การที่เป็นลมพิษ แล้วยังไม่หายดี ทำให้ช่วงนี้ได้พักผ่อน (แต่งานบ้านยังทำเหมือนเดิมนะ) งานเขียนถือว่าหยุดพักไป เรื่องผีที่ส่งให้พี่นานา (ช่องนานาบันเทิง) เอาไปทำพอดแคสต์ก็เป็นเรื่องเก่าที่เคยผ่านการตีพิมพ์มาแล้วในนิตยสารเรื่องผี ส่วนเรื่องใหม่ยังไม่มีการเขียน
ตอนนี้ก็ถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าจะเอายังไงกับชีวิต คือ เรื่องผีก็เหมือนส่งได้เรื่อยๆ แล้วเขาก็โอนเงินค่าตอบแทนมาให้เรื่อยๆ แต่เราก็ยังเขียนนิยายวายค้างอยู่ ก็ถามตัวเองว่าเราจะมาสายวาย หรือจะไปสายผี เพราะสายวายนี่เราก็ยังไม่เคยส่งเรื่องให้สำนักพิมพ์พิจารณา แล้วก็ไม่รู้ว่าที่เขียนอยู่นี่ส่งไปแล้วจะผ่านไหม
อยากจะถามตัวเองเหมือนกันว่าจะเขียนเพื่อเอาสนุก หรือเขียนเพื่อเอาสตางค์ ถ้าเขียนเพื่อเอาสตางค์ ความคาดหวังมันก็จะมา แล้วถ้าไม่ได้อย่างหวัง มันก็จะผิดหวังอยู่เหมือนกัน
ถ้าเขียนเพื่อเอาสนุก มันจะไม่เครียด เหมือนกับเราเขียนบล็อก เราไม่สนใจว่าคนจะอ่านหรือเปล่า แต่เราอยากเขียน เราอยากบันทึก เราอยากแต่งกลอน (แต่งกลอนนี่ก็ไม่ได้ตังค์ แต่มีความสุข)
ความสุขของเราอยู่ตรงไหน อยากถามตัวเองเหมือนกัน
กับเรื่องการเขียน งานเขียน เรายังตอบตัวเองไม่ได้ และตอนนี้ก็ยังไม่พร้อมที่จะเขียนอะไรต่อ ความคิดมันไม่ค่อยแล่น จริงๆ มันก็ไม่ค่อยแล่นมานานแล้วล่ะ เพราะเรารู้สึกว่าสมัยก่อนเราเขียนงานได้ดีกว่าปัจจุบัน
ปัจจุบันมีภาระเรื่องงานบ้าน และการดูแลยาย ทำให้ใจเราไปโฟกัสกับตรงนั้น เรื่องงานเขียนเป็นรองลงไป และเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้า เราจะเขียนงานได้ดีขึ้นไหม ถ้าไม่มีภาระอะไรแล้ว เราไม่รู้เลยจริงๆ รู้แต่ว่าตอนนี้อยู่กับปัจจุบัน และพยายามอ่านงานเขียนต่างๆ ให้มากขึ้น
ตอนนี้เป็นช่วงพัก เราก็หาอะไรอ่าน ตอนนี้มาติดอ่านนิยายแชทของจอยลดา มีหลายเรื่องมากเลย หลังจากอ่าน เราก็จะคอมเมนต์ให้กำลังใจนักเขียน เรารู้ว่านักเขียนทุกคนอยากได้คอมเมนต์ อยากได้กำลังใจ เราก็อยากบอกว่าเราเป็นกำลังใจให้ แต่เราคงไม่ได้แต่งนิยายแชทหรอกนะ เพราะสำหรับเรารู้สึกว่าขั้นตอนมันเยอะ เราจะเป็นฝ่ายอ่านอย่างเดียว
ส่วนตัวเว็บ ตัวแอปของจอยลดา ก็เป็นอะไรที่ดีมากแล้ว เพียงแต่อย่าล่มบ่อยก็แล้วกัน เห็นคนในทวิตบ่นกันเวลาจอยล่ม แต่ส่วนตัวเราไม่มีปัญหา เพราะเวลาที่เราเข้า เราไม่ค่อยเจอระบบล่ม
เอาเป็นว่าขอส่งกำลังใจให้ทุกคนนะ ตอนนี้ก็อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ อ่านจอย ก็พยายามทำให้มีความสุขไปในแต่ละวัน พยายามไม่เครียดกับอะไรต่างๆ และเรื่องที่ยังมาไม่ถึง
อยู่กับปัจจุบัน พยายามบอกตัวเองเอาไว้อย่างนี้