ช่วงนี้เป็นช่วงทุกข์มากๆ (แค่อยากระบาย)
เช้าตื่นขึ้นมา เราจะมีความหวังว่า วันนี้แหละ ต้องมีที่ใดที่นึง เรียกเราไปสัมภาษณ์งานแน่นอน
แล้วความหวังต่างๆ มันก็จางลงไปตามเงาแดดที่ทอดผ่านจากเช้าจรดเย็น
จนพักนี้เราเริ่มคิดว่า หรือว่าจริงๆ แล้ว การทำดี การช่วยเหลือคนอื่น การทำนั่น ทำนี่ เพื่อคนอื่นนั้น มันไม่ได้จะช่วยอะไรให้กับผู้กระทำเลย
การเป็นคนกตัญญู แม้ไม่สามารถ 100% แต่ก็พยายามเท่าที่จะทำได้
เรารอทุกวัน สมัครงานทุกที่ ที่ดูแล้วเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เป็นเรา
แต่
ไม่เคยมีสักวันที่ความหวังจะเป็นจริง
เมื่อวาน...แว่นหักอีก
เรางี้น้ำตาซึมเลย
เฮ้ย! คนตกงานมา 3 ปีแล้ว แม่ป่วย พ่อป่วย ไม่มีปัญญาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พ่อแม่ได้ทั้งหมด ตัวเองยังมาแว่นสายตาหักอีก
ชีวิตมันจะบัดซบอะไรขนาดนั้น
ค่าแว่นไม่ได้ถูกเลยนะ สายตาเยอะ ค่าตัดแว่นทีเกือบหมื่น เหงื่อตกเจียนบ้า
วันนี้
เราจุดธูปอธิษฐานต่อหน้าพระ
ถามพระว่า
ถ้าความดีมันส่งผลดีกับผู้กระทำจริง ขอให้มีใครเรียกเราสัมภาษณ์งาน ภายใน 7 วันนี้ด้วยเถิด
ถ้าภายใน 7 วันนี้ ทุกอย่างเงียบเฉย
แสดงว่าสิ่งที่เราเชื่อมาทั้งชีวิตว่า "ทำดีแล้วต้องได้ดี" มันไม่เป็นจริง
ไม่รู้จะทำไงกับชีวิตตัวเองยามนี้แล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ความดีที่ทำไม่สูญไปไหนยังอยู่กับเราเสมอ เพียงแต่อาจยังไม่ส่งผล เพราะกรรมไม่ดีมันแรงกว่า ก็ทำดีต่อไป บางทีคนเราอาจไม่จำเป็นต้องเป็นลูกจ้างเขา ดวงคุณอาจหาอะไรทำเองขายเองรวยเองก็ได้นะจ๊ะ อย่าต๊อแต้