ก่อนจะเริ่มเรื่องการเขียนบล็อกในปีหน้า ก็ขอพูดถึงการเขียนบล็อก รวมถึงการอ่านบล็อกในปีนี้ก่อน จริง ๆ ในปีนี้เราตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าเราจะเอาธรรมะที่แม่บันทึกเอามาลงในบล็อก แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้เอามาลง เรื่องการอ่านเราก็ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าเราจะอ่านบล็อกที่เกี่ยวกับงานเขียนให้ได้วันละ 5 บล็อกเพื่อที่จะกระจายโหวต เพราะเราอยากให้คนที่เขียนงานคนอื่น ๆ ได้สายสะพายบ้าง แต่สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้
 
                เรื่องสายสะพายเป็นเรื่องที่เราอยากให้บล็อกแก๊งมีการแก้กติกาใหม่ เราอยากให้หลาย ๆ คนได้มากเลยนะ บางคนอัพบล็อกทุกวัน เขียนงานได้ดี แต่ก็ไม่ได้ (คนที่เราเห็นและอยากให้เขาได้สายสะพายมาก ๆ คือคุณออโอ คุณควรได้สายสะพายหมวดหนังสือนะ)
 
                เรื่องโหวต ปีนี้เราใช้โหวตน้อย เพราะเราอ่านน้อย บางบล็อกเข้าอ่านแล้วเราไม่ได้โหวตก็มี เพราะไม่อยากให้เขาตามมาโหวตคืน เนื่องจากบล็อกที่เราเขียนก็ไม่ได้ดีเด่อะไร
 
                เรื่องคอมเมนต์ ปีนี้ก็ไม่ค่อยได้คอมเมนต์ใคร ที่ไปคอมเมนต์บ่อยหน่อยก็เป็นคุณต่อกับคุณก๋า ปีนี้ได้ตอบบล็อกคุณก๋าเป็นกลอนด้วย เลยได้สร้างกรุ๊ปบล็อกใหม่เป็นกรุ๊ปบล็อก ‘ตอบบล็อกพี่ก๋า’ ส่วนบล็อกของตัวเองไม่ได้เปิดคอมเมนต์ เพิ่งจะมาเปิดก็ช่วงใกล้จะสิ้นปี
 
                เรื่องการเขียนบล็อก ปีนี้เขียนไดอารี่น้อยกว่าปี 62 เยอะ ปี 62 เขียนเยอะเพราะป่วย ป่วยเป็นโรคทางจิตเวช กรุ๊ปบล็อก ‘บันทึก(ไม่)ลับ ฉบับคนบ้า’ จึงถือกำเนิดขึ้นมา ปีนั้นสนุกมากเลย จินตนาการอะไรเยอะแยะ พอปี 63 อาการไม่มีแล้ว ได้กลับมาอยู่โลกแห่งความจริง ก็หมดสนุกไป การเขียนไดอารี่ก็น้อยลง การเขียนกลอนก็น้อยลง แต่เรายังร่วมเขียนงานตะพาบเท่าที่จะเขียนได้
 
                สำหรับปีหน้าจริง ๆ ก็ไม่อยากตั้งเป้า เพราะกลัวจะทำไม่ได้อีก แต่ก็ตั้งเป้าไว้เสียหน่อย ปีหน้าเราจะลงธรรมะที่แม่บันทึกต่อ น่าจะได้หลายบล็อกอยู่กว่าจะครบที่แม่เขียน ส่วนไดอารี่เราไม่แน่ใจว่าเราจะเขียนได้เท่าไหร่ พอ ๆ กับกลอน เพราะกลอนที่เอามาลง จะเป็นกลอนที่แต่งแจมกระทู้คนอื่นในพันทิป
 
                ปีหน้าเรื่องการโหวต เราควรจริงจังไหมนะ ถ้าเราโหวตโดยที่ไม่ได้อ่านจะเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะหลายบล็อกเราอยากโหวตให้มาก (บางทีเราอาจจะโหวตไปโดยที่ไม่ได้อ่านก็ได้)
 
                ปีหน้าเรื่องคอมเมนต์ คิดว่าจะพยายามคอมเมนต์ให้ได้มากขึ้น ถ้าเราคอมเมนต์ แปลว่าเราต้องอ่านก่อน แต่ถ้าเราโหวต แต่ไม่คอมเมนต์ เราอาจจะไม่ได้อ่านก็ได้ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องโหวตเรากลับ และในบล็อกเราอาจจะปิดคอมเมนต์ในบางบล็อก
 
                ปีหน้าเราอยากให้คนที่ไม่เคยได้สายสะพายได้สายสะพายบ้าง แต่เราก็รู้ว่าเราช่วยไม่ได้มาก (หรือช่วยไม่ได้เลย) แต่เราก็รู้ว่าถึงอย่างนั้นคนที่รักการเขียนบล็อกก็ยังคงเขียนต่อไป มีบางคนอัพบล็อกทุกวันโดยไม่คิดถึงสายสะพาย ซึ่งเราก็ทึ่งมาก
 
                การที่หลายคนยังอยู่ มันทำให้บล็อกอยู่ได้ เราเป็นส่วนหนึ่งของบล็อก และบล็อกก็เป็นส่วนหนึ่งของเรา ถ้าขาดกันแล้วก็ไม่รู้จะเป็นยังไง แต่ที่แน่ ๆ มันคงทำให้เราคิดถึง
 
                ขอบคุณบล็อกแก๊งที่เปิดพื้นที่ให้เราเขียนอะไรก็ได้ และทำให้เราได้มิตรภาพที่ดี ๆ หวังว่าปีหน้าจะมีคนกลับเข้ามาเขียนบล็อกอีกนะ เพราะเราก็รอ อยากอ่านบล็อกของหลายคน อย่าหายไปนานนักล่ะ “คิดถึง”...