บนเส้นทางสายพระนิพพาน 166 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 166 166/01 สำหรับผู้..ให้ธรรม..เพื่อเป็นทาน ชนะการ..ให้ทั้งปวง..หวังล่วงทุกข์ หวังทุกคน..พ้นทุกข์เข็ญ..เห็นความสุข เป็นผู้ปลุก..จิตตื่น..ขึ้นพิจารณา 166/02 พิจารณา..หาเหตุผล..จนรู้รส ธรรมโอสถ..รักษา..ได้หมดสิ้น โรคกิเลส..ตัณหา..ไม่ได้กิน ไม่ยลยิน..หมู่มาร..เขาเชิญชวน 166/03 เชาเชิญชวน..ลงตม..รู้ข่มใจ ไม่ตามไป..บัดนี้..มีปัญญา สติตั้ง..ไม่สร้าง..แล้วปัญหา ปรารถนา..จิตงาม..ข้ามวังวน 166/04 ข้ามวังวน..อันบุคคล..ข้ามได้ยาก หวังฉุดลาก..จิตตน..ขึ้นบนฝั่ง เมื่อพระธรรม..มีอยู่..จงรู้ฟัง เมื่อกายพัง..เอาจิตพุ่ง..มุ่งนิพพาน 166/05 มุ่งนิพพาน..ไปบนทาง..แห่งแสงธรรม ส่องแสงนำ..ไปหน้า..อย่าหวั่นไหว แสงแห่งธรรม..สุขเย็น..ไม่เป็นภัย เห็นด้วยใจ..รู้ด้วยจิต..กิจพึงทำ 166/06 กิจพึงทำ..นำใจ..ไปสู่ทาง ไม่ละวาง..หวั่นไหว..ภัยทั้งปวง ใช้กรรมเก่า..ทางกาย..ให้ลุล่วง หวังโชติช่วง..ชัชวาล..กาลทิ้งกาย 166/07 กาลทิ้งกาย..ทิ้งโลกา..ขอลาขาด จิตประกาศ..ขาดกัน..วันทิ้งร่าง เรื่องให้กลับ..มาอีกที..ไม่มีทาง เอาจิตวาง..เดินทาง..ไปตามธรรม 166/08 การรับศิษย์..หลวงพ่อ..ขอไม่ได้ แต่จงใช้..ปฏิบัติ..จัดสรรศิษย์ ไม่เห็นหน้า..ไม่ต้องมา..คอยใกล้ชิด ก็เป็นศิษย์..เอกได้..ไร้กังขา 166/09 ไร้กังขา..ปฏิปทา..ศิษย์ขั้นสาม เป็นผู้งาม..ด้วยศีล..แต่อาจพร่อง ไม่ครบถ้วน..ส่วนตน..มีหม่นหมอง ความดีของ..ของท่าน..ศิษย์รุ่นจิ๋ว 166/10 ศิษย์รุ่นกลาง..มีศีล..บริสุทธิ์ มุ่งสู่จุด..รักษา..อารมณ์ใจ มีสมาธิ..ปกติ..ทรงศีลไว้ หลวงพ่อให้..เป็นศิษย์..ระดับกลาง 166/11 ส่วนศิษย์เอก..หลวงพ่อ..ก็ทรงชี้ ศีลห้ามี..ปกติ..อย่างครบถ้วน ไม่สงสัย..รัตนตรัย..อันดีล้วน ตั้งจิตม้วน..เดียวจบ..พบนิพพาน 166/12 พยายามละ..โลภโกรธหลง..ปลงปกติ มีดำหริ..มุ่งมั่น..ไม่หวั่นไหว อยากเป็นศิษย์..หลวงพ่อ..ก็รับไว้ อยู่ที่ใด..ก็เป็นได้..ลูกหลานเอย 166/13 อันหลักการ..ปฏิบัติ..กรรมฐาน ให้แตกฉาน..อารมณ์ใจ..เข้าไปถึง มีศรัทธา..เชื่อมั่น..อันเป็นหนึ่ง ปสาทะจึง..เลื่อมใส..ด้วยใจจริง 166/14 ด้วยใจจริง..ยิ่งวิริยะ..ไม่ละเพียร ยิ่งวนเวียน..ใช้ปัญญา..มาไตร่ตรอง ยิ่งมองเห็น..ความจริง..สิ่งทั้งผอง ไม่เสียของ..ผู้เกิดกาย..ได้รู้ธรรม 166/15 ได้รู้ธรรม..ได้พิจารณา..ได้ฝึกหัด ได้ปฏิบัติ..ภาวนา..ให้รู้คิด บ้างบางที..พอจิตจับ..หลับสนิท เรียกว่าจิต..หลับอยู่..ในอู่บุญ 166/16 ในอู่บุญ..ถ้าคุณตาย..ขณะนั้น มีสวรรค์..อย่างต่ำ..ตามวิถี เมื่อพุทธา..ธัมมาสังฆา..นุสสติมี ถือว่าดี..มีอานาปาฯ..มานำทาง 166/17 มานำทาง..บ้างก็..ยุบพองหนอ บางคนก็..พุทโธ..สัมมาอรหัง บ้างก็ท่อง..นิพพาน..นิพพานัง อยู่เพื่อพัง..ท่านทั้งหลาย..จำไว้เลย 166/18 จำไว้เลย..รู้หายใจ..ได้อานาปา แถมมรณา..นุสสติ..กรรมฐาน ถึงหายใจ..ทรงชีวี..อยู่ได้นาน ออกอาการ..แก่เจ็บกาย..ตายที่สุด 166/19 ตายที่สุด..จุดจบ..ของขันธ์ห้า เหตุเพราะว่า..ร่างกาย..มันไม่เที่ยง บางวันป่วย..บางวันดี..บางวันเดี้ยง ไม่อาจเลี่ยง..เสื่อมสลาย..ในที่สุด 166/20 ในที่สุด..ก็รู้..ไม่ใช่เรา ไม่อาจเอา..อะไร..แม้กายเจ้า มันไม่เที่ยง..มากทุกข์..รุกรุมเร้า พอตายเข้า..ทุกข์กาย..สลายตัว 166/21 สลายตัว..ชั่วดี..ที่เกาะจิต ดีช่วยปิด..ทางต่ำ..ทำทางขึ้น สวรรค์พรหม..นิพพาน..ที่เหยียบยืน จงอย่าคืน..กายา..มาเป็นคน 166/22 มาเป็นคน..ทำพุทโธ..เป็นพุทธา จนจิตมา..จับภาพพระ..เป็นอารมณ์ ทำให้ชิน..เป็นฌาน..ท่านได้ชม ทรงอารมณ์..อย่างนี้..เดี๋ยวดีเอง 166/23 เดี๋ยวดีเอง..มัฏฐกุณฑลี..ก่อนชีพวาย พูดไม่อาย..เพียงครั้ง..ที่นึกถึง พระพุทธองค์..ทรงช่วยได้..ก็หงายตึง ดาวดึง..เทวโลก..เป็นที่ไป 166/24 เป็นที่ไป..แค่ใจจับ..พระสุคต จิตกำหนด..ทุกวัน..มั่นใจหน่อย ทำใจดี..ทุกวัน..นั่นไม่น้อย ดีทุกบ่อย..ในหนึ่งวัน..มันยิ่งดี 166/25 หลวงพ่อบอก..ทำดี..ไม่มีต่ำ เป็นทางนำ..ไปรู้..สู่มรรคผล ศีลสมาธิ..วิปัสสนา..มีแก่ตน เมื่อมีผล..เสมอกัน..นิพพาน 166/26 นิพพานรอ..พอศีลดี..เป็นเทวา ร่วมกันมา..ศีลสมาธิ..เป็นพรหมได้ ขาดปัญญา..วิปัสสนา..มีน้อยไป ก็จนใจ..หนทางไป..ต้องดีพร้อม 166/27 ต้องดีพร้อม..สามอย่าง..เกิดปัญญา ทั้งสมถะ..วิปัสสนา..ได้ทั้งนั้น ทุกอย่างมี..ทรงความดี..เสมอกัน ทางไม่ตัน..สำหรับผู้..รู้ทางไป 166/28 รู้ทางไป..นึกพุทโธ..เป็นสมถะ คิดตามนะ..พุทธองค์..ทรงขันธ์ห้า กายพุทธองค์..ทรงเสื่อม..ตามเวลา วิปัสสนา..ก็เข้ามา..แล้วลูกเอย 166/29 พระพุทธองค์..ทรงประเสริฐ..กว่ามนุษย์ ในที่สุด..ทรงทิ้งกาย..สลายขันธ์ ท่านเลิศกว่า..เทวาพรหม..อีกเหมือนกัน ต้องทิ้งขันธ์..ของโลกเขา..เผาทิ้งไป 166/30 เผาทิ้งไป..ในที่สุด..พบจุดจบ ขอจงพบด้วย..ด้วยปัญญา..หาจุดหมาย อันขันธ์ห้า..ของมนุษย์..ที่สุดท้าย ดีหรือร้าย..ตายทั้งสิ้น..จงดิ้นหนี 166/31 จงดิ้นหนี..มีมโน..เป็นตัวนำ เป็นผู้ทำ..เห็นได้..หายสงสัย ได้รู้เห็น..นรกสวรรค์..ให้มั่นใจ หนทางไป..เด่นชัด..ปฏิบัติตน 166/32 ปฏิบัติตน..บนมโน..มยิทธิ ภาวนาสิ..นะมะพะทะ..ชำระจิต เพื่อทำใจ..เรานี้..ให้มีฤทธิ์ มุ่งพาจิต..ไปดู..ให้รู้เห็น 166/33 ไปรู้เห็น..เป็นประจำ..เพื่อนำทาง เพื่ถากถาง..ทางไป..ตอนกายดับ ฝึกเพื่อตัด..ทุกห่วง..ก่อนล่วงลับ เพื่อบังคับ..จิตไป..ให้ตรงจุด 166/34 ให้ตรงจุด..หยุดเกิดตาย..ไปเสียที ทรงความดี..บนเส้นทาง..ที่วางไว้ มีสติ..สัมปชัญญะ..ละได้ไว มีจิตตใจ..มั่นคง..ไม่หลงทาง 166/35 ไม่หลงทาง..สำหรับท่าน..ที่ฝึกใหม่ มีหลักใหญ่..ที่ควรพบ..สงบนิ่ง เพื่อสลัด..ตัดกิเลส..ไม่ให้สิง ไม่รับสิ่ง..อื่นใด..สู่ใจตน 166/36 สู่ใจตน..อย่าไปสน..ในคนอื่น ให้จิตตื่น..ที่ในตน..ค้นหาชั่ว ไร้วิตก..ไร้กังวล..ไร้หมองมัว ให้จิตตัว..สว่างใส..ไร้มลทิน 166/37 ไร้มลทิน..ระงับสิ้น..อุปกิเลส อันเป็นเหตุ..ที่ทำให้..ใจเราชั่ว มีมานะ..อันยิ่งยวด..ชอบอวดตัว คิดว่าชัวร์..แต่ที่แท้..แย่กว่าใคร 166/38 แย่กว่าใคร..ถ้าใจตัว..มัวมองเขา จงมองเรา..มองหาชั่ว..ของตัวนี่ ถ้าไม่มอง..หาชั่ว..ตัวสักที จะหาดี..มาจากไหน..ที่ใจตน 166/39 ที่ใจตน..ทิ้งกังวล..จะฝึกตัว อย่าไปมัว..ห่วงนี่นั่น..ท่านทั้งหลาย ประกอบกิจ..ให้เรียบร้อย..ใจผ่อนคลาย จิตสบาย..ทำสมาธิ..วิปัสสนา 166/40 วิปัสสนา..หาความจริง..ที่ในตน เมื่อเป็นคน..ก็ย่อมมี..ความบกพร่อง อุดรูรั่ว..ตรงไหนชั่ว..จับตามอง โอกาสทอง..อย่างนี้..อยู่ที่ตน 166/41 อยู่ที่ตน..คนปฏิบัติ..รู้ขัดเกลา รุ้จักเอา..ความผิด..คิดแก้ไข มีสติ..ยับยั้ง..ระวังใจ เป็นคนไม่..ประมาท..ขาดสติ 166/42 ขาดสติ..สมาธิ..ที่ไหนเกิด คิดเตลิด..เปิดไป..ดึงไปกลับ ต้องฝึกตน..จนจิต..เขายอมรับ รู้ระงับ..จนจิตดิ่ง..นิ่งสงบ 166/43 นิ่งสงบ..จะพบกฏ..ธรรมดา เราเกิดมา..หลีกเลี่ยง..มันไม่ได้ คือความเกิด..แก่เจ็บ..และความตาย ความเสื่อมสลาย..ไม่มั่นคง..ทรงชีวี 166/44 ทรงชีวี..มีป่วยไข้..ไม่สบาย แทรกแซงกาย..ตลอดมา..หาหยุดนิ่ง โลกธรรมแปด..ทุกคน..ต้องโดนจริง เรียกว่าสิ่ง..อจินไตย..หนีไม่พ้น 166/45 หนีไม่พ้น..คนมีลาภ..ย่อมเสื่อมลาภ เรารับทราบ..โดยดี..ไม่มีแต่ เมื่อได้มา..ใช้หมดไป..นี่จริงแท้ ไม่ยอมแพ้..มีมาไป..ไม่แน่นอน 166/46 ไม่แน่นอน..ได้ยศ..ก็เสื่อมยศ เรื่องทั้งหมด..แค่สมมุติ..ท่านเจ้าขา เขากำหนด..อายุไว้..ให้อำลา คนใหม่มา..เราต้องไป..ใช่อยู่เลย 166/47 ใช่อยู่เลย..ความสุข..กับความทุกข์ มีเคล้าคลุก..ต่างสลับ..กันไปมา ไม่เคยมี..สุขหรือทุกข์..ตลอดเวลา มีปัญญา..ตรองดู..ก็รู้เอง 166/48 ก็รู้เอง..มีนินทา..มีสรรเสริญ เป็นผู้เดิน..บนโลกนี้..ย่อมมีแน่ จะเป็นคน..รวยจน..ก็แล้วแต่ จะหนุ่มแก่..มีทั้งนั้น..ทุกท่านเลย 166/49 การนินทา..ฆ่าคนได้..ด้วยใช้ปาก ตายกันมาก..สาเหตุุจาก..ใช้วาจา ไม่รู้จริง..พูดใส่ไข่..คล้ายสั่งฆ่า เนื่องจากว่า..คนเขลา..หูเบาเชื่อ 166/50 หูเบาเชื่อ..เอานินทา..มาเสริมต่อ ทำมากบ่อ..มากหลุม..ปกคลุมไว้ ไม่รู้คิด..โง่เขลา..ผ่านเข้าไป ก็จุดไฟ..เผาตน..คนทั้งปวง 166/51 คนทั้งปวง..ติดปวง..โลกธรรม เราจงนำ..ใจตัด..สลัดบ่วง โลกธรรม..แปดนี้..ที่หลอกลวง เรื่องทั้งปวง..อย่ายุ่ง..มุ่งทางธรรม 166/52 มุ่งทางธรรม..นำไป..ไม่กังวล อย่าไปสน..โลกธรรม..จำเอาไว้ ทุกสิ่งอย่าง..ต่างก็เสื่อม..สลายไป เกาะเอาไว้..ก็มัดคอ..รอวันตาย 166/53 รอวันตาย..มองกาย..เคยสวยหล่อ ที่แตกหน่อ..ขึ้นมา..มีบ้างไหม ที่ทรงตัว..ไม่มีเสื่อม..สลายไป วัตถุใด..ที่ไม่เก่า..ไม่มัวหมอง 166/54 ไม่มัวหมอง..ลองมอง..ตั้งแต่เกิด ดูเอาเถิด..แต่เล็ก..จนเติบใหญ่ มีสภาพ..ร่างกาย..อันเปลี่ยนไป ดีเท่าใด..ในที่สุด..ก็ทรุดโทรม 166/55 ก็ทรุดโทรม..เสื่อมทราม..ตามเวลา เป็นผู้มา..แล้วก็ไป..ไม่หยุดนิ่ง เกิดมารู้..ดูให้เป็น..เห็นทุกสิ่ง จงอย่าวิ่ง..วุ่นวาย..ใช้ปัญญา 166/56 ใช้ปัญญา..อย่าสนใจ..ในกายเรา ในกายเขา..ก็อย่าสน..คนเหมือนกัน อีกวัตถุ..ธาตุใดใด..ทุกสิ่งอัน ทางห้ามมัน..ไม่ให้พัง..ยังไม่มี 166/57 ยังไม่มี..ดีทุกอย่าง..ก็ยังตาย มันน่าอาย..กลัวความจริง..แห่งชีวิต อายุยืน..แต่สุดท้าย..ตายสนิท เพราะชีวิต..เป็นเช่นนี้..หนีไม่พ้น 166/58 หนีไม่พ้น..สนใจ..ทำไมมี ทรงความดี..หนีไปได้..หนีไปพ้น หลังความตาย..ไม่หวนกลับ..มาเป็นคน รู้ฝึกตน..ผลย่อมมี..ดีย่อมมา 166/59 ดีย่อมมา..ปรากฏ..แก่จิตตน ผู้อดทน..อดกลั้น..ไม่หวั่นไหว มีปัญญา..ปัญหามาก..ฉากได้ไว รู้มั่นใจ..ในดี..นี่คือทาง 166/60 นี่คือทาง..แห่งเรา..สู่เป้าหมาย ปัญญาฉาย..สาดส่อง..ทางมองเห็น อันเป็นทาง..สีทอง..มองให้เป็น ก็จะเห็น..เป้าหมาย..ที่ปลายทาง
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
