ความฝันสมัยเด็ก อยากเป็นหมอ อาจเพราะเป็นคนเรียนเก่ง ความจำดี คนรอบข้างเลยบอกว่าน่าเรียนได้
สมัยเด็กตั้งแต่ประถมถึงมัธยมต้น ได้ที่ 1 ของโรงเรียนมาตลอดเกือบทุกเทอม ทั้งที่ไม่เคยอ่านหนังสือเตรียมสอบเลย อาศัยเพียงตั้งใจเรียนในห้องก็สอบได้คะแนนเต็ม
ความฝันกระจัดกระจายเอาเมื่อตอนสอบเรียนต่อ ม.ปลาย เพราะสอบไม่ติดเตรียมอุดม
จำได้ว่าวันนั้นกลับมาบ้านร้องไห้ราวกับโลกทั้งใบมันแตกสลายไปกับการสอบเพียงครั้งเดียว
แต่ก็เพียงวันเดียวเท่านั้น วันรุ่งขึ้นก็หาที่สอบเรียนต่อ ม.ปลายใหม่แบบซังกะตาย
ปรากฏว่าสอบที่ไหนก็ได้หมด เพราะสมัยนั้นการสอบรอบ 2 จะสอบไม่ตรงกัน แต่ใกล้ๆ กัน
เราก็เลยเลือกโรงเรียนที่เราสอบได้อันดับต่ำสุด คืออีกไม่กี่คนก็หลุดกระดานประกาศผลแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าที่นี่มีคนเก่งกว่าเราเยอะมาก
ตอนเรียน ม.4 ก็เหมือนเดิม เราอยู่ห้องบ๊วยของสายวิทย์ และเราไม่เคยทบทวนตำราเรียน
ปรากฏว่า เราจบม.4 ด้วยคะแนนที่ดีมาก จนเค้าย้ายเรามาเรียนห้องคิงตอน ม.5
และจุดนี้เองที่เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง หันมาทบทวนตำราเรียน ท่องจำศัพท์ยากๆ ในวิชา ชีวะ
ปรากฏว่า เราได้คะแนนท้ายๆ ของห้องซะงั้น
และเพราะเหตุนี้เองความฝันที่อยากเรียนหมอของเราเลยค่อยเลือนหายไป
ทั้งที่เราชอบเรียนวิชาชีวะมาก แต่ดันจำชื่อไฟลัมและศัพท์วิชาชีวะไม่ได้เลยซักกะคำ
ทั้งที่เราพยายามท่องๆๆ จดๆๆ แต่สอบออกมาดันได้ 3 เต็ม 20
เห็นคะแนนแล้วช้ำใจมาก
แต่สุดท้ายเราก็สามารถสอบติดมหาวิทยาลัยที่อยากเข้าได้สำเร็จ ในคณะที่ไม่เคยหวังจะได้เรียน (บอกแล้วไงอยากเป็นหมอ)