วันที่ฝนตก

วันนี้ฝนตกด้วยล่ะ ดังนั้นแผนการที่จะไปทำงานเลยมีอันตกไป เพราะอยากนอนฟังเสียงฝน สูดกลิ่นไอดินอยู่กับบ้านซะแล้ว (คนนิสัยไม่ดีเนอะ ตั้งใจทำงานแล้วดันขี้เกียจ)
เราชอบฟังเสียงฝนตก ไม่ต้องหนักมาก แค่มีเสียงเปาะแปะบ้างเล็กน้อย แล้วอาจมีละอองฝนแอบกระเด็นมาโดนหน้าต่างกระจกบ้างยิ่งดี โอ๊ย!สุขใจซะไม่มีอ๊ะ ถ้าแถมด้วยกลิ่นไอดินนะ อืมม์ อารมณ์กวีจะออกทันทีประมาณว่า

ฝนเจ้าขามาตกตรงหน้าบ้าน
เจ้าเจือจานความเหงามาให้ฉัน
อยู่เงียบเงียบลอยผ่านไปวันวัน
จนถึงจันทร์ก็ตาเหลือกเกือบสายเอย

ตั้งแต่เด็กแล้วที่เราใช้ชีวิตอยู่กะดินตามร่องสวน และต้นไม้ใบหญ้า เรารู้สึกตัวเองมาตลอดมาเราก็เหมือนต้นหญ้าต้นนึง ไม่ใช่ไม้ใหญ่ที่จะใช้เป็นที่อาศัยของใครต่อใครได้ เราเลยไม่ค่อยกล้ายื่นมือไปช่วยอะไรใครมากนัก เพราะแค่เรื่องของตัวเองบางทีก็แทบแย่แล้ว
การเกิดมาในครอบครัวระดับกลางเกือบล่างทำให้เราต้องดิ้นรนตั้งแต่เด็ก ความที่พ่อกับแม่เป็นคนมีการศึกษาน้อย ทางเลือกชีวิตของพ่อกับแม่จึงมีไม่มากนัก แต่โชคดีหน่อยตรงที่ พ่อมีความรู้เรื่องการทำอาหารมากมาย ก็เลยได้ทำงานเป็นพ่อครัวในโรงแรม หรือร้านอาหารตามแต่จังหวะชีวิตจะพาพ่อไป

บ่อยครั้งที่เราเห็นพ่อตกงาน
บ่อยครั้งที่เงินในบ้านเราเหลืออยู่ไปถึง 1 บาท
บ่อยครั้งที่พ่อไม่กลับบ้าน เพราะต้องไปทำงานชนิดที่ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย ในช่วงชีวิตของพ่อตอนทำงานในครัวของโรงแรม
แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เราจะเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน

เราเคยถามแม่ว่า ถามจริงๆ เถอะไม่เคยทะเลาะกับพ่อเลยเหรอ (เพราะเราเห็นคุณน้าคุณป้าข้างบ้านทะเลาะกับสามีเขาบ่อยๆ คือกลัวไม่ทันสมัยง่ะ)
คำตอบของแม่คือ “ทะเลาะกันบ่อยไป แต่ทุกครั้งจะทะเลาะกันแบบกระซิบกระซาบ เพราะไม่อยากให้ลูกรู้ว่าทะเลาะกัน กลัวลูกจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา” (แต่ไหงแม่ชอบทะเลาะกะเราหว่า สงสัยไม่กลัวลูกมีปัญหาจริง)

อากาศแบบนี้ นอกจากอยากอยู่บ้านยังไม่พอนะครับ มันทำให้เราอยากนอนเฉยๆ หลับตา แม้กระทั่งหนังสือที่เขียนค้างไว้ยังไม่ค่อยกระเตื้องเล้ยจริงๆ
วันนี้ตั้งใจว่า จะอยู่บ้านปั่นต้นฉบับ อุตส่าห์ออกไปหากาแฟสดรสชาติเข้มมากิน ด้วยหวังว่าจะทำให้ตาสว่าง แต่ผิดคาด เพราะดื่มเข้าไปแล้วไหงง่วงได้หว่า จะว่าเขาเอาเม็ดมะขามมาบดแล้วชงให้เราดื่มก็ไม่ใช่ เพราะตอนบดกาแฟเราก็ดูเขาทำอยู่นี่นา
เลยสรุปได้ว่า กาแฟสดจะงดแสดงผลในวันที่มีฝนตก เพราะวันนี้เราเอาแต่สลึมสลือทั้งวัน เรียกได้ว่า นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นรับประทาน เลยเชียวล่ะ

ตอนนี้ขอไปนอนต่อจากเมื่อหัวค่ำนะครับ

Create Date : 24 กรกฎาคม 2548 Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 21:38:39 น. Counter : 588 Pageviews.		5 comments
Share Tweet