แพรว คณิตกุล - เจ็บไปเจ็บมา
อยู่กับเธอแล้วเหนื่อย
กับความเรื่อยเปื่อย กับรักที่ลังเล
หนึ่งจะเอาสอง แตกออกเป็นสาม
ใจมันช้ำจนจำเจ
เจ็บจนชินมันกินในหัวใจ
ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที
เจ็บจนใจล้ามาเป็นปี ก็ทน
เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด
หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้
อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่
จะให้ช้ำ ช้ำไปกว่านี้ ไม่มีทาง
ใจไม่มีให้เจ็บ ไม่มีเหลือเก็บ
เอาไว้ให้รังแก
เหยียบก็ไม่ช้ำ ย่ำก็ยังไหว
หนักอย่างไรก็ไม่แคร์
เจ็บจนชินมันกินในหัวใจ
ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที
เจ็บจนใจล้ามาเป็นปี ก็ทน
เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด
หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้
อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่
จะให้ช้ำ ช้ำไปกว่านี้ ไม่มีทาง
เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด
หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้
อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่
จะให้ช้ำ ช้ำไปกว่านี้ ไม่มีทาง
วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:10:43:46 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
