วันนี้ตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกใหม่
อยู่ดีๆ ก็รู้สึกหลุดจากความรู้สึกแย่ที่มันกดทับเรามาหลายสัปดาห์ (จะว่าไปก็ 2 สัปดาห์เอง)
ชีวิตเริ่มเข้าสู่โหมดปกติ ออกกำลังกาย 30 นาที รดน้ำต้นไม้ ให้ความหวังตัวเอง แล้วก็ทำกับข้าวเล็กๆ น้อยๆ เป็นอาหารเช้า
จริงๆ แล้วเราก็ไม่อยากจะโกรธเกลียดเคียดแค้นชิงชังใครหรอก
แต่ตอนนี้เรารู้ตัวแล้วว่า
ความดีมันไม่ได้ช่วยให้เราลุกขึ้นยืนได้ การที่เราอโหสิให้ "อีนั่น" พยายามจะไม่จองเวรนั้นยิ่งทำให้เราท้อ เพราะชีวิตอยู่อย่างไม่มีหวังเลย
ความเกลียด ความแค้นต่างหาก ที่ช่วยให้เรายืนอยู่ได้
ก็ในเมื่อเหล่าทวยเทพต่างเมินเรา ไม่ได้สนใจจะช่วยเหลือเราเลยซักนิด (แม้ว่าเราจะพยายามช่วยตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย)
มันก็เหมือนกับเป็นการผลักดันเราให้หันหน้าเข้าหาเหล่ามาร
และเหล่ามารนี่เองที่เป็นกำลังใจให้ความหวัง
ถ้าไม่เลือกที่จะคิดชั่วบ้าง มันก็คงไม่ได้แล้วล่ะ เพราะที่ผ่านมามันไม่ไหวจริงๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [