Group Blog All Blog
|
เวิ่นเว้อถึงแม่ เรื่องน่าน้อยใจในชีวิตตัวเองเกิดขึ้นได้บ่อยมาก สมัยเด็กๆ เคยน้อยใจชีวิตตัวเองมากมาย ประมาณว่าไม่รู้จะเกิดมาทำไม จนก็จน เงินจะเรียนหนังสือนี่จะมี ไม่มี ต้องคอยลุ้นอยู่ทุกเทอม เพราะแม่ขายยำอยู่ในตลาด ที่ไม่ใช่ตลาด แค่เป็นทางผ่านของคนทำงานโรงงานเท่านั้น แต่พ่อค้าแม่ค้ามารวมตัวกันขายของแบบรถเข็น เราจำได้ว่าวันนั้นฝนตก แม่เราต้องตากฝนขายยำ ภาพที่แม่เอาถุงก๊อปแก๊ปคลุมหัว แล้วรอด้วยความหวังว่าจะมีลูกค้ามาสั่งยำอะไรซักอย่าง ส่วนเรานั่งหลบฝนอยู้ใต้ชายคาตึกแถวที่อยู่ด้านหลัง ตอนนั้น เราร้องไห้ น้ำตากับน้ำฝนปนกันจนแยกไม่ออก บอกได้เพียงแผลที่อยู่ในใจว่า อนาคตเราจะยอมให้แม่ลำบาก เรายอมทิ้งโอกาสที่จะไปเรียนต่อที่นอร์เวย์ ด้วยเหตุผลเด็กๆ ตอนนั้นว่า "ห่วงพ่อแม่ ไม่อยากไปไกล" วันนี้เราทำไม่สำเร็จ แม้กระทั่งตอนที่แม่ป่วย เรายังไม่สามารถจะหาเงินมารักษาแม่ได้เลย โชคดีที่น้องชายเรามีงานทำ มีเงินเดือน ประกอบกับจังหวะที่ได้รับการช่วยเหลือจากมูลนิธิโรคมะเร็งของโรงพยาบาล แม่ถึงผ่านวิกฤตินี้ได้ โดยอาศัยเงินจากเราเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับเงินจากน้องชาย วันนี้ความรู้สึกแบบนั้นกลับมาอีกครั้ง เมื่อไม่กี่วันที่น้องชายกับเราเจอกันที่บ้านพ่อแม่โดยไม่ได้นัดหมาย น้องชายพาพ่อกับแม่ไปกินซูกิชิกัน เราขอบาย ด้วยเหตุผลที่ว่าเราไม่กินอาหารประเภทนี้ โดยซ่อนอีกเหตุผลเอาไว้ในส่วนลึกที่สุด เราไม่มีเงิน เราไม่อยากให้น้องชายเราจ่ายเงินค่าอาหารให้เรา เรื่องนี้ตอกย้ำความล้มเหลวในชีวิตให้กับเราจะแทบล้มทั้งยืน อยากให้แม่รู้ว่า ทุกวันนี้แม้ลูกจะขี้เกียจบ้าง ขยันบ้าง แต่ลูกคนนี้ก็พยายามนะ พยายามจะหารายได้ ด้วยหวังว่ารายได้นี้จะสามารถทำให้พ่อ-แม่อยู่ได้อย่างไม่ลำบาก ถึงแม้จะไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ก็ตาม
|
ปีกไม้หอม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] เป็นนักเขียน เป็นอาจารย์ เป็นพ่อบ้าน เป็นพ่อครัว เกิดในตระกูลหมอดู รับสอน VBA บน Access และ VBA บน Excel ทั่วราชอาณาจักร รับแนะแนวทางชีวิตด้วยไพ่ทาโร่ต์และเบอร์มือถือ
Link |
|||||||||||||
