Group Blog All Blog
|
ต้นไม้ที่ไม่คุยกับแม่ หนังสือเล่มนี้อ่านรวดเดียวจบได้ในเช้าวันอาทิตย์ หนังสือประกอบด้วยเรื่องสั้นพร้อมภาพวาดประกอบ 9 เรื่อง เราชอบเรื่องสุดท้ายที่สุด...ต้นไม้ที่ไม่คุยกับแม่ ไม่อยากสปอยล์ด้วยการบอกว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร (เอาเป็นว่าดีก็แล้วกัน) เป็นเรื่องนี้ดีที่สุด ส่วนอีก 8 เรื่องก็นานาจิตตังอะนะ อาจมีทั้งคนชอบ คนชัง ส่วนเราไม่ขอบอกว่าเป็นอย่างไร เพราะต่อไปนี้ตั้งใจแล้วว่าจะคิดบวกให้ได้ อย่างเมื่อก่อน ก่อนจะตกงาน สิ่งที่เราชอบของเรื่องนี้คือ ความคิดที่คล้ายกับที่เราคิด เราเชื่อมาตลอดว่า ต้นไม้มีความรู้สึก ต้นไม้ชอบฟังเพลงเพราะๆ เบาๆ ถึงเราไม่เคยคิดว่าต้นไม้จะพูดได้ แต่เราก็พูดกับต้นไม้ที่บ้านทุกวัน อย่างน้อยก็ทักทายกันในตอนเช้า แอบดมดอมใบอ่อนทุกวัน โดยเฉพาะต้นโหระพาที่เราปลูกเอาไว้หน้าบ้าน ทุกครั้งที่เราเดินผ่านแล้วเอามือลูบเบาๆ ที่ใบเค้า เราจะได้กลิ่นหอมของโหระพาทักทายเราตอบทุกครั้ง แต่ถ้าเราเดินผ่านเฉยๆ โดยไม่สัมผัสใบเค้า ก็จะไม่มีกลิ่นอะไรให้รับรู้เลย แล้วแบบนี้จะไม่ให้เราคิดได้อย่างไรว่า ต้นไม้ถึงไม่มีตาก็สามารถรับรู้ได้ถึงการสัมผัส และการฟัง ด้วยเหตุนี้เองก่อนที่เราจะเด็ดใบไม้ ไม่ว่าจะเป็นกระเพรา โหระพา หรือใบอะไรก็แล้วแต่ เราจะต้องบอกกล่าวกับเจ้าของใบเหล่านั้นทุกครั้ง และหลังพระอาทิตย์ตกดิน เราจะไม่เคยเด็ดใบของต้นไม้ใดๆ ในบ้านเลย ถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นจริงๆ อาจรู้สึกไปเองก็ได้ว่า ถ้าต้นไม้หลับ แล้วเราไปแอบเด็ดใบของเค้า เค้าอาจเจ็บจนนอนไม่หลับไปทั้งคืนก็เป็นได้ บางคนไม่เข้าใจเราในเรื่องนี้ ก็คิดเลยเถิดไปเลยว่าเราเล่นคุณไสย์อะไรซักอย่าง ถึงห้ามเด็ดใบไม้ในยามกลางคืน เราก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าเค้าจะเชื่อไหม กับการที่เราบอกเค้าว่า "เกรงใจต้นไม้" 
|
ปีกไม้หอม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] เป็นนักเขียน เป็นอาจารย์ เป็นพ่อบ้าน เป็นพ่อครัว เกิดในตระกูลหมอดู รับสอน VBA บน Access และ VBA บน Excel ทั่วราชอาณาจักร รับแนะแนวทางชีวิตด้วยไพ่ทาโร่ต์และเบอร์มือถือ
Link |
|||||||||||||
