หลังจากผ่านอาทิตย์แรกไปได้...ด้วยความเหงา.ตลอดเวลาคิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อนๆที่เมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสมัยเรียน เพื่อนที่ทำงานเก่า...กลายเป็นคนติด internet มากๆ กลับมาปั๊บ ต้องออนไลน์ปุ๊บ มาคอยดักจับเพื่อนๆที่หลงออนไลน์เข้ามา หุหุหุ แล้วก็คุยไปซะหมดทุกคน..ไม่มีคืนไหนที่เข้านอนก่อนตีหนึ่งตีสองเลย..เป็นอย่างงี้ตลอดเวลา น้องที่อยู่ที่บ้านเค้าก็เอาไมค์มาให้ก็เลยได้คุยกะเพื่อนๆที่เมืองไทยผ่านทางเนต โปรแกรมที่เราเลือกใช้คุยกันก็คือ skype (ไม่ได้โปรโมตให้นะ) แต่ว่าเสียงมันรู้เรื่องดีแล้วก็ฟรีด้วย..(อันนี้เรื่องหย่ายย)
ตื่นเช้านั่ง subway ไปโรงเรียน ที่นิวยอร์คนี่ยกให้อย่างหนึ่งคือเรื่องการเดินทาง ไม่ว่าจะไปไหน สะดวกสบายไปหมด เพราะว่าเค้าวางระบบการเดินทางไว้ดีมากๆ เจาะไปหมดทุกที่ ค่าเดินทางแต่ละครั้งก็คือ 2 $ ไม่ว่าจะใกล้หรือว่าไกล จ่ายเท่ากันหมด แต่เราต้องซื้อตั๋วรายเดือนจะได้ประหยัดค่าใช้จ่าย ก่อนจะซื้อต้องคำนวณว่าเดือนนี้เราต้องใช้ทุกวันรึป่าว ถ้าต้องใช้ทุกวันก็ซื้อรายเดือนดีกว่า ราคาก็คือ 76 $ ใช้ได้ไม่จำกัดจำนวน ถือว่าคุ้มมาก เพราะว่านอกจากไปเรียนบางครั้งก็ต้องเดินทางไปดูโน่นดูนี่ หรือที่เราเรียกขานกันว่า Window Shopping นั่นหล่ะ หุหุหุ ถ้าไม่อยากซื้อรายเดือนเค้าก็มีรายอาทิตย์ให้เหมือนกันนะ..แต่จำราคาไม่ได้ ประมาณ 24 $ ได้มั้ง..(ไม่แน่ใจแฮะ)
โรงเรียนที่เราอยู่เนี่ยใกล้กับย่านร้านอาหารเกาหลี หรือที่เค้าเรียกๆกันว่า Korean Town ทั้งสายมีแต่ร้านอาหารเกาหลีหลายร้านมาก ช่วงสองสามอาทิตย์แรกนี่กินมันเข้าไปอาหารเกาหลีหน่ะ เนื่องจากไม่รู้ว่าร้านอาหารไทยอยู่ที่ไหนบ้าง อีกอย่างเพื่อนในห้องเป็นเกาหลีซะเยอะก็เลยกินแต่อาหารเกาหลีเป็นส่วนใหญ่ ราคาประมาณ 8 $ รวมทิปแล้ว แต่ถ้าอยากกินถูกกว่านั้นก็มีเหมือนกัน จะเป็นร้าน daily คือคล้ายๆบุฟเฟ่บ้านเราแต่ตักเสร็จปั๊บ ไปชั่งน้ำหนัก แล้วก็จ่ายตามน้ำหนัก ถ้าไม่หนักมากก็ราคาไม่แพงเท่าไหร่ ซุปก็ประมาณ 1-2 $ น้ำที่นี่ ถ้าเป็นน้ำเปล่า ขวดนึงก็ประมาณ 1 $ ตามท้องตลาดหรือร้านอาหารทั่วไป น้ำอัดลมก็ประมาณ 1.25-1.50 $
กินแต่อาหารเกาหลีก็เบื่อๆเหมือนกันก็เลยปฎิวัติไปกินอาหารเวียดนามกันเลย..เพื่อนๆชอบกันมาก นึกว่าเป็นอาหารไทย..ฮ่าๆๆ มีผัดไทด้วยนะ..เกือบทุกร้านใช้ชื่อว่าผัดไท เหมือนบ้านเราเลย..ไม่ว่าจะเป็นจีน เวียดนาม มาเลย์ เฮ้อ..แต่ของไทยอาหย่อยสุด...
เอาไว้ฉบับหน้าจะมาเล่าใหม่ดีกว่า..ตอนนี้ได้เวลานอนแล้ว อีกอย่างต้องค่อยๆนึกลำดับเรื่องราว..รู้ตัวว่าเขียนสะเปะสปะ แต่มือใหม่หัดขับก็อย่างงี้อ่ะนะ..อย่าเพิ่งบีบแตรไล่ก็แล้วกันนะคะ.
ขอให้สนุกกับชีวิตในนิวยอร์คนะคะ