บี ชนิดา เมทะนะยานนท์ - คนบนฟ้า
ผู้คนเขาคิดกับไปว่าฉันไกล
เปรียบดังท้องฟ้าที่มันกว้างใหญ่
คนบนฟ้า ที่อยู่สูง
และคนเขาคิดกันไปว่าฉันไม่เคย
จะมีทุกข์ร้อน หรือเคยเสียใจ
ให้หัวใจ ต้องเจ็บช้ำ
แต่ที่จริงหัวใจ มันว่างเปล่า
ไม่เคยจะเจอรัก อยากแค่เพียงสัมผัส รัก
เหมือนเช่นคนอื่นเขา
อยากอยู่บนฟ้า ข้างบนนี้มันหนาว
จนจำใจ มันว่างปล่าว ไม่มีความรักให้อุ่นใจ
และฉัน ไม่อยากอยู่บนฟ้าคนเดียวตลอดไป
และคนบนฟ้าก็คงเหงา และฟ้าคงเป็นสีเทาเหมือนเดิม
ถ้าไม่มีเธออยู่ ให้ฉันได้อบอุ่นหัวใจ
และเธอก็เหมือนใคร ว่าฉันไกล
เกินจะเอื้อมคว้าลงมาครอบครอง
เธอเคยนั่งฝันใฝ่ในตัวฉัน
จนเธอได้ชิดใกล้ เธอเข้าใจ
และเธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่ ที่เธอตามหาอยู่ บนฟ้า
แต่ตอนนี้หัวใจ มันว่างเปล่ากลับคืนสู้ความเหงา
ไม่ได้ยินสัมผัส รัก
เหมือนเช่นเดิมอีกแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
