คิดมากเวอร์ชั่น:สุขก็สุขเล็กน้อย ยามพบคนถูกใจ แต่พอเจ็บ มันเจ็บเกินไป เป็นเพราะใจเราบาง เหลือเกิน
ไม่ชอบเช้าวันถัดมาของงานเลี้ยงเลยให้ตาย
รู้สึกมันเป็นความรู้สึกโล่งๆ
เหงาๆ
แปลกๆนะ
เหมือนวันที่หนึ่งมกราไง
ตอนช่วยแม่เก็ยจานเก็บชาม
เป็นความรู้สึกที่แบบว่า
จริงๆแล้วเราก็ไม่มีใครนะ
จริงๆแล้วเราก็ไม่มีใครจริงๆ
ใครมา
มาหัวเราะ มายิ้มด้วยแค่พักเดียว
พองานจบ งานเลิก
เค้าก็เดินจากไป
ตอนเรามีเค้าอยู่ ก็พยายามจะเอ็นเตอร์เทนทุกอย่าง
ให้เค้ามีความสุข
ที่อยู่ที่บ้านเรา ความรับผิดชอบของเรา
ให้เค้าพอใจ
จะได้อยู่กับเรานานๆ
แต่ก็ได้แค่นั้น
งานจบ
เค้าก็จากไป
เมื่อคืนร้องเกะกันอ้วก
เกะหมื่นเพลงอิมพอร์ตจากพันทิพ
แต่แอบเซ็งตัวเอง
ยิ่งช่วงนี้จิตไม่ปกติ
ยังไม่เจียม
ซัดไปแต่ละเพลง
ช่างไม่รู้เลย ไม่บังเอิญ ยามเมื่อลมพัดหวน หนักใจ ลม งี้
หงอยไปทั้งคืนเลยกรู
โง่เองนี่หว่า
อันนี้ก็ช่วยมิได้
มันโดนน่ะ
แต่เยี่ยมมากเลย
มีคนร้องกะเราได้ด้วยย
โอ้ก ไม่ยักรู้ว่ามีคนนิยมเพลงเก่าเช่นเดียวกะเรามิใช่น้อย
วันนี้จะไปวัดลามะล่ะ ไปทำบุญสงบจิตใจ
ชักจะบ้า
แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆยังฟุ้งซ่าน
นี่ถ้าโตไป เจอเรื่องใหญ่กว่านี้มิชักดิ้นแด่วๆทำอะไรไม่ได้เรอะ
ทำไมการตัดสินใจของคนมันยากจัง
การบังคับใจให้ไม่คิดมากก็ยากโคดๆ
ขนาดจะไปวัดนี่ ยังแอบรู้สึกผิด
เพราะยกเลิกนัดเพื่อนอีกกลุ่มที่ชวนเราไว้ก่อนแล้ว
คือก็อยากไปกะเพื่อนนะ เกรงใจเค้า
แต่ก็อยากไปวัดว่ะ
สุดท้ายก็เลือกไปวัด
แต่
ถ้าไปเจอเพื่อนกลุ่มที่เราบอกเลิกนัดไปที่รถไฟใต้ดินทำไงวะเนี่ย
โอ้ พระเจ้า
สมองนี้ก็ยอดเยี่ยม ก็ความเป็นไปได้ก็คิดหมด
คิดหมดแล้วไง
แล้วก็ปวดหัว
ไม่อยากเกิดเป็นคนคิดมากว้อยยยยยยยยยยยยยย
ทำงายเด้
จริงๆการคิดมากเป็นสิ่งที่ดีนะ เพียงแต่อย่าไปกลุ้มกับสิ่งที่คิดมากเกินไป
แล้วมันก็จะผ่านไปเอง