Group Blog All Blog
|
วันที่ท้อ จาก "ปีกไม้หอม" กลายเป็น "อืมม์ ครับ" ได้อย่างไร เอาไว้จะมาบันทึกในวันหลัง วันนี้ขอเล่าเรื่องคาใจหน่อย จะ Post ใน Pantip มันก็ดูเอิกเกริกไปนิด เพราะโลกนั้นมันใหญ่มาก อีกอย่างเกรงใจ "เกรียน" ด้วย นึกไปนึกมาก็จำได้ว่าเคยเปิด Blog ไว้นี่นา ดังนั้น Blog นี้จึงเป็นที่ลงของข้อความในใจ ที่เล่าให้ใครฟังได้ แต่หาคนเข้าใจยาก ตั้งแต่วันที่เราก้าวออกมาจากที่ทำงาน ด้วยหัวใจที่เจ็บร้าว ทั้งที่เค้าไม่ได้ไล่เราออก แต่บีบคั้นเราทุกหนทาง จนเราทนไม่ไหว อยู่ก็คงตาย (คงตายสักวันเพราะอุบัติเหตุทางถนน) ไปก็คงไม่รอด (แต่มันก็ต้องไป) การตั้งจิตอธิษฐานกับพระที่ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง สิ่งเหล่านี้มันทำให้ศรัทธาของเราสั่นคลอนอย่างมาก เกือบหมดศรัทธาในการทำความดี เกือบเลิกคิดที่จะช่วยเหลือคนอื่น เพราะสิ่งเหล่านี้มันกลับย้อนมาทำร้ายเราในภายหลัง อดีตเจ้านาย ที่เราเคยช่วยเหลือโดยที่ไม่ได้หวังว่าเค้าจะมาตอบแทนอะไรเรา แค่รู้สึกดีกับเราก็พอแล้ว แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น คนที่เราเคยช่วยเหลือในยามที่เค้าทุกข์ยากทางจิตใจ กลับมาทำร้ายเราในวันที่เค้ามีอำนาจ ประมาณชาวนากับงูเห่าชัดๆ (บังเอิญว่าเราไม่รู้ว่าเธอคือนางงูเห่าน่ะ) จนสุดท้ายเราต้องระเห็ดออกจากงานในวัยที่การหางานใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย บอกตรงๆ ว่าแค้นมาก ตื่นขึ้นมาตอนเช้าเราจะนึกแช่งชักหักกระดูก "อี" เป็นคนแรกของวัน แต่ก่อนจบวันคือเมื่อถึงเวลานอน เราก็นึกอโหสิให้ "เธอ" ทุกคืนเช่นกัน ชีวิตเรามันวนเวียนอยู่อย่างนี้วันแล้ววันเล่า พยายามที่จะหลุดจากวงเวียนนี้ แต่ไม่สำเร็จสักที ตลอดชีวิต เราใช้ชีวิตอยู่ในกฏเกณฑ์หรือกรอบของบริเวณที่เราอยู่เสมอ อยู่บ้าน เราไม่เคยจะทำอะไรให้เป็นการรบกวนรอบบ้าน มีแต่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลคนอื่น อยู่ที่ทำงาน เราคอยช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานทุกคน แม้คนนั้นมันจะเคยแย่งแฟนเราไป เราไม่เคยทำผิดกฏร้ายแรง อย่างมากก็แค่แอบเอาขนมเข้ามากินที่โต๊ะทำงาน หรือแอบแช๊ตกับเพื่อนในเวลาทำงานนิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่วันนี้เรารู้สึกว่าเราไม่เหลืออะไรเลย เงินเดือนที่เคยมีมากมาย แต่เราให้คนอื่นหมด (เมีย & แม่) โดยเหลือติดตัวแค่พอใช้ วันนี้เราไม่มีเงินเดือน ไม่มีรายได้ที่พอเป็นหลักประกันให้คนรอบข้าง บ่อยครั้งที่เราแอบร้องไห้ให้กับการออกจากงาน เราไม่ได้เสียใจที่ออกจากงาน ไม่รู้สึกตัดสินใจผิดซักนิดกับการออกจากงาน แต่เราเสียใจที่เราต้องออกจากงาน (งงมั๊ย) เราอยากมีรายได้ที่พอจะดูแลครอบครับ พอจะดูแลพ่อแม่ที่ชราภาพแล้ว เราอยากมีเงินทำบุญ เราอยากทำงานภายใต้สภาวะกดดันที่เราก่นด่ามันอยู่ทุกวันในวันวาน แต่วันนั้นมันคงไม่มีอีกแล้ว สิ่งที่เราเหลืออยู่ตอนนี้คือ ศรัทธาในการทำความดีอันน้อยนิด กับการช่วยเหลือสังคมอีกเล็กน้อย ที่พอจะต้านทานพลังความแค้นอันยิ่งใหญ่ที่เกิดอยู่ทุกวัน
|
ปีกไม้หอม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] เป็นนักเขียน เป็นอาจารย์ เป็นพ่อบ้าน เป็นพ่อครัว เกิดในตระกูลหมอดู รับสอน VBA บน Access และ VBA บน Excel ทั่วราชอาณาจักร รับแนะแนวทางชีวิตด้วยไพ่ทาโร่ต์และเบอร์มือถือ
Link |
|||||||||||||
