แม่แมวหนึ่งตัวขยายพันธุ์จนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์นกกระจิบ Traversia lyalli บนเกาะ Stephens  แมวฆ่านกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมนับพันล้านตัวในแต่ละปี และเชื่อกันว่าพวกมันทำลายสายพันธุ์นับเป็นหลายสิบชนิด Photo credit: vvvita/Shutterstock David Lyall อดีตนักมวยปล้ำสมัครเล่น แทบจะต้องกลั้นลมหายใจ ขณะที่กำลังกรีดแผลตรงหน้าท้องนกตัวเล็กที่มีสีเขียวอมน้ำตาลบนโต๊ะทำงานของตน David Lyall ท่านไม่เคยเห็นนกชนิดนี้มาก่อนเลย ทั้งยังรู้ดีว่าต้องทำงานอย่างรวดเร็ว และทำให้ตัวอย่างที่กำลังทำอยู่นี้ให้แห้งด้วยก่อนที่ฝูงแมลงต่าง ๆ จะแห่กันมา ในอีกหลายชั่วโมงต่อมา นิ้วมือของ David Lyall ก็ยังต้องทำงานอย่างรวดเร็ว และใช้ความชำนาญในตอนที่ดึงผิวหนังออกจากกล้ามเนื้อ ลอกหนังของนกจากทางด้านหลังไปยังที่หาง แล้วถลกหนังกลับไปตรงที่คอและหัวของนกจนกว่าจะถลกหนังได้ทั้งตัว จากนั้นก็เจาะหลุมเล็ก ๆ ที่ด้านหลังของกะโหลกหัวนกตัวนี้ แล้วตักมันสมองนกขึ้นมาอย่างระมัดระวังทีละเล็กทีละน้อย จากนั้นก็ขูดเนื้อเยื่อ/ดึงอวัยวะภายในทั้งหมดออกจากโครงกระดูกของนก แล้วยัดร่างนกที่ว่างเปล่าไว้ด้วยขนแกะ จัดการเย็บแผลให้เรียบร้อย พร้อมกับวางตัวอย่างนกตัวนี้ไว้ที่หน้าต่างเพื่อตากแดดให้แห้ง และในเวลาอีกไม่กี่เดือนต่อมา David Lyall ต้องทำซ้ำเรื่องแบบนี้อีกหลายครั้ง จนเก็บตัวอย่างนกได้อย่างน้อย 15 ตัว ซึ่งในตอนนี้รู้จักกันในชื่อ Lyred's Wren หรือ Stephens Island Wren (Traversia lyalli) ตัวอย่างนกเหล่านี้ในปัจจุบันยังแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ 9 แห่งทั่วโลก เป็นประวัติศาสตร์รำลึกแสดงถึงการเคยมีอยู่ของนกกระจิบสายพันธุ์นี้ David Lyall เป็นผู้ช่วยผู้ดูแลประภาคารแห่งใหม่ ที่เพิ่งจะสร้างขึ้นบนเกาะ Stephens เกาะขนาดเล็กที่มีลมพัดแรงมีพื้นที่ไม่เกินครึ่งตารางไมล์(ราว 800 กว่าไร่) อยู่ทางตอนเหนือสุดของ Marlborough Sounds หมู่เกาะตอนใต้ของประเทศนิวซีแลนด์ ประภาคารแห่งนี้สร้างขึ้นในปี 1894 และหลังจากนั้นไม่นานนัก David Lyall พร้อมกับเพื่อนร่วมงานอีก 16 คน ก็เดินทางมาทำงานในสถานที่ห่างไกลแห่งนี้ David Lyall ยังเป็นนักธรรมชาติวิทยา ที่ตั้งใจรอคอยที่จะทำงานยังที่สถานทำงานแห่งใหม่นี้ เพราะพื้นที่ของเกาะส่วนใหญ่ยังไม่มีใครไปสำรวจและไร้ผู้คนอยู่อาศัย ทำให้สถานที่แห่งนี้ David Lyall สามารถไล่ล่าตามฝันของตนเองได้ เพราะชีวิตผู้ดูแลประภาคารส่วนใหญ่ค่อนข้างโดดเดี่ยว/เงียบเหงา David Lyall จึงพาแมวตัวเมียที่ตั้งท้องมาด้วยชื่อ Tibbles เพื่ออยู่ร่วมเป้นเพื่อนกับท่านในเวลานั้น แต่ David Lyall ไม่เคยคาดดิดไว้ก่อนเลยว่า Tibbles แม่แมวให้กำเนิดลูกแมวจำนวนหนึ่ง ซึ่งในเวลาต่อมาได้สร้างความหายนะ ให้กับประชากรนกของเกาะ Stephens อย่างร้ายแรง เพราะพวกแมวต่างผสมพันธุ์จนแพร่พันธุ์มีจำนวนมากขึ้น  แมวเป็นสัตว์นักล่าที่ยอดเยี่ยม ในหนังสือ Cat Wars ของผู้เขียน Peter Marra กับ Chris Santella ได้ประเมินว่าแมวเร่ร่อนฆ่าสัตว์ได้ประมาณ 2.4 พันล้านตัวในสหรัฐอเมริกาเพียงประเทศเดียว เหยื่อของแมวจำนวนมากที่ถูกฆ่าตาย แมวไม่ได้กินเป็นอาหาร แต่ล่าเพื่อความสนุกสนาน แมวถูกกระตุ้นโดยสัญชาติญาณนักล่า แม้ว่าพวกมันจะไม่หิวโหยแต่อย่างใดเลย บางครั้งแมวที่เลี้ยงดูไว้ในบ้าน แต่ออกไปเดินเตร่ได้อย่างอิสระเสรีเหนืออื่นใด มักจะมอบของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับเจ้าของ ด้วย นก หรือ หนู ที่ถูกฆ่าตายแล้ว  1895 illustration by John Keulemans ไม่นานหลังจากที่ David Lyall เข้ารับตำแหน่งผู้ช่วยผู้ดูแลประภาคารในเกาะ Stephens แมว Tibbles ก็เริ่มนำของขวัญที่เป็นนกมาให้กับท่าน แม้ว่า David Lyall จะอยู่บนเกาะเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่ท่านก็สามารถระบุชื่อนกที่แมว Tibbles คาบมาให้ได้เป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นนกตัวอย่างที่แปลกประหลาดเพียงตัวเดียว นกตัวนี้มีขนาดเล็กมีสีเขียวเข้มปนเหลืองที่ด้านหลัง มีเส้นขีดบนหน้าอก ที่ปลายขนมีสีน้ำตาลขลิบไว้ มีขนเส้นสีเหลืองเล็กเหนือดวงตา มีปีกสั้นและปากนกยาวตรง David Lyall ไม่เคยเห็นนกตัวนี้มาก่อนเลย เช่นเดียวกับนักชีววิทยาทั่วไปก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อ David Lyall รู้สึกว่ากำลังใกล้จะค้นพบสายพันธุ์ใหม่ ในเย็นวันหนึ่ง ท่านจึงนั่งลงทำงานบนโต๊ะ และด้วยแสงจากตะเกียงเจ้าพายุ ท่านจึงเริ่มเตรียมตัวอย่างนกตัวนี้ โดยส่งนกจำนวนหนึ่งไปให้กับนักปักษีวิทยาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเวลานั้น ได้แก่ Walter Rothschild, Walter Buller และ H. H. Travers  Walter Buller จำได้ทันทีว่า นกตัวนี้เป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างจากชนิดอื่น และเริ่มลงมือเขียนคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์เพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับหน้า Walter Rothschild นักธรณีวิทยาและนายธนาคารชาวอังกฤษที่มั่งคั่ง ยังได้ซื้อตัวอย่างนกหลายตัวจาก David Lyall ในราคางามและแสนจะจูงใจ และ Walter Rothschild ยังเป็นผู้เสนอชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Traversia lyalli เพื่อเป็นเกียรติแก่ David Lyall ผู้ค้นพบ โดยมีนักธรรมชาตินิยม H. H. Travers เป็นผู้ช่วยในการจัดหาตัวอย่าง ในเวลานั้น จำนวนแมวบนเกาะ Stephens ที่ต่างเป็นลูกแมว Tibbles ต่างเริ่มเติบโต/ขยายพันธุ์และเริ่มลงมือล่านกเป็นจำนวนมากอย่างน่าตกใจ เรื่องที่ยิ่งเลวร้ายมากคือ นกกระจิบบนเกาะ Stephens ต่างเป็นนกที่บินไม่ได้ ได้แต่วิ่งไปมาบนพื้นดิน และกระโดดไปมาบนกิ่งไม้ นกชนิดนี้เป็นนกพื้นเมืองที่พบได้ทั่วไปในนิวซีแลนด์ และสัตว์นักล่า หนู Polynesian ได้ฆ่านกชนิดนี้เกือบสูญพันธุ์ไปแล้ว ยกเว้นที่ยังเหลือเพียงแต่นกกลุ่มเล็ก ๆ บนเกาะ Stephens แห่งนี้ นกกระจิบเหล่านี้อาจจะอพยพไปยังเกาะโดดเดี่ยวแห่งนี้ ในช่วงยุคธารน้ำแข็งสุดท้ายที่เกาะแห่งนี้ยังเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่ ต่อมา เมื่อระดับน้ำทะเลขึ้นสูงมาแล้ว เกาะ Stephens จึงกลายเป็นเกาะสวรรค์บนดินของนกกระจิบ เพราะการที่เกาะแยกจากแผ่นดินใหญ่ ทำให้ไม่มีนักล่าธรรมชาติมารุกราน จนกระทั่ง David Lyall จะมาพร้อมกับแมว Tibbles ที่คลอดลูกแมวในเวลาต่อมา  ในเดือนกุมภาพันธ์ 1895 หลังจาก 1 ปีนับตั้งแต่แมว Tibbles นำตัวอย่างนกกระจิบตัวแรกมาให้ David Lyall ในเดือนเดียวกันนี้ David Lyall ได้เขียนจดหมายไปถึง Walter Buller ว่า " พวกแมวต่างกลายเป็นแมวป่าและสร้างโศกนาฎกรรมให้กับนกทั้งปวง " เพราะหลังจากนั้น David Lyall ก็เห็นนกกระจิบเป็น ๆ เพียง 2 ครั้งเอง ในวันที่ 16 มีนาคม 1895 บทบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ Christchurch ได้รายงานว่า " มีเหตุผลที่เชื่อได้ว่า นกกระจิบคงไม่พบบนเกาะนี้แล้ว และไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันอพยพไปอยู่ที่ไหนกันแน่ แต่เชื่อได้ชัดเลยว่า พวกมันสูญพันธุ์อย่างแน่นอน นี่อาจจะเป็นบันทึกอย่างเป็นทางการ เรื่องการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แบบถอนรากถอนโคน " แต่มีเอกสารทางประวัติศาสตร์บางชิ้น ที่อ้างว่า ยังมีนกเพียงไม่กี่ตัวที่มีผู้พบเห็นหลังจากปี 1895 และการสูญพันธุ์ของนกกระจิบ อาจจะนานกว่านั้นเล็กน้อย อาจจะเป็นช่วงระยะเวลาหลังจากนั้นเพียงเล็กน้อยราว ๆ 2-3 ปี ในเดือนสิงหาคม 1895 ในบันทึกของ Walter Buller ระบุว่า คาดว่านกกระจิบสูญพันธ์โดยพวกแมวในช่วงฤดูหนาวปี 1895 โดยประมาณการจากเดือนกุมภาพันธ์ 1894 (ที่เริ่มมาอยู่ในเกาะแห่งนี้) เพราะแน่นอนว่าต้องมีลูกแมวจำนวนหนึ่งของ Tibbles แม่แมว ที่เติบโตพร้อมล่าสัตว์แล้วในช่วงฤดูหนาวในปี 1894 และในฤดูหนาวปี 1895 แมวครอกที่ 2 ที่เกิดใหม่ก็กำลังเติบโตเช่นกัน นั่นคือ สาเหตุที่ทำให้นกกระจิบบนเกาะ Stephens เริ่มหาตัวยากขึ้น ในปี 1898 พื้นที่ป่าไม้บนเกาะเร่ิมหนาแน่นมากขึ้น ทำให้ปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกแมวบนเกาะกับคนบนประภาคารยิ่งน้อยลง นั้นคือ ในปี 1903 การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์นกกระจิบ Traversia lyalli ซึ่งน่าจะสูญพันธุ์ไปแล้วอย่างแน่นอนในปีนั้น ในปี 1898 บนเกาะ Stephens ผู้ดูแลประภาคารรายใหม่คนหนึ่งได้ขอให้ Marine Department ช่วยจัดหาปืนสั้นจำนวนหลายกระบอกพร้อมทั้งกระสุนปืนจำนวนมาก เพื่อนำมากำจัดประชากรแมวบนเกาะ Stephens แห่งนี้ 9 เดือนต่อมา ผู้ดูแลประภาคารรายนี้ได้รายงานอย่างภูมิใจว่า ได้ยิงแมวทิ้งมากกว่า 100 ตัวไปแล้ว แต่ต้องใช้เวลาอีก 26 ปีในเวลาต่อมา จนกระทั่งในปี 1925 เกาะ Stephens จึงไร้แมวบนเกาะ หลังจากไร้นกกระจิบมานานนับปีแล้ว เรียบเรียง/ที่มา https://bit.ly/2m1gSrq https://bit.ly/2ucK7LB https://bit.ly/2MVW3t7  ซากนกกระจิบบนเกาะ Stephens Island Wren ที่แมว Tibbles นำมามอบให้ David Lyall Photo credit: New Zealand Birds Online  ซากนกกระจิบ Stephens Island Wren จัดแสดงที่ Carnegie Museum of Natural History ใน Pittsburgh Photo credit: Avenue/Wikimedia  Stephens Island มองจาก D'Urville Island Photo credit: LawrieM/Wikimedia  ประภาคารบน Stephens Island Photo credit: maritimenz.govt.nz  The Stephens Island Wren. Illustration by Virginia Greene  Stephens Island wrens by John Gerrard Keulemans
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [