ถึงคุณสีเมจิก ขอบคุณที่กลับมา และขอบคุณที่หายไป
ถึงคุณสีเมจิก
อยากขอบคุณคุณมากๆ ที่กลับมา แม้เราจะไม่เคยรู้จัก ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยคอมเมนต์ ก็อยากขอบคุณที่คุณกลับมาสร้างสีสันให้กับบล็อกแก๊ง
และอยากขอบคุณที่คุณเข้ามาอยู่ในความคิดของเราตอนที่เราป่วย เป็นหนัก ถึงคุณจะไม่รู้เรื่อง รู้ราวเลยก็ตาม ก็อยากขอบคุณ
และก็อยากขอบคุณที่คุณหายไปจากความคิดของเราในตอนนี้ แสดงว่าเราทานยาแล้วได้ผล เราไม่อยากบอกว่าเราหายป่วย เพราะบางทีเราก็อยากป่วยอยู่
คุณก็ใช้ชีวิตของคุณไปเถอะนะ ขอให้อยู่ดีมีสุขในบล็อกแก๊ง เราสองคนเองก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ถ้าคุณอยากจีบใครก็จีบได้นะคะ เหมือนอย่างคุณสันต์ (สันตะวาใบข้าว) ที่ก็จีบไปเรื่อย ตอนนี้ก็ยังเคลียร์กับชีวิตรักตัวเองไม่ลงตัว จีบเยอะก็งี้แหละ ปลอมเป็นผู้หญิงกันยาวๆ ไป
ส่วนคุณสีเมจิก ขอให้คุณสนุกสนาน มีความสุขอย่างที่เคยเป็น คุณเป็นคนดีนะคะ อย่าไปเอาอย่างคุณสันตะวาใบข้าว
เราเองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องห่วงคุณ ส่วนคุณก็ไม่ต้องห่วงเราหรอกค่ะ เพราะถึงไม่มีคุณ เราก็อยู่ได้ คุณเข้ามาในความคิดเรา ทำให้โลกของเราเปลี่ยนไป ถึงคุณจะออกจากความคิดของเราไป เราก็ยังอยู่ได้นะคุณเล็ก (ขอเรียกชื่อที่เข้ามาในห้วงความคิดสักหน่อย)
ขอบคุณเหลือเกิน และขอโทษเหลือเกินที่เขียนถึงคุณมากมายก่ายกองในบันทึกที่ผ่านๆ มา คุณก็อย่าถือสาคนบ้าๆ อย่างเราเลยนะคะ ตอนนี้เราออกจากโลกแห่งความบ้า โลกแห่งความฝันแล้ว ที่เป็นอยู่ก็คือ ติดอยู่ในโลกแห่งความจริง ที่ประสาทแดกกว่าโลกแห่งความบ้า แต่ไม่ต้องห่วง เราเอาตัวรอดได้ค่ะ เราก็ผ่านมาหมดทุกโลกแล้ว เหลืออย่างเดียว คือ โลกแห่งความตาย แต่เรายังไม่รีบนะคะ เรายังอยากอยู่ในโลกแห่งความจริงที่บ้าๆ ประสาทแดกนี่อยู่ อยากจะรู้ว่าจะไปจบยังไง คุณสีเมจิกเองก็อยากจะรู้ใช่ไหมคะ งั้นเรามารอดูผลกันค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งและขอโทษอีกครั้งกับทุกๆ เรื่องที่คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
