วันนี้ได้อ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐว่านักร้องนำวง Fridaynight to Sunday ชื่อ คิว ได้ผูกคอตาย ลาจากโลกนี้ไปด้วยสาเหตุของโรคซึมเศร้า (ความจริงเรารู้ข่าวก่อนหน้านี้แล้ว เพราะตาม #โรคซึมเศร้า ในทวิตเตอร์ แล้วมีคนโพสต์บอก)
ก็รู้สึกว่าปีนี้มีคนจากไปด้วยโรคซึมเศร้าอยู่หลายคน โรคซึมเศร้าเป็นเรื่องของสารเคมีในสมอง ถ้าไม่ได้ไปเข้ารับการรักษา กินยา ก็อาจจะทำให้เกิดเหตุดังที่เป็นข่าวนี้ได้
น้องชายของเราป่วยเป็นโรคไบโพลาร์มาหลายปี โรคนี้ก็จะมีช่วงที่เป็นซึมเศร้าด้วย หลายปีก่อนน้องเราก็เคยมีความคิดจะกระโดดตึก เคยคิดจะกระโดดจากคอนโดฯ ที่พัก แต่พ่อแม่ไปช่วยไว้ได้ทัน น้องเราเคยแอดมิทเข้าโรงพยาบาลรักษาอาการอยู่นานเหมือนกัน ตอนนี้น้องเราดีขึ้นแล้วจากการเปลี่ยนศาสนา มีที่ยึดเหนี่ยวคือพระเจ้า เวลาเขามีปัญหาอะไร เขาจะขอพรจากพระเจ้า ทำให้เรารู้สึกว่าการที่คนป่วยจะอาการดีขึ้น นอกจากจะต้องพบหมอ เข้ารักษาตามปกติแล้ว ยังจะต้องมีที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจด้วย
ในส่วนของตัวเรา บางครั้งเราก็แปลกใจอยู่ เราเจอเหตุการณ์ต่างๆ มากมายในชีวิต ที่มันควรจะต้องเป็นโรคซึมเศร้า และควรจะต้องเป็นตั้งแต่มัธยม แต่ทำไมเราไม่เป็นนะ อาจจะเป็นเพราะเรามีแม่เป็นที่พึ่ง มีแม่เป็นที่ระบาย มีแม่คอยรับฟังก็อาจจะเป็นได้
พอโตมา เราก็มีดารา นักร้องเป็นที่พึ่ง เราควรจะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อดูพวกเขาเหล่านี้
ตอนนี้มีชีวิตอยู่เพื่อดูละคร มีละคร มีซีรีส์มากมายที่เรายังไม่ได้ดูเลย
จบจากเรื่องเรือนไหมมัจจุราช เดี๋ยวก็มีเรื่องหนี้เสน่หามาให้เราได้ดูไอซ์ พาริส ช่อง 7 ก็มียอดรักนักรบให้เราได้ดูเวียร์ ศุกลวัฒน์ โอ๊ย ชีวิต แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
แต่เราเข้าใจนะว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้า จะไม่ได้มีความสุขง่ายๆ อย่างเรา เขาต้องต่อสู้กับตัวโรค และต้องอดทนต่อสภาพแวดล้อมอะไรต่างๆ มากมาย
เราโชคดีที่มีครอบครัวเป็นที่พึ่ง มีความเข้าอกเข้าใจกันในครอบครัว จึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่ถ้าในอนาคตข้างหน้าเกิดมีปัญหาก็ค่อยๆ ปรับแก้กันไป
สิ่งที่เรากังวล คือ ถ้าในอนาคตข้างหน้าอันไกลๆ ถ้าพ่อกับแม่เราไม่อยู่แล้ว แล้วน้องเราเกิดมีอาการขึ้นมา เราจะรับมือไหวไหม แต่เราก็คิดว่าเราก็ยังมีน้าๆ ยังมีน้องสะใภ้ และก็หลาน ก็น่าจะช่วยกันประคับประคองกันไปได้ ก็ขออย่างเดียว ขออย่าให้เราเป็นด้วยอีกคนก็แล้วกัน ถ้าเป็นกันทั้งพี่ทั้งน้องก็จะแย่ เราต้องพยายามรักษาใจเราให้อยู่ในแดนบวกเข้าไว้ มีอะไรเกิดขึ้นก็ค่อยๆ เรียนรู้แก้ไขกันไป
เหมือนอย่างที่เราเคยเขียนนั่นแหละ อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน...
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอเพียงมีสติ ก็จะแก้ไขได้
ตอนนี้เราก็อยู่ดูเวียร์ ดูไอซ์ พาริสให้สำราญบานใจไปก่อน อนาคตยังมาไม่ถึง ถ้ามาถึงแล้วค่อยว่ากัน
ขอบคุณรูปภาพจากอินเทอร์เน็ต
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [