เพราะคีย์บอร์ดพังเลยยังไม่มีอารมณ์พิมพ์งาน
จริงๆ ก็เป็นคนที่พิมพ์งานเอื่อยเฉื่อยอยู่แล้ว พอเจอคีย์บอร์ดเจ๊งก็ยิ่งไปใหญ่ นี่ก็นั่งพิมพ์บ่นในมือถือแล้วเอามาลงบล็อก
แต่ก็สั่งซื้อคีย์บอร์ดทางออนไลน์ไปละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโอนตังค์ จะได้กระตือรือร้นในการพิมพ์ขึ้นมาหน่อย
วันนี้ก็ไม่มีอะไรจะบอก แค่อยากบอกว่าแม่ก็ติดตามลูกอยู่ ส่วนคุณสันต์อะไรนี่ไม่น่าจะกลับมาแล้วมั้ง ส่วนคุณสีเมจิกก็หายตามคุณสันต์ไปอีกคน (อย่าบอกนะว่าจริงๆ รู้จักกัน)
ที่ติดตามฉันจริงๆ ก็มีพี่เสือนี่แหละ ช่วงนี้พี่เสือก็คงจะเหงาๆ เพราะฉันไม่ค่อยได้เล่นบล็อก ฉันออกนอกบ้านถี่ แต่ฉันก็พยายามจะถ่ายรูปนั่น โน่น นี่ นะ เพื่อให้รู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ และฉันยังอยู่ตรงนี้
อยากบอกพี่เสือว่าคิดถึงเสมอ และขอบคุณความรักที่มีให้ค่ะ