วันนี้ได้ไปดูหนังกับแม่เรื่อง Homestay นำแสดงโดยเจมส์ ธีรดนย์ และเฌอปราง ต้องขอยกชื่อเจมส์ขึ้นก่อน เพราะคนที่รับบทหนักที่สุดก็คือเจมส์ ส่วนเฌอปรางบทของเธอก็หนักไม่แพ้กัน ใครที่มีชีวิตแบบเฌอปรางในเรื่องก็คงเครียดน่าดู เผลอๆ อาจจะเครียดกว่าเจมส์เสียอีก
เรื่องนี้คนที่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่เคยสัมผัสใกล้ชิดกับคนที่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย น่าจะดูแล้วอินได้มาก ส่วนคนที่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย เราไม่ค่อยอยากแนะนำให้ดูเรื่องนี้ บางทีอาจจะรู้สึกหดหู่ หรือย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องเก่าๆ ได้
เรื่องนี้ทำให้เราได้เห็นถึงปัญหา และรู้ว่าทุกๆ คนต่างก็มีปัญหา เพียงแต่ไม่เคยมีใครได้พูด
ส่วนคนที่คิดจะฆ่าตัวตายก็ไม่เคยได้สัมผัสว่าทุกคนก็ล้วนแต่มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น บางทีเขาอาจจะมองแค่มุมตัวเอง ไม่ได้มองถึงอีกมุมหนึ่ง
ถ้าเขาได้มองเห็นอีกมุมในชีวิตคนอื่น เขาจะรู้ว่าปัญหาของเขาเล็กมาก อย่างในหนัง เราว่าปัญหาของเฌอปราง หรือ พาย ในเรื่อง หนักกว่า เจมส์ หรือ มิน อีกนะ
เพราะพายในเรื่องเป็นเด็กเรียนเก่ง และเด็กเรียนเก่งเท่าที่รู้ เขาจะรู้สึกว่าเขาจะต้องทำให้ได้ดีกว่าเดิม กว่าที่เคยเป็น ทั้งๆ ที่แต่เดิมก็ดีอยู่แล้ว จะต่างจากเด็กที่เรียนอ่อน หรือเรียนเรื่อยๆ กลางๆ พวกนี้จะไม่ค่อยเครียด
เด็กเรียนเก่งจะมีความกดดันค่อนข้างสูง ทั้งจากโรงเรียน ครอบครัว และคิดว่าพายในเรื่องคงโดนกดดันหนักมาก ถึงหนังจะไม่ได้พูดถึงครอบครัวพาย แต่การแสดงของพาย ทำให้เรารับรู้ได้ว่าเธอเครียดมากจริงๆ
จริงๆ พายน่าจะฆ่าตัวตายมากกว่ามินนะ แต่อาจจะเป็นเพราะเธอมีเป้าหมาย คือ การเรียน การแข่งขัน เลยทำให้เธอยังอยู่ ถ้าเธอไม่มีเป้าหมายอะไร เธออาจจะไม่อยู่แล้ว
ส่วนมิน จะเป็นคนที่สูญเสียความไว้ใจไปเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวเองโดนหักหลัง อาจจะเคยเชื่อใจ ไว้ใจ รักทุกๆ คนมาก พอสูญเสียมันไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ยิ่งกับคนที่รักมากๆ ยิ่งไม่อยากอยู่ต่อ เพราะไม่มีเป้าหมาย
การที่เราเอาใจไปผูกกับใครคนหนึ่ง พอผิดหวัง จะรู้สึกว่าไม่อยากอยู่แล้ว ทั้งๆ ที่ถ้ามองดูให้ดี เราอยู่เพื่อตัวเราเองก็ได้ แต่ในความเป็นจริง มันก็ไม่ได้ง่าย เพราะเราต้องอยู่ร่วมกับคนเหล่านั้น ถ้าออกมาอยู่เพียงลำพังได้ คงไม่เป็นไร
อย่างมิน เขาก็ยังต้องอยู่กับคนในครอบครัว ยังต้องไปโรงเรียน ถ้าในชีวิตเขาสามารถเลือกได้ เลือกที่จะออกจากบ้าน เลือกที่จะไม่ไปโรงเรียน บางทีเขาอาจจะไม่ต้องฆ่าตัวตาย เพราะชีวิตก็ยังสามารถดำเนินได้ต่อ
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเขายังคิด ถึงเขาจะไปอยู่ที่อื่น มันก็ยังทุกข์อยู่ดี เพราะทุกข์มันตามติดเรามาทางความคิด ถ้าเลิกคิดได้ ทุกอย่างจบ คือ มันจะไม่สุข แต่มันก็จะไม่ทุกข์ จะรู้สึกกลางๆ และสามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมได้
แต่อย่างว่า มันไม่ง่าย และยิ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่น บางทีก็ไม่ทันนึก เลยทำให้คิดสั้น ต้องผ่านชีวิตมาพอสมควร ถึงจะสามารถพิจารณาเรื่องต่างๆ ได้ และรู้ว่าทุกคนก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น
อย่าคิดว่ามีเราเพียงคนเดียวที่เจอปัญหาหนักๆ และอย่ามองว่าไม่มีใครรัก
ถ้าไม่มีใครรักจริงๆ ก็จงรักตัวเอง ถ้าเรารักตัวเองได้ การฆ่าตัวตายไม่เกิดแน่นอน
สำหรับใครที่อยากดูหนังเรื่องนี้ ก็สามารถไปดูกันได้นะคะ มันอาจจะหดหู่นิดนึง แต่เชื่อว่าหนังเรื่องนี้ จะทำให้คุณได้แง่คิดอะไรมากมาย
ผู้ปกครองหรือผู้ใหญ่น่าจะไปดูนะ เพราะมันสะท้อนอะไรหลายๆ อย่างได้เหมือนกัน โดยเฉพาะการเลี้ยงดู และความใกล้ชิด
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
