล็กช่วยเย็บเบาะให้พี่แอ๋วได้ใช้ช่วงหนึ่ง ทำให้บรรเทาอาการแผลกดทับได้ช่วงหนึ่ง ก่อนที่พี่แอ๋วจะเดินทางไปล่วงหน้าก่อนผม มีช่วงหนึ่งที่ผมป่วยมากต้องเข้าออกโรงพยาบาลนับเป็นสิบ ๆ หน น้อยก็มาดูแลสิทธิ์ต่าง ๆ ที่จะเบิกจากกรมธรรม์ได้ และยังช่วยพารับส่งไปโรงพยาบาล แม้ว่าผมจะขอให้พี่ชายและหลานชายช่วยได้ก็ตาม แต่แกบอกไม่เป็นไรถือว่า มาช่วยเหลือน้องสาวแก ซึ่งแม้ว่าจะห้ามอย่างไรแกก็ไม่ยอมเลยในเรื่องนี้ จนต้องตามใจแกให้แกทำตามที่สบายใจก็แล้วกัน ช่วงหลังผมมักจะคุยกับแฟนว่า " เจอน้อยบ้างไหม " ก็มักจะได้รับคำตอบว่า " เจอบ้าง แต่ Line บางทีตอบช้ามาก สงสัยจะเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว และแกก็ไม่ค่อยยอมบอกใครด้วย เพราะที่ทำงานทุกแห่งก็มักจะชิงดีชิงเด่นกัน กับลูกค้าพี่น้อยเยอะมากกว่าคนอื่น เลยมีหลายคนที่ผลงานไม่เข้าเป้ามักจะไม่พอใจแก และเป็นเรื่องธรรมดาของหน่วยงานทุกแห่ง " แต่พอน้อยหายดีแล้ว ก็มักจะชวนแฟนผม ไปกินข้าวกับเดินเที่ยวห้างด้วยกันเป็นประจำ วันที่รดน้ำศพน้อยที่วัดเกาะเสือ ผมกับแฟนก็ได้ร่วมกันเป็นเจ้าภาพ ร่วมกับหัวหน้าสายของน้อย และได้ทำตามคำสั่งเสียของแก ที่เคยตกลงกับแฟนผมว่า ฝากผีฝากไข้กันด้วย และแล้วมีเรื่องเซ็งเปิดเกิดขึ้น พ่อและน้องสาวคนละแม่แก ขับรถยนต์จากอีสานลงมาถึงในวันรุ่งขึ้น เพราะทางหน่วยงานของน้อยโทรศัพท์ไปบอก มาถึงบอกให้เผาศพวันนั้นเลย เพราะมาไกลและจะรีบกลับ แต่ทางผมกับหัวหน้าสายน้อยไม่ยอม เพราะถือว่าควรจะให้เพื่อนแกและคนรู้จักแกมาร่วมงานอีก 2 วัน ทางพ่อและน้องสาวแกดูไม่ค่อยพอใจมากนัก และน้องสาวคนละแม่แกก็มาเรียบ ๆ เคียง ๆ ว่า แกมีทรัพย์สมบัติฝากไว้ที่ไหนอีกบ้าง นอกจากรถยนต์ เงินฝากในสมุดบัญชีที่เจอในอพาร์ทเมนส์ ผมกับแฟนก็บอกไม่ทราบเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของน้อย รับรู้แต่เรื่อง ฝากผีฝากไข้ ไม่เคยรับรู้เรื่องสมบัติของน้อย หลังจากเผาศพน้อยเสร็จแล้ว วันรุ่งขึ้น พ่อและน้องสาวน้อยก็รีบนำอังคารน้อยไปลอยน้ำ แล้วขนทรัพย์สินที่ใส่รถยนต์ทั้งสองคันได้รีบกลับบ้านที่อีสานทันที ขนาดทางหัวหน้าสายของน้อยยังไม่ทันรู้เรื่องเลย และขาดการติดต่อไปเลยหลังจากเสร็จสิ้นงานศพน้อย ก็คงเหมือนคำพูดของพระภิกษุท่านหนึ่ง บางทีเจ้ากรรมนายเวรอาจจะมาในรูปของ ลูกชาย ลูกสาว พ่อแม่ พี่น้อง ญาติ ๆ นอกจากเพื่อน เจ้านาย เจ้าหนี้ ลูกหนี้ ให้ทำใจกับเรื่องเวรเรื่องกรรม เขียนถึงน้อยด้วยความคิดถึง คงเหมือนบทกวีที่เคยอ่านเจอนานแล้ว เหมือนกับฉัน เหมือนกับเธอ เหมือนได้เจอเพื่อจากกัน เหนือความจริงสิ่งสำคัญ ได้พบกันก็เพียงพอ เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ก่อนจะเลือนหายไปเหมือนใบไม้ปลิดปลิว
เรื่องสมบัติเป็นอย่างนี้เสมอค่ะ
โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 22 พฤศจิกายน 2560 เวลา:19:17:55 น. สวัสดีปีใหม่ 2018 ค่ะคุณ ravio ขอกราบอาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดดลบันดาลให้คุณ ravio ประสบแต่ความสุข มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง และสัมฤทธิ์ผลในทุกสิ่งอันพึงปรารถนานะคะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 31 ธันวาคม 2560 เวลา:23:11:26 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [