บนเส้นทางสายพระนิพพาน 167 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 167 167/01 จงรู้ค่า..คำว่าคน..ตนเกิดกาย มีความตาย..รออยู่..ทุกผู้คน มาใช้กรรม..มาสร้าง..ทางกุศล เพื่อมรรคผล..พึงมี..ที่พึงได้ 167/02 ที่พึงได้..แก่ตน..คนผู้ฝึก ผู้เปิดศึก..กับจิตตน..จนรู้ว่า ผู้เกิดแก่..เจ็บตาย..วายชีวา ต่างก็มา..ต่างก็ไป..ใช่อยู่เลย 167/03 ใช่อยู่เลย..มนุษย์เอย..เคยก่อกรรม เคยกระทำ..สิ่งใด..ได้รับผล ทั้งชั่วดี..มีแน่แท้..ได้แก่ตน รู้อดทน..ทำแต่ดี..เพื่อหนีไกล 167/04 เพื่อหนีไกล..จากชั่ว..ทำตัวดี จนจิตนี้..มั่นคง..ไม่หลงผิด รู้อดได้..ทนได้..ใช้ชีวิต โดยไม่คิด..ล่วงเกิน..เดินทางชั่ว 167/05 เดินทางชั่ว..ไม่เอา..เรามุ่งดี เปิดบัญชี..ดีไว้..ใจเป็นสุข อันความชั่ว..เกลียดกลัว..มีแต่ทุกข์ ปลุกจิตลุก..ตื่นมา..หาความจริง 167/06 หาความจริง..จากใจ..ใช้ปัญญา โลกมายา..นี้หรือ..คือสุสาน สัตว์สิ่งของ..คนอยู่ได้..แต่ไม่นาน พอถึงกาล..เสื่อมสลาย..ตายจากกัน 167/07 ตายจากกัน..ไม่มีวัน..จะหวนกลับ ผู้ไม่หลับ..จึงตื่น..ขึ้นหาธรรม วิปัสสนา..ปัญญามี..ช่วยชี้นำ หนทางธรรม..ปิดทางต่ำ..ให้แก่ตน 167/08 ให้แก่ตน..คืออดทน..จิตมุ่งมั่น ทางธรรมนั่น..เป็นทางใหญ่..ไปไม่หลง พระธรรมชี้..ว่านี้แหละ..คือทางตรง พระพุทธองค์..ชี้ทางออก..บอกทางไป 167/09 บอกทางไป..ใช้ปัญญา..หาทางเป็น ก็จะเห็น..หนทาง..ชัดเจนยิ่ง ยิ่งจิตดี..สงบเย็น..เห็นทุกสิ่ง คือตรงดิ่ง..สู่จุดตน..มุ่งค้นหา 167/10 มุ่งค้นหา..ไม่ห่างหาย..สายทางธรรม ก็ยิ่งนำ..เข้าใกล้..ไปทุกที ไม่ทำชั่ว..ไม่ทำผิด..ปิดบัญชี ทำแต่ดี..บัญชีเปิด..เถิดประจำ 167/11 เถิดประจำ..ทำให้ชิน..จนสิ้นใจ หนทางไป..ยิ่งเปิดกว้าง..ทางยิ่งใกล้ ถึงก้าวช้า..แต่ย้ำชัด..วัดด้วยใจ ที่เคยไกล..ขยับใกล้..ไปทุกที 167/12 ไปทุกที..ความดี..ที่สานก่อ แม้ขวากหนาม..หลุมบ่อ..ก็ตื้นเขิน ไม่ตกอับ..กลับสบาย..หนทางเดิน ยิ่งถ้าเชิญ..นายเวรกรรม..ร่วมทำบุญ 167/13 ร่วมทำบุญ..ยิ่งให้คุณ..ยิ่งผ่อนคลาย ยิ่งละอาย..ต่อความชั่ว..ตัวยิ่งสูง ผู้ยิ่งให้..ยิ่งได้รับ..ยิ่งปรับปรุง ซ่อมบำรุง..เส้นทางไป..ให้มั่นคง 167/14 ให้มั่นคง..ไม่หลงทิศ..ไม่ผิดทาง จิตที่วาง..เอาไว้..ไม่ผิดจุด มุ่งทำจิต..แจ่มใส..ใจบริสุทธิ์ หาทางหยุด..เกิดตาย..กับกายหยาบ 167/15 กับกายหยาบ..ต้องคืนเขา..ทุกคราวไป มีความตาย..รออยู่..ทุกนาที มีบาปบุญ..คุณทำ..กรรมชั่วดี ทุกบัญชี..ล้วนส่งผล..จงสนใจ 167/16 จงสนใจ..ใช้ปัญญา..มาตรองนิด ผู้รู้คิด..แต่ดี..หนีทางชั่ว เน้นแต่บุญ..หนีบาป..เข็ดหราบกลัว จึงเป็นบัว..โผล่พ้นน้ำ..งามที่ใจ 167/17 บุญคือดี..มีที่ใด..ใจไงท่าน ผู้คงมั่น..ในดี..ย่อมมีผล ใครก็รัก..ยิ้มให้..ไม่ไล่พ้น เมื่อดีล้น..หลั่งไป..ใครก็เย็น 167/18 เมื่อทุกสิ่ง..ทุกอย่าง..วางกำหนด อันมีกฏ..แห่งกรรม..ทำหน้าที่ มันจะดี..จะทราม..ตามวิถี มันจะหนี..ไปได้..ที่ไหนกัน 167/19 ที่ไหนกัน..อันไม่เกิด..อันไม่ตาย สุขสบาย..ตามวิถี..อยู่ที่ไหน อยู่ที่แดน..พระนิพพาน..นั่นยังไง หาทางไป..กันหนอ..อย่ารอช้า 167/20 อย่ารอช้า..เดินหน้า..ทีละก้าว ก็ยิ่งเข้า..ไปใกล้..อย่าไหวหวั่น จงเดินหน้า..หาดี..นี้ทุกวัน เพื่อให้มัน..เคยชิน..ด้วยยินดี 167/21 ด้วยยินดี..ที่รู้ละ..ชนะใจ ชนะใด..ไม่เทียมเท่า..จิตเราได้ ไม่ถูกฆ่า..ก็ป่วยไข้..ไม่สบาย มันก็ตาย..ทุกท่าน..แค่นั้นเอง 167/22 แค่นั้นเอง..ชีวิต..ผลิตผล บุญกุศล..ต่างหากเล่า..ช่วยเราได้ ไม่ใช่เงิน..ไม่ใช่ทอง..ต้องฝึกใจ ให้วาวใส..ไร้มัวหมอง..ครองความดี 167/23 เมื่อกฏหมาย..ไม่ได้ผล..คนกำหนด ก็มีกฏ..แห่งกรรม..ตามส่งผล ยุติธรรม..เสียด้วย..ทั้งรวยจน แม้แต่คน..สูงศักดิ์..จักได้รับ 167/24 จักได้รับ..ถ้วนทั่ว..มนุษย์เอย เรื่องละเลย..ไม่เคยมี..หนีไม่พ้น ถ้าตราบใด..ยังกำเนิด..เกิดเป็นคน ตามส่งผล..จนได้..ชดใช้กรรม 167/25 ชดใช้กรรม..ชดใช้กัน..จงมั่นใจ แม้อภัย..กฏแห่งกรรม..ยังตามส่ง อย่าโกรธแค้น..เคืองใคร..ขอให้ปลง น้อมจิตส่ง..บุญกุศล..อันตนมี 167/26 อันตนมี..แต่เดิม..เพิ่มเติมใหม่ ทั้งบุญใหญ่..บุญน้อย..ค่อยสะสม รักษาศีล..พอเหมาะ..เพื่อเพราะบ่ม เป็นผู้ห่ม..ด้วยศีล..หวังสิ้นกรรม 167/27 หวังสิ้นกรรม..รักษากาย..วาจาใจ มิให้ไป..ก่อกรรม..คิดทำชั่ว หวังทำจิต..ผ่องใส..ให้มันชัวร์ เพราะเกลียดกลัว..ทุกข์ทน..ตนเกิดกาย 167/28 ตนเกิดกาย..ก่อกรรม..ทำไม่คิด พาชีวิต..ติดหล่ม..จมกองทุกข์ มากความโลภ..โกรธหลง..ว่าคงสุข ทำเสียจุก..ทุกข์ถนัด..บ่วงรัดคอ 167/29 บ่วงรัดคอ..รอเวลา..จะหวนคืน ล้มทั้งยืน..ย่อยยับ..จิตคับข้อง ถึงเวลา..ดวงแตก..แหกปากร้อง ถึงพี่น้อง..ก็ช่วยไม่ได้..ไร้หนทาง 167/30 ไร้หนทาง..ช่วยได้..กรรมใครมัน ที่ผูกพัน..กันไว้..ชดใช้หมด คนรักมิตร..ชิดใกล้..ก็ทรยศ ถึงกำหนด..กฏแห่งกรรม..กระทำการ 167/31 กระทำการ..ทรมาน..ที่จิตตน ว่าอดทน..หรือพ่ายแพ้..แก่อารมณ์ สงบเย็น..หรือลุกไหม้..จนสาสม วิ่งถาโถม..หรือสงบ..จบปัญหา 167/32 จบปัญหา..ใช้ปัญญา..เข้าแก้ไข รับมือไหว..ด้วยจิตใส..ใจสงบ ไม่อยากต่อ..ต้องการพอ..ต้องการจบ นิ่งสงบ..อยู่ในศีล..น่ายินดี 167/33 น่ายินดี..ที่ไม่ต่อ..ให้ยืดยาว ทิ้งเรื่องราว..ทุกอย่าง..วางปัญหา จงก้าวตาม..รอยบาท..พระศาสดา เบื่อระอา..ความทุกข์..สุขไม่จริง 167/34 สุขไม่จริง..ยิ่งรู้..ก็ยิ่งเบื่อ ไม่น่าเชื่อ..เมื่อคิดเห็น..เป็นไปได้ ใช้ปัญญา..สร้างมา..ตั้งมากมาย กลับไม่ใช้..ปัญญา..มาสร้างใจ 167/35 มาสร้างใจ..สร้างจิต..คิดดีงาม เอาแต่ตาม..หาฝัน..อันยิ่งใหญ่ จะต้องรวย..ต้องเจ๋ง..เก่งกว่าใคร ทั้งใกล้ไกล..รู้จักตน..เป็นคนดัง 167/36 เป็นคนดัง..คนเด่น..แล้วเป็นไง ว่าคือชัย..หรือก็เปล่า..เหล่าผู้กล้า ยิ่งดึงดัน..ยิ่งยุ่งยาก..มากปัญหา ยิ่งหนักหนา..สาหัส..จงตัดใจ 167/37 จงตัดใจ..ตั้งจิต..คิดพูดทำ ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นช่องทาง อันทำให้..จิตใส..ใจสว่าง รู้กระจ่าง..แก่ใจ..ในทางดี 167/38 ในทางดี..ที่รู้เห็น..เป็นทางไป รู้ด้วยใจ..ด้วยจิต..ผิดไม่ข้อง ดีแห่งเรา..ไม่ต้องป่าว..ประกาศก้อง ผู้คนมอง..แค่เห็น..เป็นสุขใจ 167/39 เป็นสุขใจ..ได้เห็นหน้า..อันแจ่มใส ดุจเห็นไป..ข้างใน..ดวงจิตเขา ส่งรัศมี..เมตตา..มาที่เรา ดุจร่มเงา..ไม้ใหญ่..แผ่ใบคลุม 167/40 แผ่ใบคลุม..คุ้มภัย..ให้ร่มเย็น ทั้งยังเป็น..ที่นกกา..ได้อาศัย ช่วยเหลือคน..น้อยมาก..ก็จากใจ ไม่หวั่นไหว..ทุกข์ถาโถม..โหมกระหน่ำ 167/41 โหมกระหน่ำ..ธรรมดา..ผู้มาเกิด เมื่อจิตเปิด..จึงรู้ว่า..มาทำไม เอาจิตจับ..ยอมรับ..ไม่หวั่นไหว แต่หนไหน..ตามทัน..มันคือกรรม 167/42 มันคือกรรม..กลไก..ชดใช้กัน ความผูกพัน..เที่ยงธรรม..คอยกำหนด ตามทุกที่..แม้จะหนี..ไปเป็นพรต ก็ไม่ลด..ลงได้..ต้องใช้กัน 167/43 ต้องใช้กัน..อันจิต..ควรรู้ฝึก รู้ตรองตรึก..ด้วยปัญญา..หาเหตุผล รักษาศีล..ปฏิบัติธรรม..บำเพ็ญตน เกิดเป็นคน..ทั้งที..ดีให้ได้ 167/44 ดีให้ได้..ใช้ชีวิต..คิดพูดทำ ไม่ก่อกรรม..ทำชั่ว..จิตมัวหมอง ใช้โอกาส..ครั้งนี้..โอกาสทอง รู้จับจอง..แดนจะไป..ด้วยใจตน 167/45 ด้วยใจตน..รู้อดทน..อดกลั้นไว้ ชั่วอย่าไหล..ออกมา..วาจาตน ถ้าไหลมา..หน้าตา..ไม่ใช่คน ผู้ไม่ทน..ไหลมากาย..ใช้ก่อกรรม 167/46 ใช้ก่อกรรม..ต่อกัน..ผูกพันกรรม เป็นผู้นำ..มาเกิดตาย..ไม่สิ้นสุด กรรมเที่ยงแท้..แด่ผู้เกิด..เป็นมนุษย์ ผู้รู้หยุด..เท่านั้น..ผ่านไปได้ 167/47 ผ่านไปได้..ไม่นำพา..ต่อชีวิต ใจสุจริต..ศีลและธรรม..มานำหน้า ดำรงตน..สุขสบาย..ไม่คิดฆ่า ไม่ด่าว่า..ไม่บ้า..ยื้อแย่งใคร 167/48 ยื้อแย่งใคร..ได้ยังไง..ใจเมตตา กรุณา..ต่อคนสัตว์..ปฏิบัติธรรม เมื่อไม่คิด..สอพลอ..ไม่ก่อกรรม เป็นผู้นำ..ชีวิตตน..เดินบนทาง 167/49 เดินบนทาง..สายธรรม..บำเพ็ญตน หวังเป็นคน..ชาติสุดท้าย..ไม่หวนกลับ อันคือสิ่ง..ปรารถนา..หลังลาลับ ต้องการดับ..กิเลสตน..ที่วนเวียน 167/50 ที่วนเวียน..วุ่นวาย..มากมายทุกข์ ถ้าไม่ลุก..ขึ้นมา..ก็อย่าหวัง ไม่รู้ฝึก..ไม่นึกคิด..ชีวิตพัง ชีวิตยัง..ฝึกจิตดี..หนีไปพ้น 167/51 หนีไปพ้น..รับผล..ไปตามธรรม เป็นผู้คลำ..ทางเป็น..เห็นทางไป ธรรมทุกอย่าง..ผู้รู้ตรึก..ฝึกที่ใจ ก็ไม่ไป..ก็ไม่มา..อำลากัน 167/52 อำลากัน..แดนนี้..ที่มีทุกข์ แดนที่ปลุก..ปัญญา..ขึ้นมาได้ เมื่อปัญญา..มีอยู่..จงรู้ใช้ เปลี่ยนจากร้าย..เป็นดี..มากมีคุณ 167/53 มากมีคุณ..บุญกุศล..อันตนก่อ ถมหลุมบ่อ..เดินทาง..หว่างวิถี ศีลธรรม..คุณงาม..และความดี คือวิธี..เดินทาง..อย่างสะดวก 167/54 อย่างสะดวก..แม้ก้าวย่าง..อย่างเดียวดาย แต่สบาย..สงบเย็น..เห็นจุดหมาย ไม่ร้อนรน..แม้หนทาง..ไกลมากมาย จิตผ่อนคลาย..ใจมั่นคง..เดินตรงไป 167/55 เดินตรงไป..ใจยิ่งตัด..รู้ขัดเกลา จะยิ่งเบา..ยิ่งสบาย..ไปเร็วขึ้น ยิ่งทำดี..จะยิ่งมี..ที่เหยียบยืน เรื่อนหวนคืน..กลับไม่มี..ดีไปหน้า 167/56 ดีไปหน้า..หาจุด..ที่สุดธรรม ยอมรับกรรม..ใหม่เก่า..แบบเหมาเข่ง เคยก่อกรรม..ทำชั่ว..ว่าตัวเก่ง ทิ้งอวดเบ่ง..มาปฏิบัติ..มุ่งขัดเกลา 167/57 มุ่งขัดเกลา..เอาดี..เป็นที่สุด ที่มนุษย์..คนนึง..พึงทำได้ เพื่อหลุดพ้น..หวังผล..หลังตนตาย คงไม่อาย..ท่านยม..หลังจมดิน 167/58 หลังจมดิน..ทิ้งกาย..ไปด้วยจิต ผู้ทำผิด..จิตหมองหม่น..หล่นลงต่ำ ผู้ทำดี..ฝึกจิตใส..ได้ประจำ จะช่วยนำ..จิตนั้น..สู่ชั้นฟ้า 167/59 สู่ชั้นฟ้า..อารมณ์..แห่งจิตนั้น แบ่งเป็นชั้น..สวรรค์พรหม..ถึงนิพพาน สวรรค์พรหม..สุขสม..แม้ยาวนาน ไม่ทำการ..ฝึกฝนต่อ..ก็ร่วงหล่น 167/60 ก็ร่วงหล่น..ฝึกฝนต่อ..ก็เลื่อนชั้น เป็นขั้นขั้น..ไปจนถึง..พระนิพพาน ไม่ต้องมา..ไม่ต้องไป..สุขสำราญุ อยู่ชั่วกาล..เมื่อถึงจุด..ที่สุดธรรม |
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |