บนเส้นทางสายพระนิพพาน 165 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 165 165/01 วุ่นวายหนอ..พอหูฟัง..ตามองเห็น มันก็เป็น..เช่นนี้..นี่แหละโลก เดี๋ยวหัวเราะ..เดี๋ยวหงอยเหงา..เดี๋ยวเศร้าโศก อุปโลก..เสียยุ่ง..ปรุงแต่งกัน 165/02 ปรุงแต่งกัน..ไปเกิน..เดินหลงทิศ พาชีวิต..ติดหล่ม..สังคมลวง สิ่งภายนอก..ว่าดีงาม..ตามถามทวง ภายในกลวง..น่าเวทนา..ค่าไม่มี 165/03 ค่าไม่มี..ดีแค่เห็น..เหม็นข้างใน มีหัวใจ..สกปรก..ยกไม่ขึ้น กรรมแห่งตน..หล่นนรก..ตกลงคืน ไม่อาจยืน..หยัดสู้..ผู้จิตบาป 165/04 ผู้จิตบาป..หยาบช้า..กล้าทำชั่ว เป็นผู้มั่ว..หลงมัวเมา..เอาแต่ได้ สมองมี..ส่วนที่ดี..ไม่รู้ใช้ เอาเลวร้าย..มาสู่ตน..ขนมากอง 165/05 ขนมากอง..หมองมัว..รอบตัวตน อิทธิพล..ทางต่ำ..ครอบงำจิต จนไม่อาจ..สลัดหลุด..สุดคาดคิด พาชีวิต..เดินลงเหว..แหลกเหลวเอง 165/06 บ้างก็มา..วายชีวา..โดยสงบ กิจท่านจบ..ครั้งนี้..ไปดีไหม ตลอดชีวี..ไม่เคยมี..คิดร้ายใคร คอยห่วงใย..ลูกหลาน..ท่านทุกคน 165/07 โดยสงบ..จบชีวี..ไม่มีห่วง การลับล่วง..ครานี้..ไม่มีกลับ ถึงเวลา..ทอดกายา..เพื่อลาลับ เป็นการหลับ..ตลอดไป..ไม่หวนคืน 165/08 ไม่หวนคืน..ฟื้นไม่มี..หนีไม่พ้น ผู้ขุดค้น..หาทาง..ยังไม่พบ บนโลกนี้..มีแต่..เผาฝังกลบ ไม่อาจหลบ..เลี่ยงได้..ในโลกา 165/09 ในโลกา..มือยื่นมา..ลาทุกคน กายสุดทน..สิ้นหนทาง..วางกายนี้ ลาแล้วเจ้า..อย่าห่วงเรา..เพราะไปดี ด้วยเรามี..ดีเพาะบ่ม..สั่งสมไว้ 165/10 สั่งสมไว้..ในจิต..ปิดทางลง เดินทางตรง..แล้วสูงขึ้น..อย่าขื่นขม ถ้าจิตเรา..เบาสบาย..ดุจสายลม ดีสั่งสม..เพาะบ่ม..ได้ใช้แล้ว 165/11 จะลงต่ำ..ได้ไง..ก็ใจดี ศีลก็มี..ไม่ฆ่าสัตว์..ตัดชีวิต อีกการลัก..ขโมยเอย..ไม่เคยคิด ไม่เคยผิด..ในกาม..ทรามไม่มี 165/12 ทรามไม่มี..ไม่หยาบคาย..ไม่ส่อเสียด ไม่เคยเบียด..เบียนใคร..ให้ใจหมอง พวกสุรา..ยาเมา..ไม่เหลียวมอง รู้ไตร่ตรอง..ทำพูดคิด..ไม่ผิดเลย 165/13 จุดะูปเทียน..บูชาพระ..ด้วยศรัทธา แล้วรดน้ำ..ขอขมา..ผู้วายชน ล่วงเกินกาย..วาจาใจ..ตั้งแต่ต้น บุญกุศล..แห่งฉัน..พลันรับไป 165/14 พลันรับไป..ไม่ประมาณ..อันกุศล ตามส่งผล..ผ่องผุด..ให้สุดสูง ด้วยจิตใส..ใจสว่าง..ไม่ต้องจูง แต่จิตพุ่ง..มุ่งสู่..วิมานตน 165/15 วิมานตน..หนใด..มุ่งไปสู่ มุ่งไปอยู่..สุขสงบ..เมื่อจบกิจ ไปให้ถึง..ที่สุดเรา..เป้าชีวิต จงทำจิต..ให้ใส..เข้าไปเลย 165/16 เข้าไปเลย..พุ่งลอย..อย่าถอยหลัง มากลบฝัง..เรื่อยไป..ไม่เอาแน่ ต้องมาเกิด..เจ็บกาย..ตายนอนแผ่ แล้วก็แห่..ส่งเข้าเตา..เผาทิ้งไป 165/17 เผาทิ้งไป..ทุกที..ที่เกิดกาย แล้วก็ตาย..ทุกที..หนีไม่พ้น ทางไม่เกิด..มีอยู่..ผู้รู้ค้น ทางหลุดพ้น..ทุกข์ทั้งหลาย..หาให้เจอ 165/18 หาให้เจอ..เส้นทาง..สู่เป้าหมาย ไม่เคยสาย..กับผู้คิด..ตัดสินใจ ไม่ส่งจิต..อกกนอก..ดูแต่ใน กรรมของใคร..ของมัน..รู้กันเอง 165/19 วายชีวี..ไม่มีใคร..ไปด้วยเจ้า ทำบุญเข้า..ทุกท่าน..อย่าหวั่นไหว ไม่ใช้เงิน..ไม่ใช้ทอง..ต้องทำใจ ไม่แกว่งไกว..สงบนิ่ง..ไม่วิ่งวุ่น 165/20 ไม่วิ่งวุ่น..ไปทั่ว..มั่วไปหมด รู้จักกด..อารมณ์ไว้..ให้มันนิ่ง ให้สงบ..กายใจ..ได้จริงจริง วางทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..เห็นทางไป 165/21 เห็นทางไป..ไสวสว่าง..ทางเห็นชัด จงรู้ขัด..รู้เกลาใจ..ให้ใสผ่อง ชาตุสุดท้าย..อย่าให้พลาด..โอกาสทอง รู้ที่ปอง..เห็นแดนไป..ด้วยใจตน 165/22 ด้วยใจตน..ตนฝึก..รู้ตรึกตรอง ตามครรลอง..พุทธองค์..ทรงย่างบาท เพื่อจะหา..ทางจบ..เรื่องภพชาติ ไม่เป็นทาส..กองกิเลส..เหตุแห่งทุกข์ 165/23 เหตุแห่งทุกข์..ทั้งหลาย..บ๋ายบายที อย่าให้มี..เชื้อเกิด..ประเสริฐกว่า ทำจิตงาม..เดินตาม..พระศาสดา วายชีวา..ทิ้งกาย..ไปเลยลับ 165/24 ไปเลยลับ..ไปต้องรบ..เมื่อจบกิจ กรรมตามติด..สลัดหลุด..หยุดแค่นั้น เมื่อจิตใส..ท่านนายกรรม..ตามมาทัน แค่กายฉัน..เข้าถึงใจ..ไม่ได้เลย 165/25 โอ้เจ้าเอย..เคยเห็นเจ้า..ป้อนข้าวน้ำ ทั้งเช้าค่ำ..เคียงกันอยู่..คู่ชีวิต มาบัดนี้..ไม่มีเจ้า..เงียบเหงาจิต ได้แต่คิด..ว่าเจ้าไป..อยู่ไหนหนอ 165/26 อยู่ไหนหนอ..ขอถาม..ด้วยห่วงใย หวังเจ้าไป..สุขสบาย..ไม่มีทุกข์ ไม่ต้องมา..ป่วยกาย..มากมายสุข ก็เผลอลุก..มาดูเจ้า..อ้าวไม่มี 165/27 อ้าวไม่มี..ตรงนี้..เจ้าเคยนอน ก็เคยป้อน..ข้าวปลา..ยาตามหลัง เคยพูดคุย..หยอกเย้า..ให้เจ้านั่ง ก็มีบ้าง..ปากเสียง..เถียงแง่งอน 165/28 เถียงแง่งอน..แต่ฮักแพง..เบิ่งแยงกัน ไม่มีวัน..ทิ้งขว้าง..เคียงข้างเจ้า คอยดูแล..เจ้านี้..ห้าปีเข้า สุดท้ายเจ้า..ก็ลากัน..นิรันกาล 165/29 นิรันกาล..แต่เจ้านั้น..อยู่ในใจ ไม่เคยไกล..ไปไหน..หายเพียงร่าง มีจิตใจ..มั่นในเจ้า..ไม่จืดจาง ใยบางบาง..ที่ผูกพัน..มันเหนี่ยวแน่น 165/30 มันเหนี่ยวแน่น..มั่นคง..ดำรงอยู่ ไม่อาจกู่..กายกลับ..ลาลับล่วง แต่ความดี..ที่มีอยู่..ไม่หลอกลวง ดีทั้งปวง..ตราตรึงไว้..ในดวงจิต 165/31 มีงานศพ..มาพบกัน..อย่างอบอุ่น หลังงานบุญ..แยกย้าย..ไปไหนหนา ปล่อยให้เรา..เปลี่ยวเหงา..เศร้าอุรา จะพร้อมหน้า..อีกเมื่อไร..ไม่รู้เลย 165/32 ไม่รู้เลย..คืนวัน..อันเคลื่อนไป เมื่อเจ้าไกล..ล่วงลับ..ไม่กลับหวน เมื่อนั่งตรอง..ด้วยจิต..คิดทบทวน ก็สมควร..ตัดบ่วง..ห่วงโซ่ทิ้ง 165/33 ห่วงโซ่ทิ้ง..คือสิ่ง..ก่อเกิดทุกข์ เป็นทุกยุค..ทุกสมัย..ถ้าไม่ตัด เกิดความทุกข์..รุกเข้าใส่..เห็นได้ชัด ใจผูกมัด..เอาไว้..ทุกข์ตายเลย 165/34 ทุกข์ตายเลย..คุ้นเคย..ตามอารมณ์ ไม่รู้ข่ม..เอาไว้..ไม่อดกลั้น พอกระทบ..ว่องไว..โต้ไปพลัน ก็จบกัน..ล้มคว่ำ..ก่อกรรมเพลิน 165/35 ก่อกรรมเพลิน..เดินลง..ไม่รู้ตัว เป็นแค่บัว..ใต้ตม..ไม่รู้ตื่น ไม่รู้จัก..ชักออกไป..เจ้าไฟฟืน ผู้รู้ฝืน..ชักฟืน..ออกจากไฟ 165/36 ออกจากไฟ..ให้ใจเย็น..ลงเป็นน้ำ อันเย็นฉ่ำ..ดวงจิต..ไม่ติดโพลง ไปจนกว่า..ทอดกาย..นอนในโลง ตามรอยองค์..พระชินสีห์..หนีทุกข์ภัย 165/37 หนีทุกข์ภัย..ไปถึงจุด..ที่สุดธรรม เป็นผู้กรรม..ก่อนเก่า..เข้าไม่ถึง ถ้ามีกาย..สุดท้าย..ก็หงายตึง ผู้คำนึง..ถึงผล..หาหนทาง 165/38 หาหนทาง..แห่งตน..คนก่อกรรม จงหาธรรม..ส่องทาง..ไปข้างหน้า ก่อกุศล..ที่จิตตน..ปรารถนา แม้ภูผา..น้ำขวางหน้า..ก็ข้ามพ้น 165/39 ก็ข้ามพ้น..แม้กายตน..ถูกเหนี่ยวรั้ง ไม่เผลอพลั้ง..ยอมอดทน..รับผลกรรม อุเบกขา..มาขวางกั้น..มั่นในธรรม เพื่อจะนำ..จิตตน..ก้าวพ้นทุกข์ 165/40 ก้าวพ้นทุกข์..ถมทับ..ยอมรับหมด เมื่อเป็นกฏ..แห่งกรรม..น้อมชำระ เมื่อจิตใส..ใจรู้..ผู้สละ ย่อมชนะ..จิตตน..ไม่สนใจ 165/41 ไม่สนใจ..กายหยาบนี้..ที่รอเน่า อยู่นานเข้า..ก็ผุพัง..เจ้าสังขาร เคยเดินวิ่ง..เริ่มช้า..ลงมาคลาน ไม่ช้านาน..หยุดหายใจ..ก็ตายแล 165/42 ก็ตายแล..มีแต่..เผาหรือฝัง อันเนื้อหนัง..หลังทิ้งกาย..ไม่ใช้แล้ว มีแต่บุญ..คุณความดี..จึงมีแวว ทำแถวแนว..เป็นถนน..ขึ้นบนสุด 165/43 ขึ้นบนสุด..หยุดเกิดตาย..กันเสียที ได้ไม่มี..กรรมไล่..ให้อ่อนล้า มีความตาย..ไล่บี้..ทุกเวลา มีกายา..ทุกข์ทน..เป็นคนที 165/44 เป็นคนที..เอาดี..เป็นที่สุด เข้าสู่จุด..มุ่งหมาย..ที่ใจหวัง เป็นหนทาง..ที่ใจรู้..ก้าวสู่ฝั่ง ประดุจดั่ง..บัวพ้นน้ำ..งามเหนือใบ 165/45 งามเหนือใบ..เมื่อใจ..ใสสะอาด เป็นโอกาส..ตัดชาติภพ..ได้จบสิ้น ไม่ต้องกลับ..มากำเนิด..เกิดบนดิน ต้องทำกิน..เลี้ยงตน..จนชีพวาย 165/46 หลังจากเผา..ขี้เถ้ากอง..มองแล้วอึ้ง คนคนหนึ่ง..เผาไป..ได้แค่นี้ ที่ยังอยู่..แสนงดงาม..คือความดี ยังคงมี..ยังคงอยู่..คู่โลกา 165/47 คู่โลกา..ผู้มาเกิด..สร้างความดี เกิดมาที..มีความตาย..เป็นที่สุด มารู้ซึ้ง..ให้ถึงแก่น..แดนมนุษย์ มาเพื่อฉุด..จิตตน..พ้นบ่วงกรรม 165/48 พ้นบ่วงกรรม..ที่ใจ..กายโดนแน่ จนนอนแผ่..ทอดกาย..จึงได้พ้น เพราะว่ากาย..มาใช้กรรม..ทำแต่ต้น ถึงมากล้น..ยอมรับได้..สบายเลย 165/49 สบายเลย..ปิดบัญชี..หนี้กรรมเก่า เพื่อสิ้นเผ่า..กรรมผูกพัน..ไม่หันกลับ นิ่งเสียจน..ทนกลั้น..ไม่หันควับ คอยบังคับ..จิตไว้..ไม่ก่อกรรม 165/50 ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..เป็นกรรมใหม่ จะน้อยใหญ่..ขอย้ำ..ไม่ทำแน่ ยั้งให้อยู่..ไม่เป็น..ผู้พ่ายแพ้ ดุจทองแท้..ไม่หวั่นไหว..แม้ไฟเผา 165/51 แม้ไฟเผา..จะเอาดี..ไม่หนีแน่ หนทางแก้..มีอยู่..ผู้มีกรรม อย่าท้อแท้..จงแก้..ด้วยรสธรรม ผู้ก่อกรรม..จงจำไว้..ชดใช้ไป 165/52 ชดใช้ไป..ให้หมด..กฏแห่งกรรม เพื่อจะทำ..จิตสูง..มุ่งสู่ฝัน รู้ขัดเกลา..ก้าวไปหน้า..มุ่งฝ่าฟัน รู้เท่าทัน..อารมณ์ตัว..กลัวเสียที 165/53 กลัวเสียที..อารมณ์ใจ..ไม่อาจคุม เจ้ากรรมรุม..ทนไม่ได้..ตายละหวา ต้องถอยหลัง..ลงนรก..อีกหลายวา หรือจนกว่า..จิตสงบ..พบทางตน 165/54 พบทางตน..พ้นทางตัน..อันวิกฤต ทางเคยปิด..กลับเปิด..ด้วยปัญญา ด้วยดวงจิต..แน่วแน่..แก้ปัญหา ทุกข์นานา..ก็พ้นผ่าน..ทุกด่านกรรม 165/55 ทุกด่านกรรม..ตามบัญชี..หนี้ชีวิต พูดทำคิด..ดีไม่ดี..แต่ที่ไหน มันก่อเกิด..เป็นกรรม..ติดตามไป ถ้าเมื่อไร..เกิดเป็นคน..โดนเต็มเต็ม 165/56 โดนเต็มเต็ม..ถึงตน..คนผู้เกิด พอกำเนิด..เกิดมา..ผ่าร้องลั่น ด้วยความหวั่น..หวาดกลัว..ร้องตัวสั่น ทำไมฉัน..หล่นลงมา..โลกานี้ 165/57 โลกานี้..หนี้มากมาย..ต้องใช้คืน ต้องการยืน..อย่างสง่า..อย่าหวั่นไหว โอกาสดี..มีหนี้..ชำระไป สบายใจ..ได้โอกาส..อย่าขลาดเขลา 165/58 อย่าขลาดเขลา..เอาจิตดี..ตีให้แตก ที่เคยแบก..บัญชีกรรม..ทำเขาไว้ ถึงเวลา..จงเป็นผู้..รู้ชดใช้ สิ่งที่ร้าย..กลายเป็นดี..มีมาสู่ 165/59 มีมาสู่..เป็นผู้..ได้ปลดเปลื้อง ในทุกเรื่อง..ทุกราว..เบาสบาย เดินไปหน้า..ดินฟ้า..ข้าไม่อาย ข้าขอตาย..อย่างสมค่า..คำว่าคน 165/60 คำว่าคน..บนโลก..ถูกโขกสับ ในทางกลับ..แห่งผู้..รู้ปัญหา มาปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..ใช้ปัญญา เพื่อจะพา..จิตดีเรา..เข้านิพพาน
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
