ความเจ็บร้าว

เฮ้อ! ไม่อยากขึ้นต้นไดอารี ด้วยเสียงถอนใจเล้ย...จริงๆ แต่วันนี้มันมีอะไรๆ ทำให้เป็นแบบนี้ก็เลยรู้สึกแย่ๆ นิดหน่อย ก็เจ้าน้องสาวตัวแสบน่ะสิ สงสัยจะโตเกินกว่าที่จะสอนได้กระมัง แต่ถึงอย่างไรเราก็มองว่าเค้าเด็กอยู่ดีแหละ (เพราะอายุต่างกัน 10 ปี up) แม้จะบรรลุนิติภาวะแล้วก็ตาม แต่การกระทำหลายๆ อย่างที่ทำให้รู้สึกขวางหูขวางตาชอบกล อย่างเรื่องเจอผู้ใหญ่แล้วไม่ทักทาย ทำเฉยๆ เหมือนไม่รู้จักกัน โดยให้เหตุผลว่า “ทีคนนั้นเขายังไม่มีมารยาทกะเค้าเลยนี่นา”

มันก็ถูกแหละว่าผู้ใหญ่ทุกคนก็ไม่ใช่จะมีมารยาทไปซะทั้งหมด ก็คงเหมือนกับผู้ใหญ่ทุกคนไม่ใช่คนดี มันมีคนนิสัยไม่ดีปะปนอยู่บ้างเป็นเรื่องธรรมดา
แต่สิ่งนึงที่เราถูกสอนมาแต่เด็กคือ

“ความสุภาพ ไม่เคยทำร้ายใคร”

ซึ่งมารยาทที่ดี ก็ถูกแฝงรวมไปกับความสุภาพแล้วด้วย
นี่แหละคือสาเหตุของเสียง “เฮ้อ!” ในตอนขึ้นต้นไดอารี คือถ้าไม่เคยเจอกับตัวเองก็คงไม่กล้าบอกหรอกนะ ว่าความสุภาพ มันเคยช่วยชีวิตเราไว้จริงๆ หลายครั้งด้วย

เท่าที่จำได้ก็ โทรศัพท์ลึกลับที่โทรมาเราในตอนดึกคืนนึง
เสียงของสายฝั่งโน้นเป็นเสียงของผู้ที่ไม่ชัดเจนในเพศของตนเอง พร้อมกับคำพูดว่า “คืนนี้คุณ.xxx.แล้วหรือยัง” สลับกับข้อความที่อยู่ในทำนองเรื่องใต้เข็มขัดอะไรประมาณนั้น (เห็นมีแต่วงการมวยที่ห้ามชกใต้เข็มขัด ทำไมโทรศัพท์ไม่มีกฎคล้ายๆ อย่างนี้มั่งหว่า ปรับฟาล์วยึดเบอร์)

ส่วนทางเราเหรอ คงเป็นเพราะความง่วง + ความไม่เต็มบาทส่วนตัว (ไม่ควรเลีบนแบบ) แม้จะตาสว่างโพลงเพราะไม่คิดว่าจะมาเจอด้วยตนเอง แต่พอมีสติ ก็ตอบกลับไปว่า ไม่ครับ...ครับ...ขอบคุณครับ...ครับ ไปตามเรื่อง

จนถึงที่สุด เมื่อความอดทนทะลุขีดจำกัด
เสียงกรีดร้องของฝั่งตรงข้ามก็ดังขึ้นมาว่า

“กรูว่ากรูบ้าแล้ว เมิงบ้ากว่ากรูอีก”

แล้วก็กระแทกหูโทรศัพท์โครม...(หูอื้อเลยอ๊ะ)
แล้วจากนั้นก็ไม่เคยเจออีกเลย (ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณคนนั้นเสียอรรถรสในการใช้โทรศัพท์)

กลับมาเรื่องน้องสาวเราต่อ
สงสัยเราคงเป็นตาแก่ขี้บ่นมั๊ง ก็บ่นว่าไปเรื่องมารยาทแหละ ปรากฏว่าสิ่งที่ได้กลับมาเหรอ

“พี่แคร์คนอื่นมากกว่าเค้า ไม่เคยสนใจหรอกว่าเค้าจะรู้สึกอย่างไร”
อยากบอกน้องว่า พี่ไม่แคร์คนอื่นหรอกนะ คนอื่นเขาจะไม่มีมารยาทอย่างไร มันก็เรื่องของเขา แต่พี่อยากให้น้องของพี่มีมารยาท และความสุภาพเป็นเกราะคุ้มภัย

“พี่น่ะคิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดถึงเค้าเลย เค้าเกลียดพี่”
เราสะอึกเลยกับคำนี้ เราไม่แน่ใจหรอกนะว่า การสอนมารยาทให้ใครสักคนที่เราหวังดีเนี่ยะ คือความเห็นแก่ตัวหรือเปล่า แต่การที่เราหยิบยื่นสิ่งที่เราคิดว่าดีให้ แล้วกลับมาเกลียดเรานี่มันเป็นความเจ็บปวดนะ

(ถ้าใครอ่าน ไดอารี่วันนี้ แล้วกำลังเกลียดพ่อแม่ตัวเองด้วยเรื่องที่เขาขัดใจ รู้ไว้เถอะ ว่าคุณกำลังทำให้เขาเจ็บปวด...มากด้วย เหมือนผมตอนนี้ไง)

น้องสาวของพี่ พี่ไม่เกลียดน้องตอบหรอกนะ เมื่อก่อนพี่รักน้องอย่างไร วันนี้พี่ก็ยังรักอย่างนั้นอยู่ วันไหนอยากกลับมาก็กลับมาได้เสมอ แต่ถ้าจะให้พี่เลิกสอนสิ่งดีๆ น่ะ พี่ทำไม่ได้หรอก

ระบายเรื่องแรกจบ มาดูความอัดอั้นเรื่องต่อไป
โทรศัพท์มือถือครับ วันนี้เปลี่ยนมือถือ จากระบบเดิมที่เขาลือกันว่า ชัดเป๊ะทุกที่ทั่วไทย แต่ไหงที่บ้านเรากลับไม่มีสัญญาณหว่า ไม่ได้ปล่อยไว้เฉยๆ ด้วยนะ โทรไปร้องเรียนแล้วด้วย ซึ่งแต่ละครั้งก็ได้รับคำตอบที่แตกต่างกันออกไป เช่น

ครั้งแรก ทางเขาทำเสียงแปลกใจ ราวกันว่าเราไปใช้โทรศัพท์ระบบเค้าที่ดาวอังคารหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
ถูกล่ะ ถึงผมจะมาจากดาวอังคาร แต่ผมยืนยันได้ว่าผมไม่เคยไปใช้มือถือระบบคุณที่ดาวดวงอื่น อีกอย่างบ้านผมน่ะอยู่ในกรุงเทพนะครับ แม้ว่าจะเป็นชายแดนกรุงเทพ แต่มันก็กรุงเทพแหละ

ครั้งที่ 2 ให้เข้าชื่อคนในชุมชนที่เราอยู่เพื่อยืนยันว่าไม่มีสัญญาณจริง
จะบ้าเหรอ เราจะไปรู้ได้ไงว่าบ้านไหนเขาใช้ ระบบของคุณบ้าง อีกอย่างมันไม่ใช่หน้าที่เรานี่นา ที่จะต้องยืนยันว่ามันมีสัญญาณไม่ชัดเจนแทนผู้รับบริการของคุณ อย่างมากเราก็เปลี่ยนระบบ (แต่เท่าที่คุยกัน คนอื่นเขาปลี่ยนระบบกันหมดแล้ว เหลือผมคนเดียวในหมู่บ้าน)

ครั้งต่อมาก็ รับเรื่อง แล้วก็เงียบ
ครั้งต่อๆ มา ก็ “จะส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ” แล้วก็เงียบ
ครั้งสุดท้าย ทางนั้นบอกเราว่า “ทางคุณแจ้งมา 4 ครั้งแล้วนี่ค่ะ เดี๋ยวทางเราจะประสานไปให้ผู้เกี่ยวข้องค่ะ” แล้งก็เงียบ
ใช่ครับผมแจ้งยืนยันไป ปีละครั้ง ยังสงสัยตัวเองอยู่เลยว่าทนกับเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรตั้ง 4-5 ปี

เมื่อความอดทนถึงที่สุด ประกอบกับพักนี้ต้องวิ่งหาคลื่นชนิดที่ว่าแทบจะต้องปีนหลังคาบ้านขึ้นไปโทรก็เลยได้คิดว่า “ทำไมตูไม่เปลี่ยนระบบไปซะให้หมดเรื่องหมดราว" (ดีกว่าตกจากหลังคาบ้านลงมาคอหักตาย) เพราะเมื่อก่อน แถวบ้านไม่มีคลื่นระบบไหนทั้งสิ้น แต่เดี๋ยวนี้คลื่นโทรศัพท์อีกระบบนึง เข้ามาในบ้านได้แล้ว ก็เปลี่ยนไปใช้ระบบนั้นสิ...เฮ้อ! โง่อยู่ตั้งนาน

Create Date : 20 กรกฎาคม 2548 Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 21:29:39 น. Counter : 606 Pageviews.		3 comments
Share Tweet