Room39 - หน่วง
ทุก ๆ ครั้งที่เธอนั้นส่งรอยยิ้มเข้ามาทักทาย
ทุก ๆ ครั้งที่เธอนั่นส่งสายตาเข้ามาหากัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะขึ้นสวรรค์ ทั้งที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น
ทุก ๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยส่งเสียง และทุกข้อความ
ทุก ๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยเฝ้าถาม และเป็นห่วงฉัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะดิ้น ดิ้นตายอยู่ตรงนั้น
แต่ติดที่ฉันนั้น ไม่ใช่เพียงคนเดียว
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น
มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงา อยู่ด้วยกัน
จึงเป็นความรัก ที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรัก ที่ไม่เคยเห็นภาพชัด ๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉันเพียง คนเดียว
ทุก ๆ ครั้งที่มือของเรานั่นได้มาสัมผัส
ทุก ๆ ครั้งที่เธอนั่นบอกความลับให้ฉันฟัง
รู้ไม่ว่าหัวใจของใจของฉัน มันแทบละลายอยู่ตรงนั้น
แต่ติดที่ฉันนั้น ไม่ใช่เพียงคนเดียว
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น
มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงา อยู่ด้วยกัน
จึงเป็นความรัก ที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรัก ที่ไม่เคยเห็นภาพชัด ๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉันเพียง ผู้เดียว
ฉันไม่รู้ ระหว่างเรานั้นคืออะไร
และไม่รู้ ต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน
มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงา อยู่ด้วยกัน
จึงเป็นความรัก ที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรัก ที่ไม่เคยเห็นภาพชัด ๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ
จึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงา อยู่ด้วยกัน
จึงเป็นความรัก ที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรัก ที่ไม่เคยเห็นภาพชัด ๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉันเพียง ผู้เดียว
อึดอัดในใจของตัวฉันเพียงผู้เดียว แค่ คนเดียว
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
