พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ - ยิ้มเหงา ๆ เศร้างาม ๆ
ยิ้มเหงาๆ เศร้าพองามๆ
มีคนถามว่าเธอคือใคร
ทั้งๆโลกนี้ก้าวไกลแสนไกล
เธอยังสดใสอยู่ในโลกเก่า
ยิ้มเหงาๆ เศร้าพองามๆ
คนที่แบกหามโลกไว้ครึ่งหนึ่ง
โลกวันนี้แม้งามเพียงครึ่ง
ก็ครึ่งของเธอที่สร้างที่ทำ
เศร้างามๆ โปรดอย่าถามถึงความทรงจำ
เรื่องความพลัดพราก-จากคนที่เธอรัก
ยิ้มเหงาๆ เศร้าพองามๆ
คือนิยามของความทุกข์ยาก
ถ้าครึ่งโลกร้ายที่ฉันถางถาก
เป็นครึ่งโลกสวยขอมอบให้เธอ